Wat tante Dora Vertelde | Page 5

rekte hij zich eens ter dege uit, terwijl hij zijn bek opensperde en gaapte. Zus schoot gauw terug, maar Tony lachte om dien grooten bek.
"Is die nu heusch voor mij, vader?" vroeg hij ongeloovig.
"Heusch voor jou," zei vader, "als je goed voor hem zorgen kunt, zijn hok schoonhoudt en voor zijn eten zorgt. Hem wasschen zullen moeder of ik vooreerst wel doen. Maar jij moet hem opvoeden tot een netten hond en zorgen, dat hij je gehoorzaamt. Het is een prachtig beest en een aardige speelkameraad. Hij moet nog grooter worden, want hij is nog jong. Kijk!" vader liet hem los en de hond bedacht zich niet lang, maar rende eenige malen den tuin rond. Toen ging hij allen besnuffelen. "Zeker om kennis te maken," zei Tony.
"O, vader ik vind het zoo heerlijk. Ik zal heel goed voor hem zijn, dan zal hij wel veel van me gaan houden."
"Dat is best," zei vader, "maar niet verwennen. Hij mag vooreerst niet in de kamer komen--alleen in het speelkamertje en hij moet ook leeren niet in den tuin om te dollen en de bloemen en perken ontzien."
"Ik vind hem zoo mooi."
"Maar zoo groot," zei zus.
"Juist mooi. Jammer dat ik hem niet mee naar school kan nemen. Hoe heet hij?"
"Ja, hoe heet hij? Geef hem zelf maar een naam."
"D��sir��! vader, want ik heb zoo naar hem verlangd. Zoo heet dat buiten van dien timmerman, immers."
"Noem hem dan--Verlangd of gewenscht--Dat is Hollandsch."
"Maar ik kan toch niet roepen: Verlangd--Verlangd! of Gewenscht, kom eens hier. Het hindert toch niet."
"Ga je gang maar, noem hem zooals je wil. Je mag wel een doopmaal geven en je vrienden en kennissen uitnoodigen."
"H�� moe, mag dat heusch?" vroeg Tony.
"Wel ja jongen, breng om 4 uur de jongens maar mee. Maar nu moeten we ontbijten, anders kom je te laat en moet je voor je verjaardag nog schoolblijven."
"Dat doet de Meester toch niet!--Wat zullen ze kijken.--Hij is nog grooter, dan Nero van den slager en mooier ook."
Vader zei, dat D��sir�� maar wat op de plaats moest loopen om het terrein te verkennen en ze gingen naar binnen om te ontbijten.
Toen ze zaten te eten, zei moeder, "ik geloof, dat je vader nog niet eens bedankt hebt." "O nee," zei Tony en met een reepje in zijn mond sprong hij op vader toe en zoende hem op beide wangen. Toen op moeder af, die hij half smoorde onder zijn onstuimige kussen. Daarna draaide hij zus met stoel en al in de rondte en deed toen eenige luchtsprongen, om zijn vreugde uit te juichen.
Voordat hij heenging moest hij even D��sir�� goeden dag zeggen. Het dier berook hem aan alle kanten, doch schonk hem verder geen aandacht meer en ging door met het besnuffelen van muren en hekken en van den grond.
"D��sir��," riep Tony bij de plaatsdeur. De hond lichtte langzaam den kop op. "Hij hoort zijn naam al, moeder. Zal ik de jongens maar niet om twaalf uur meebrengen?"
"Nee zeker niet, we moeten vandaag om twaalf uur eten voor vader, dat weet je wel."
"Nou dan maar om vier uur, dag vader, dag moeder, dag zus, dag D��sir��!" en weg was hij.
Tony was geen erg beste leerling dien ochtend en zijn onrust scheen de halve klasse te hebben aangetast. Meester wilde ook graag den hond zien en begreep best, dat de jongens het ook graag wilden, maar hij was toch genoodzaakt te zeggen, dat wie niet beter oplette, 's middags niet naar huis mocht en dus niet bij D��sir��'s doopmaal wezen kon. Dat hielp gelukkig en de jongens deden hun best den hond te vergeten en met hun gedachten bij de sommen te blijven, die nu juist zoo heel moeielijk waren vandaag.
Vier uur!--h��.--Verruimd stoof het heele troepje mee om Tony heen en stormde met hem, het tuinhek door, maar D��sir�� was er niet.
"D��sir��, D��sir��," riep de baas. In het speelkamertje?
Ja, daar lag hij te slapen. Toen de jongens hem omringden, vloog hij op, keek hen onderzoekend aan en blafte even.
"Wat een fijn dier! Prachtig! Wat een kop! Wat een mooi haar! Laten we hem meenemen naar buiten!"
Daar stoeiden en holden ze weldra met het vlugge dier in het zand. Hij maakte allerlei kluchtige sprongen en rende harder, dan een van hen allen. Totdat moeder de jongens binnen riep en het doopfeest begon.
Tony hield D��sir�� vast en zus zou hem heusch doopen, maar moeder kwam juist met een stuk worst, dat hij in ����n hap verslond. Toen bracht moeder beschuiten met muisjes voor de kinderen en kopjes chocolade en boterhammen en toen werd er op de gezondheid van den baas en zijn hond lekker gegeten en gedronken.
Daar kwam Tante ook nog met de beide nichtjes en die brachten presentjes mee ook, Tony was er heel blij mee, maar toch het meest met zijn prachtigen hond.
Ze deden samen nog allerlei spelletjes, toen vader D��sir�� weer naar