Vechter | Page 5

hem heugen.
HEERE.
Zie zo, nou zel ik zorg dragen, Dat je wyf over myn niet zel hebben te
klagen.
VECHTER.
Ik wou datje maakten, dat ik ook over jou niet te klagen had, en datje

me los liet.
HEERE.
O, klaagje maatje? dan laet ikje op, ik wilje ook niet te veul geven niet.
Maar ofje evenwel miende, dat myn vuisten wat te hard neêr ekomen
waren. Hoor, hoor: je kant 'er men op een aâr tyd ereis veur laeten deur
de brug varen. Nou moet ik nae 't schip. zo zinnewe dan kamp, doene
we niet, kompeer?
VECHTER.
Jae. loop maar veur den duivel, en kom je leven niet weêr.
_Heere binnen._
Dat was een starken drommel. hier wyf, je moetme een pleister langen.
MAIKEN.
Maar man, wat magje ook al an gaen vangen. Hoe durfje zo by de lui
komen, 't is schand en zond. Zusken wang, zusken oog, de tanden uit de
mond. Nou! dat 's een tronitje.
VECHTER.
Zelje myn ien pleister langen? of hoe zel 't wezen?
MAIKEN.
Wat heb ik van me leven niet al gaten in die kop genezen. Ik heb altyd
zusken lap pleisters op voorraet, was ik 'er toch iens of verlost, 't Hiele
bakkes is me zo veul niet waerd, as 't me wel an pleisters het ekost, Hoe
groot moetze wezen?
VECHTER.
Wel, dat hy dat altemaal kan dekken.
MAIKEN _leit hem een pleister op 't aanzicht_.
Nou zieje 'r schoon uit.
VECHTER.
Hoe duivel is 't? zelje noch mit me gekken? 't Is jou schult: je mochtme
myn buik vol hebben laeten slaen, Toe hy hem slaen liet. maar nou
moet ik gaen. Kom, duuwme wat op. we zelle mekaar daer nae wel
spreken.

VIII. UITKOMST.
DAVIDJE, VECHTER, MAIKEN, KLAARTJE, VREDERYK.
VECHTER.
Wat drommels kruyen is dat? vent, je zoud men hiele wagen an stukken
breken. Jou sakkeraerse pothontje, daer je bint, kan je niet zien waer je

kruit?
DAVIDJE.
Wel kaerel, je bint zo veel grooter as ik, das verbruit. Je mocht zelfs
veur je zien. wie of 'er zen leven of hoorden. Uit de weg maar, kom, ik
moet voort.
VECHTER.
Wel hondaes, maakje noch woorden? Zou ik veur jou wyken? 'k wou
liever datje veur de drommel waart, Jou poppestrontje.
DAVIDJE.
Wel hangebast.
VECHTER.
Wel potuiltje.
DAVIDJE.
Wel zeverbaart.
VECHTER.
Waarje zo klein niet, jou rekeltje, ik sloegje, datje drie dagen nae je
aâm zoud hygen.
DAVIDJE.
Wel! kommeje die pleisters van barmhartigheid, je zoud an de andere
zy ook wel wat kunnen krygen.
VECHTER.
Kom ereis van je wagen of, hebje 't hart.
DAVIDJE.
Ik zegtje, kaerel, datje myn niet te veul en sart.
VECHTER.
Wat wouje doen, mannetje? kom veur den dag maar.
DAVIDJE.
Vent, je mocht vrezen, Dat ik recht boos was. wat zel 't nou wezen? Zie
daer legje, snuivert. 't isme niet te pyne waart dat ik jou slae. Stae nou
weêr op.
VECHTER.
Je komt verraedelings, jou hontje: waer binje nou? stae.
DAVIDJE.
Stae jy maer. is dat nou ook verraedelings? zeg, schavuit?
VECHTER.
Neen: dat 's niet verraedelings; maar myn voet glipten uit.
DAVIDJE.

Stae dan al weêr op. gut dat ik je slaen wou. hoe wouje van de drommel
dromen.
MAIKEN.
Vaêrtje, schai uit, je zelt te laat an de schuit komen.
VECHTER tegens Maiken.
Hou jy je bek toe, varken. _tegens Davidje._ kom jou kreng, wy
moeten noch ereis an.
DAVIDJE.
't Was je veul beter datje ophield, men goê man.
VECHTER.
Ophouwen? de stienen op straet zouwen 't myn verwyten. Hou waer.
DAVIDJE.
Wat zegje nou, vent? wil ik je nou ereis mit je gat in 't water smyten?
VECHTER.
Neen, neen, ik geef 'et.
DAVIDJE.
Dat ik 'et ook om je wijf niet en liet.
VECHTER.
Ja. je kant worstelen, loof ik, en dan benje myn portuur niet.
DAVIDJE.
Worstelen, of niet worstelen, komje myn noch iens zo den baas maaken,
Ik sweerje dat, je zelt zo makkelyk niet uit myn handen raken.
_Davidje binnen._
VECHTER.
De duiker, evenwel, zo ien ventje. wyf geef ereis wat brandewyn hier.
Mit noch ien pleister.
MAIKEN.
Hou waer.
VECHTER.
Nou ien stukje graeuw pampier. Ik heb ien hiel gat in myn kop, ik wilje
dat wel zweeren, As dat wat veul beurden, ik zou 't vechten schier
beginnen te verleeren.
MAIKEN.
_terwijl zy zyn hooft met brandewyn nat, en noch een pleister daar op
leit._
Ja, was dat waer.

IX. UITKOMST.
HILLEBRAND, VECHTER, MAIKEN, KLAARTJE, VREDERYK.
HILLEBRAND.
Wel fijnman, ik mach jou wel wachten an de schuit. Nou isze weg, is 't
nou wel? schobbejak?
VECHTER.
Wel, ouwe guit, Wat schort jou te schobbejakken?
HILLEBRAND.
Men mag zulke vlegels wel werk langen. Nou bin ik ien hielen dag ten
achteren.
VECHTER.
O vent: waerje over tien jaar ehangen, Zo had ik nou om jou werk zo
veul slagen niet