Vechter | Page 2

vecht hy niet. Kon me 't hem hier me zo ver krygen, dat me hem dat vuistevechten meê of kon leren. Al sloegeze hem ook dat hy in drie dagen niet opstont, 't zou me niet deren. Want as hy niet vecht, is 'er redelyk meê om te gaen. En as hy oppassen wou, konnewe noch al fatsoenelijk bestaen. Om mynent wil hebben hem de Heeren noch een Officitjen an de brug egeven. En 't schoenlappen en kruyen daerby, daer konne wy noch wel of leven, Al hadde we de rente van Klaartjes gelt niet. En ik spinder noch te met een draetje by, as je ziet. Want die rente krygt hy nou tog altegaar in handen. Ja hy zou de hooftsom ook al lang hebben gaen verpanden, Had 'er Besje daer niet veur eweest, die ouwe sloof. Och Vrederik! wat maakten hy 't die goê vrouwe ook altemet loof. Maar die kon hem wel, daarom deed'ze 'r best datz'er veur zorgden. Want as hy gien geld had bleef hy tuis, daar was niemand die hem borgden.
VREDERYK.
Maar mienje datje mit slaen al wat op hem winnen zoud?
MAIKEN.
Ik verzekertje, want niemant wil met hem te doen hebben, daer op is hy stout; Maar kreeg hy eens zo wat, dat hy 't er degen kon voelen; En van zulke lui daer hy 't hem of schaamde meê, 't zou wel koelen. En men kan 't makkelyk doen: want hy het weinig kracht. As zijn neus maar bloet, valt hy schier in onmacht, Zulken kaerel is 't, je hoeft niet eens te vrezen. Een Heiden zou hem met prevelen schier onder de voet lezen. Want, gelyk as ik zeg, even eens is het met het messevechten eschiet. En nou is hy zo bang, dat hy schrikt as hy maar een mes ziet. Hy durft schier gien broot snyen.
VREDERYK.
Maar, quam ik 't hem nou al te verleren? Wat dunkje? zoutme niet wel licht aan men toekomende houwelyk deren? Om dat 'et juist van myn quam, dat hy zo geslagen was?
MAIKEN.
O neen: daer staen ik jou borg veur: want zo ras As die kaerel hem die snee in de bek had egeven, Warenze weêr de beste maats; en zy zyn 't altyd ebleven. Is 't niet waer Klaartje?
KLAARTJE.
Ja zeker: ze waren gedurig by malkaar; En hy kon hem ook zo in toom houwen: dat het wel scha en jammer waar, Dat hy sturf. hy kon hem altemet zulken gezicht geven, As hy maar van vechten repten, dat hy begon te schrikken en te beven. Maar hoe hy hem ook onder sim had, hy bleef evenwel zijn beste maat. Doch dat het hy: hy vecht wel ereis; maar hy draagt zen leven gien haat.

III. UITKOMST.
VREDERYK, MAIKEN, KLAARTJE, HILLEBRAND, HEERE, DAVIDJE.
HILLEBRAND.
Goejendag allegaar.
VREDERYK.
O binje daer vrienden? Dit zynze daer ik of ezeit had. wel kamaraats, je mienden Dat 'er een boefjen onder schuilden, maar hier is de vrouw, En de dochter meê. zie daer, vraagt 'et 'er nou.
MAIKEN.
Neen vrienden, we hebben 't zo overleid met ons beiden. Bin jy lui te vreên, je kunt 'er je maar toe bereiden.
VREDERYK.
Nou mannen: je hebt edaen as 't ezeid is, hoor: Elk een ducaton: daer stae ik jou borg voor.
_Hill. Heere. Dav._
Wel heerschop; we zellen ons hier dan wat omtrent houwen.
VREDERYK.
't Is goet, vrinden, 't is goet. ik zelje waerschouwen.
_Hill. Heer. Dav. binnen._
Wat dunkje van zulke gasten? zal 't gaen of niet?
MAIKEN.
Ik heb 'er goê hoop op, myn dunkt dat 'et gien verlies en bied. Was hy nou maar tuis.
VREDERYK.
Ja, maar ik wou hem eerst noch wel iens spreken, Of het al zo quaat is.
MAIKEN.
O, wat magje jou hooft breken?
VREDERYK.
Das niemendal, ik moet weten waer ik op seil zal gaan; Maar houje wat uit de weeg, daer gintsen op de brug komt hy al aan.

IV. UITKOMST.
VECHTER, VREDERYK.
VECHTER.
Daer is al myn geld al weêr op, den brui, En ik heb noch niet iens evochten. Ja wel: ik heb nou zulken vechtenden bui. Wat! dat ik 'er nou niet toe komen ken, en ik doe 't zo gaeren. Zie daer. al was 't teugen de drommel zelf, ik wou 'er wel teugen plokhaeren. Is 'er nou niemand niet? niemand niet? waer binje nou allegaar? Hein onversaagt? Haantje? Tysbolwurm? kom vry mit malkaar.
VREDERYK.
Vechter Janz, een woortje.
VECHTER.
Wel.
VREDERYK.
Hoe zellewe 't endelyk mit mekaar stellen? Zel ik jou dochter hebben? of zoekje me maar zo wat te quellen? Je weet nou datwe malkaar bezint hebben, en je kant myn persoon. Je weet wat myn doen is, en waer ik woon. Myn ouwers binnen vrome luitjens, die zoetelykjes haar rentjes leven: Dat weetje meê.
VECHTER.
Dat doet'et hem niet maat: zou ik jou myn dochter geven? Daer ik alle jaaren zulken schoonen biergeld van 'er renten trek? Dat zinze niet zwager, dan was ik wel een sakkeraerze gek. Weg, weg, kaerel, praat me niet van zulke zaken; Maar wilje wat