Vechter | Page 3

slaagen hebben? daer kanje makkelyker an raken.
VREDERYK.
Wel: dat 's ommers gien bescheit, van een man as jy bint. Ik mien je dochter mit eeren, en ik hebze hartelyk bezint, En zy myn meê, daerom bedenkje ereis ter degen. Zy is over vyf maanden toch mondig: dan kanje 'r ommers niet tegen, Dat weetje wel, daerom verzoek ik 'et jou nou mit fatsoen. En om cordiaal te gaen. is 'et je noch om een jaar renten te doen? Daer zel ik niet op zien. ik wou niet gaeren tegen jou zin trouwen. Dat zel ikje dadelyk geven: alleen omje te vrind te houwen.
VECHTER.
Dat zinze noch al niet. mondig, of niet mondig, je zeltze toch niet hebben vent.
VREDERYK.
Wat schort 'er dan aan? ik bin ommers een nuchtere borst. ik werk men een hielen dag an 't end. Ik doe men best, om myn overal fatzoenelyk te dragen, En dat allien, om jou en je dochter te behagen. Ik heb noch al een mooi stuivertjen over egaart meê.
VECHTER.
Dat doet het hem ook al niet; maar kan je wel vechten? hee?
VREDERYK.
Ik bin gien vechter noch smyter. maar wat is dat te zeggen?
VECHTER.
Wat dat te zeggen is? dat zel ikje ereis uit gaen leggen. Hoor: ik geef onze Klaar, haar leven, geen ander kaerel tot een man, Of ik moet hem eerst beproeven, of hy al louter plokhairen kan. Eerst moet hy al een kansje twe drie tegen myn wagen; Eer ik hem toe zal staen, dat hy eens na heur komt vragen. En dan moeten wy akkerderen, in plaats van houwelyksgoet, Hoe dikwils dat hy zuiver tegen myn vechten moet.
VREDERYK.
Wat huwelyks voorwaarde zou dat wezen?
VECHTER.
Wacht, wacht, je moet noch al meer horen. Om alles wel ter degen te bedingen van te voren: In plaats dat andere lui, alle weken eens by 'er ouwers ten eten gaen, Zo zouwe wy mekaar, alle weken ereis, helder of moeten slaen. Wat zegje? hebje'r zin in? laetewe dan voor eerst ereis beginnen.
VREDERYK.
Wel Vechter! wel Vechter! benje wel ter degen by jou zinnen? Zou ik gaen vechten tegen de geen die ik tot myn schoonvader verzoeken wou? Zou ik daer nae gaen vechten, tegen de vader van myn eigen vrou? Wel, wat dollemans praat is dat?
VECHTER.
O ho, je begint al te vrezen. Maar zo leid de zaak, verstaeje wel, 't zou niet anders kunnen wezen.
VREDERYK.
Dan moet ik noch wat patientie nemen, en gaen; maar 't zou wel kunnen zijn: Datje wel haast een ander portuur vond, in de plaats van mijn.
VECHTER.
Ik wou dat 'et al waer was. ik mien hy zou van de drommel dromen; Maar daer gunze zien ik myn wyf uit den huis komen. Ik moet ereis kyken of daer niet een kansje veur myn is. Ik zoek 'et over al, en over al loop ik mis.

V. UITKOMST.
VECHTER, MAIKEN, KLAARTJE, VREDERYK.
MAIKEN.
Binje daer vaar? daer het volk eweest naeje vragen.
VECHTER.
Wouwenze vechten?
MAIKEN.
Ai, altyd vechten! zy vroegen of je wat geld woud dragen.
VECHTER.
Was 't aars niet? dat mag eze zelver doen; maar had 'et ien kansje te beduyen ehad, Ik had 'er noch wel ereis op ezocht.
MAIKEN.
Maar man! wat praat is dat? En daer is al twe driemaal volk deur de brug evaren.
VECHTER.
Ze maakten gien questy, dedeze ook?
MAIKEN.
Wel! zelje dan jou leven niet bedaren.
VECHTER.
Zou jy myn dat vragen? of ik bedaren zou. Kom, vecht zelf mit men: of je krygt dadelyk een klouw.
MAIKEN.
Wel, myn lieve man, wat praat is dat? ai, gae jy in 't pothuis.
VECHTER.
Niet te temen. Zeg ik: hebje allien gien kans, je meugt Klaar te baat nemen. Ik wil toch vechten, zie daer.
MAIKEN.
Ai, man.
VECHTER.
O, slae, of ik slae.
VREDERYK.
Nou is 't tyd dat ik myn volkje waerschuwen gae.

VI. UITKOMST.
HILLEBRAND, VECHTER, MAIKEN, KLAARTJE, VREDERYK.
HILLEBRAND.
Hou, schoenlapper, wilje ien vrachtje kruyen?
VECHTER.
Een vrachje kruyen? waer moet 'et wezen? 'k wou hem liever wat ofbruyen.
HILLEBRAND.
An de Haagse schuit; maar binnen ien quartier.
VECHTER.
't Is wel.
HILLEBRAND.
Maar, niet te verzuimen, je moet 'et halen, hier Over in de straet, daer die luiden daer staen en praten. Zieje 't?
VECHTER.
Ja, ja, 'k zie 't wel.
HILLEBRAND.
Maar ... je moest me niet wachten laten.
VECHTER.
Ik zelje tyds genoeg by wezen, of 't moest wezen dat ik een buitkansje kreeg. Dat 's te zeggen, dat ik teugen de ien of de aar moest vechten onderweeg.
_Vechter binnen._
VREDERYK.
Hillebrand, dat elk nou oppast.
HILLEBRAND.
Zorg jy niet.
VREDERYK.
Nou zelt wel lukken; Maar Maiken, wie hoordender zen leven van zulke stukken? Wat kaerel is dat!
MAIKEN.
Ja, nou hebje 'r zelfs ehoort.
VREDERYK.
Och Klaartje lief! ging ons houwelyk toch nou ereis voort: Ik verlang 'er zo na, ik kantje niet uitspreken. Dat men altyd juist in de iene zwaerigheid, of in de ander moet steken, Dat is wel verdrietig. dat je vader ommers nou zoo wonderlyk niet en waar, Dan was alle ding wel, en ons hylik was klaar.
KLAARTJE.
Ja Vrederik, dat hy ook zo niet eweest was, je had me nou niet ekregen; Ik had al over vier jaar etrouwt eweest, maar