Wat tante Dora Vertelde | Page 4

eens zien, kleine vleister," zei moeder en zette zus, die op haar schoot geklommen was, tot groot gevaar voor de jurk, weer op den grond. Ze liet de naalden weer tikken, zoo gauw de kleine ongeoefende handjes het konden en dacht: "hij krijgt hem wel," hardop zei ze: "Wat zal hij blij zijn!"

4. Een prettige verjaardag.
De groote dag kwam eindelijk. Tony's verjaardag. De knikkerzak was met ijverig werken gelukkig afgekomen. Van boven was er een rood bandje doorgeregen, dat had moesje gedaan, prachtig! vond zus zelve en moeder vond het heel mooi en knap van die kleine prul, vooral, dat het op tijd af was.
Tony draaide zich slaperig om op zijn buik en drukte zijn gezicht in het kussen, terwijl hij de dekens over de ooren trok, alsof hij nog eens rustig een dutje wilde doen. Wip! zij bij hem in bed; met haar knikkerzakje in de eene hand trekt zij met de andere de dekens weer van zijn hoofd.
"Tony, ik feliciteer je met je verjaardag! Tony!" [1]
Nu werd Tony op eens bewust van de heerlijkheid van dezen dag en schudde de slaap van zich af. Met een ruk kwam hij overeind en knipoogend greep hij de mooien knikkerzak. "O, ik ben jarig vandaag! H�� zus, mooi; heb je hem zelf gemaakt?" "Ja, zelf gemaakt." "Nu dat is mooi, ik dank je wel hoor! geen een jongen heeft zoo'n mooien." En hij kuste haar ontstuimig. "Wat zullen de jongens er wel van zeggen, prachtig! fijn!" "Ja, h��," zei zus, "en dat rooie bandje. Dat kan je toetrekken. En kijk eens op het tafeltje. Wat staat daar allemaal?" Ze kroop naast Tony onder de dekens en greep de pakjes van het tafeltje, dat voor zijn bed stond. Samen pakten ze alles uit en allebei waren ze even verheugd, bij het zien van al het moois. Een koker met de Koningin--en het prinsesje ook.--Een sponsedoos met twee dwergjes.--Een tol! rood--wit en blauw! "Van de vlag h��?" zei zus.--"Nou en echt,.." zei broer weer "Knikkers! wat een boel geen kalke daaien, echte knarren!" "Mag ik dan ook 's knikkeren," vroeg zus. "Ja, natuurlijk als je maar goed schiet. Daar die stuiter mag jij, om te bikkelen." "Nog wat zeg, kijk!"
"Wat een plak, o!" "Lust je een stukje!" "Nou of." Hmm!! "lekkere melkchocolade."
"Wat zitten jelui daar toch te doen?" vroeg moeder, die wakker werd door het drukke praten.
"H��, moes," riep Tony "allemaal voor mij, zoo mooi," en hij wipte uit bed, om zijn schatten aan moeder te laten zien en haar te zoenen voor al dat moois.
"Ben je nog al tevreden," vroeg moeder schalks lachend. "Nou of," antwoordde Tony met overtuiging. "Kijk U eens dit boek. 'Lentegroen.' Wat een leuke plaatjes."
"Zoo," zei vader nu ook ontwakend. "Heb je al je presenten al gekregen en wat zeg je van het mijne?"
"Wel neen" zei moeder, "dat heeft hij nog niet."
"Krijg ik dan nog meer," vroeg Tony opspringend van pleizier.
"Ja, we zullen ons vlug aankleeden en dan gauw gaan kijken naar het cadeau, dat vader en grootvader en -moeder samen voor je gekocht hebben."
"Wat is dat, moeder, toe zeg 't eens?"
"Ik weet 't, ik weet 't," riep zus, sprong op moeder toe en riep, "Is 't toch, h�� moesje," maar moeder lachte en zei "Ik zeg niets. Eerst aankleeden."
Of Tony zich wel zoo heel goed waschte en niet vergat zijn tanden te poetsen, ik geloof 't haast, maar hij was heel vlug klaar en zus was zoo gejaagd, dat ze haar linker schoen aan den rechter voet wilde wringen en moeder vroeg, vandaag maar eens niet haar krullen uit te kammen, omdat Tony anders eerder klaar was dan zij.
Eindelijk waren ze beiden klaar beneden en toen vader even later ook binnenkwam was het: "Nu 't cadeau. Ga maar mee jongens."
Mee--waar mee? Vader stapte lachend naar den tuin.
Tony keek onder vaders beenen door en zus riep telkens springend van pleizier: "Ik weet 't, zus weet 't."
Daar stond een klein, groen huisje op de plaats, dat er vroeger nooit gestaan had.
"O, vader," riep Tony; hij kon zijn oogen haast niet gelooven en schoot onder vaders beenen door, deed de deur open en.... "Pas op" riep vader nog--sprong meteen achteruit, want een groote, geelharige hond vloog luid blaffend naar buiten. Met een kreet van schrik school zus achter moeders rokken weg, maar Tony ging op hem af en zijn oogen schitterden.
"Ik dacht niet, dat hij zoo groot zou zijn," riep hij verrukt.
Vader greep den hond bij den nek en streelde zijn kop, toen kwam Tony vlak naast hem staan en aaide het mooie dier over den rug.
De hond besnuffelde beiden aan alle kanten en wendde ook den kop naar moeder en zus.
"Kom, Emy, niet bang zijn," zei moeder en bracht haar bij den hond, maar ze wilde hem niet aaien.
Plotseling zette hij zijn voorpooten vooruit en met de achterpooten schoppend