Vechter | Page 4

straet, daer
die luiden daer staen en praten. Zieje 't?
VECHTER.
Ja, ja, 'k zie 't wel.
HILLEBRAND.
Maar ... je moest me niet wachten laten.
VECHTER.
Ik zelje tyds genoeg by wezen, of 't moest wezen dat ik een buitkansje
kreeg. Dat 's te zeggen, dat ik teugen de ien of de aâr moest vechten
onderweeg.
_Vechter binnen._
VREDERYK.
Hillebrand, dat elk nou oppast.
HILLEBRAND.
Zorg jy niet.
VREDERYK.
Nou zelt wel lukken; Maar Maiken, wie hoordender zen leven van
zulke stukken? Wat kaerel is dat!
MAIKEN.

Ja, nou hebje 'r zelfs ehoort.
VREDERYK.
Och Klaartje lief! ging ons houwelyk toch nou ereis voort: Ik verlang
'er zo na, ik kantje niet uitspreken. Dat men altyd juist in de iene
zwaerigheid, of in de ander moet steken, Dat is wel verdrietig. dat je
vader ommers nou zoo wonderlyk niet en waar, Dan was alle ding wel,
en ons hylik was klaar.
KLAARTJE.
Ja Vrederik, dat hy ook zo niet eweest was, je had me nou niet ekregen;
Ik had al over vier jaar etrouwt eweest, maar dat hiel het tegen. Daer
vryden een Bontwerker nae men, en het was wel een fraai borst; Maar
zyn Besje was 'er zo teugen, dat hy hier niet komen dorst, En dat allien
om myn vaârs vechten. en zo quam 't dat het niet ebeurt is.
VREDERYK.
Dan is het noch al zo goet as quaet, voor myn, dat hy zo gehumeurt is.
KLAARTJE.
Veur myn ook. want jy staetme noch al vry wat beter an, as hy.
MAIKEN.
Kinderen, daer komt hy al an kruyen, hou jy lui je wat an ien zy.

VII. UITKOMST.
HEERE, VECHTER, MAIKEN, KLAARTJE, VREDERYK.
HEERE van binnen.
Brugge brug op, hoou.
MAIKEN.
Kint: je moet eerst de brug ereis ophalen.
HEERE.
Brugge brug op, hoou.
VECHTER.
Hoe legje en roept vent? zelje wel zo wel betalen? Wacht je beurt.
HEERE.
Nou, maatjen, ik heb een beetjen haast.
VECHTER.
Ja ik zelje daerom niet te eerder voort helpen, of je wat raast.
HEERE.
Ik geefje ommers goê woorden, kom, ik wil meê noch wel een hand an
slaen, Zo kom ik zo veel te eerder voort.

VECHTER.
Je zelt 'er wel van staen, Loof ik, gaa jy maar op je schuit. ik raje ereis
zo koen Datje 'r an komt, verstaeje dat wel, we zellen 't allien wel doen.
HEERE.
Nou kammeraatje, je hebt een quae schrol, je moet wat bedaaren, Hoe
knorje zo?
VECHTER.
Knor ik jou te veul? as me jou deur laet vaaren, Dan moet 'et jou wel
wezen. daer: betaalme nou.
HEERE.
Hoe veul?
VECHTER
Hoe is 't? vraagje nae de bekende weg? een stuiver.
HEERE.
Hou, Daer is al 't geld dat ik in de werrelt heb, maatje.
VECHTER.
Dat 's maar zes duiten.
HEERE.
'k Heb zeker niet meer.
VECHTER.
Dat 's maar een praatje, Je moet zien datje 't krygt.
HEERE.
Ja wel, 't is asje zien kunt. Ik heb helder noch penning, kruis noch
heeremunt. Daer binnen myn zakken; maar daer, ik wilje myn
neusdoek wel te pant laten. Ik wist niet dat ik gien geld by myn had.
VECHTER.
Hier helpt gien praten, Ik moet men geld hebben, of ik klop 'et uit je
huit. Kom, ik zelje wel zo veul geven veur elken duit, Dat ik te vrede
bin.
HEERE.
Ja wel, dan moet 'et myn huit betalen. Ik heb zo meenigen brui op myn
rokjen ehad, je kuntje hart ophalen. Ik zelme veur ditmael geduldig
laeten slaen. Maar dat myn de moeiten lusten, 't zou 'er zo makkelyk
niet gaen.
VECHTER.
Wat wouje doen, vent? je zoutje dan verweeren. Kom, kom: ik moetje
noch te degen wat ofsmeeren.

MAIKEN.
Maar man! is dat ook iemant slaen? en dat om ien oortjen an geld?
Kom op, vriend, hy het jou te veul eslaegen, 't is kracht en geweld.
HEERE.
Dunkje dat, moeder? dan moet hy wat weêr hebben. Hou, kamerraad;
noch ien woortje.
VECHTER.
Wat schortje vent?
HEERE.
Je vrou zeid, je hebtme te veul eslagen veur dat oortje. En vriend, na
dat ikme bevoel, myn dunkt meê, Dat ik al vry wat te veul, veur dat
geld, leê; Ik begeer gien onrechvaerdig goet, daerom zel ikje wat weêr
geven. Zie, ik moet elk ien gelyk en recht doen, of ik kan niet gerust
leven.
VECHTER.
Wel, kaerel, hoe is 't? hebje noch niet genoeg ehad.
HEERE.
Wel ik heb te veul ehad, zeg ik, verstaeje gien duits? kom, kom,
verweerje.
VECHTER.
Wat?
HEERE.
Ja. dat, en dat, zie, als ik vecht, pas ik lustig wat te raken. Nou zellewe
onze rekening ereis te degen effen maken.
VECHTER.
Ik wou liever datje bankrot speulden, en betaaldeme nimmermeer.
HEERE.
Daer ben ik de man niet nae.
VECHTER.
De drommel vent, je handen komen zo hart neêr.
MAIKEN.
Nou, dat zel