Vechter | Page 4

dat hiel het tegen. Daer vryden een Bontwerker nae men, en het was wel een fraai borst; Maar zyn Besje was 'er zo teugen, dat hy hier niet komen dorst, En dat allien om myn vaars vechten. en zo quam 't dat het niet ebeurt is.
VREDERYK.
Dan is het noch al zo goet as quaet, voor myn, dat hy zo gehumeurt is.
KLAARTJE.
Veur myn ook. want jy staetme noch al vry wat beter an, as hy.
MAIKEN.
Kinderen, daer komt hy al an kruyen, hou jy lui je wat an ien zy.

VII. UITKOMST.
HEERE, VECHTER, MAIKEN, KLAARTJE, VREDERYK.
HEERE van binnen.
Brugge brug op, hoou.
MAIKEN.
Kint: je moet eerst de brug ereis ophalen.
HEERE.
Brugge brug op, hoou.
VECHTER.
Hoe legje en roept vent? zelje wel zo wel betalen? Wacht je beurt.
HEERE.
Nou, maatjen, ik heb een beetjen haast.
VECHTER.
Ja ik zelje daerom niet te eerder voort helpen, of je wat raast.
HEERE.
Ik geefje ommers goê woorden, kom, ik wil meê noch wel een hand an slaen, Zo kom ik zo veel te eerder voort.
VECHTER.
Je zelt 'er wel van staen, Loof ik, gaa jy maar op je schuit. ik raje ereis zo koen Datje 'r an komt, verstaeje dat wel, we zellen 't allien wel doen.
HEERE.
Nou kammeraatje, je hebt een quae schrol, je moet wat bedaaren, Hoe knorje zo?
VECHTER.
Knor ik jou te veul? as me jou deur laet vaaren, Dan moet 'et jou wel wezen. daer: betaalme nou.
HEERE.
Hoe veul?
VECHTER
Hoe is 't? vraagje nae de bekende weg? een stuiver.
HEERE.
Hou, Daer is al 't geld dat ik in de werrelt heb, maatje.
VECHTER.
Dat 's maar zes duiten.
HEERE.
'k Heb zeker niet meer.
VECHTER.
Dat 's maar een praatje, Je moet zien datje 't krygt.
HEERE.
Ja wel, 't is asje zien kunt. Ik heb helder noch penning, kruis noch heeremunt. Daer binnen myn zakken; maar daer, ik wilje myn neusdoek wel te pant laten. Ik wist niet dat ik gien geld by myn had.
VECHTER.
Hier helpt gien praten, Ik moet men geld hebben, of ik klop 'et uit je huit. Kom, ik zelje wel zo veul geven veur elken duit, Dat ik te vrede bin.
HEERE.
Ja wel, dan moet 'et myn huit betalen. Ik heb zo meenigen brui op myn rokjen ehad, je kuntje hart ophalen. Ik zelme veur ditmael geduldig laeten slaen. Maar dat myn de moeiten lusten, 't zou 'er zo makkelyk niet gaen.
VECHTER.
Wat wouje doen, vent? je zoutje dan verweeren. Kom, kom: ik moetje noch te degen wat ofsmeeren.
MAIKEN.
Maar man! is dat ook iemant slaen? en dat om ien oortjen an geld? Kom op, vriend, hy het jou te veul eslaegen, 't is kracht en geweld.
HEERE.
Dunkje dat, moeder? dan moet hy wat weêr hebben. Hou, kamerraad; noch ien woortje.
VECHTER.
Wat schortje vent?
HEERE.
Je vrou zeid, je hebtme te veul eslagen veur dat oortje. En vriend, na dat ikme bevoel, myn dunkt meê, Dat ik al vry wat te veul, veur dat geld, leê; Ik begeer gien onrechvaerdig goet, daerom zel ikje wat weêr geven. Zie, ik moet elk ien gelyk en recht doen, of ik kan niet gerust leven.
VECHTER.
Wel, kaerel, hoe is 't? hebje noch niet genoeg ehad.
HEERE.
Wel ik heb te veul ehad, zeg ik, verstaeje gien duits? kom, kom, verweerje.
VECHTER.
Wat?
HEERE.
Ja. dat, en dat, zie, als ik vecht, pas ik lustig wat te raken. Nou zellewe onze rekening ereis te degen effen maken.
VECHTER.
Ik wou liever datje bankrot speulden, en betaaldeme nimmermeer.
HEERE.
Daer ben ik de man niet nae.
VECHTER.
De drommel vent, je handen komen zo hart neêr.
MAIKEN.
Nou, dat zel hem heugen.
HEERE.
Zie zo, nou zel ik zorg dragen, Dat je wyf over myn niet zel hebben te klagen.
VECHTER.
Ik wou datje maakten, dat ik ook over jou niet te klagen had, en datje me los liet.
HEERE.
O, klaagje maatje? dan laet ikje op, ik wilje ook niet te veul geven niet. Maar ofje evenwel miende, dat myn vuisten wat te hard neêr ekomen waren. Hoor, hoor: je kant 'er men op een aar tyd ereis veur laeten deur de brug varen. Nou moet ik nae 't schip. zo zinnewe dan kamp, doene we niet, kompeer?
VECHTER.
Jae. loop maar veur den duivel, en kom je leven niet weêr.
_Heere binnen._
Dat was een starken drommel. hier wyf, je moetme een pleister langen.
MAIKEN.
Maar man, wat magje ook al an gaen vangen. Hoe durfje zo by de lui komen, 't is schand en zond. Zusken wang, zusken oog, de tanden uit de mond. Nou! dat 's een tronitje.
VECHTER.
Zelje myn ien pleister langen? of hoe zel 't wezen?
MAIKEN.
Wat heb ik van me leven niet al gaten in die kop genezen. Ik heb altyd zusken lap pleisters op voorraet, was ik 'er toch iens of verlost, 't Hiele bakkes is me zo veul niet waerd, as 't me wel an pleisters het ekost, Hoe groot moetze wezen?
VECHTER.
Wel, dat hy dat altemaal kan dekken.
MAIKEN _leit hem een pleister op 't aanzicht_.
Nou zieje 'r schoon uit.
VECHTER.
Hoe duivel is 't? zelje noch mit me gekken? 't Is jou schult: je mochtme myn buik vol hebben laeten slaen, Toe hy hem