Tri Ceteraj Noveloj | Page 5

koron. Kiam mi estis infano
kaj ni estis malricxaj, ni dormis sen fermi la pordon, se ni tiel deziris.
Sed nun--nun ni bezonas dungi noktogardiston. En tiu epoko mia patro
estis mildahumora kaj komplezema al cxiuj. Sed nun li estas auxstera
kaj aroganta kaj maltoleras senformalecon. Pasintece li pensis nur pri
sia familio sed nun, dum li cxirkauxiras, liaj fisxhokoj konsistigas lian
ununuran priokupajxon. Kaj pro lia ricxeco cxiuj kauxras antaux li kaj
montrigxas servemacxaj pri li. Antauxe neniu ridis pri liaj sxercoj cxar

cxiam ili estis malnovmodaj kaj preterkredeblaj kaj senbonkvalitaj cxar
mankis al ili la ununura elemento povanta pravigi sxercon--la
humurelementon. Sed nun cxiuj ridas kaj ridacxas pri tiuj mornajxoj
kaj se iu ajn forgesas fari tion, tio ege malplacxas al mia patro kaj li ne
hezitas elmontri sian malgxojon. Antauxe oni ne petis lian opinion pri
io ajn kaj kiam li sciigis gxin senpete, gxi estis senvalora. Gxi havas
ankoraux tiun difekton, tamen cxiuj petas gxin kaj gxin aplauxdas. Kaj
li mem partoprenas en la aplauxdado, cxar mankas al li auxtenta
diskreteco kaj abunda takto. Li malaltigis la karakteron de nia tuta tribo.
Antauxe gxi estis honesta kaj vireca gento. Nun gxi konsistas el mizeraj
hipokritoj, moligitaj per servitudo. En la profundego de mia koro mi
abomenas cxiujn milionulajn vivmanierojn! Nia tribo estis antauxe
ordinara simpla gento kiun kontentigis la ostaj fisxhokoj de iliaj
gepatroj. Nun avareco ilin konsumas kaj ili volonte sin senigus je cxiu
sento pri honoro kaj honesteco por havigi al si la malnobligantajn
ferajn fisxhokojn de la fremdulo. Tamen mi ne rajtas insisti pri tiuj
malgxojaj temoj. Kiel mi jam diris, estis mia revo esti amata por mi
mem.
"Finfine sxajnis ke tiu revo estis plenumota. Iun tagon alvenis nekonato
dirante ke lia nomo estas Kalulo. Mi sciigis al li mian nomon kaj li diris
ke li min amas. Mia koro saltegis pro dankemo kaj plezuro cxar mi jam
ekamis lin unuavide kaj nun mi agnoskis al li tiun amon. Li min
alprenis sur la bruston kaj diris ne deziri esti pli felicxa ol nun. Ni
piedpromenadis kune trans la bankizerojn, rakontante cxion pri si unu
al la alia kaj planante, ho! la plej belan estontecon. Kiam ni lacigxis ni
sidigxis kaj mangxis cxar li havis sapon kaj kandelojn kaj mi kunportis
balengrason. Ni malsatis kaj neniam antauxe mangxajxo havis tiel
bonan guston.
"Li apartenis al tribo kies frekventejoj situis en la fora nordo kaj mi
eksciis ke li neniam auxdis pri mia patro, kio ege min gxojigis. Mi
volas diri ke li jam auxdis pri la milionulo sed neniam auxdis lian
nomon. Tial, vi komprenu, li ne povis scii ke mi estas la heredontino.
Vi rajtas kredi ke mi ne diris tion al li. Finfine mi estis amata por mi kaj
estis kontenta. Mi estis tiel felicxa--ho! pli felicxa ol vi povas imagi.

"Iom post iom la vespermangxhoro alproksimigxis kaj mi kondukis lin
al nia hejmo. Kiam ni estis atingontaj nian domon li ekmiregis kaj kriis:
"'Kiom bonega! Cxu apartenas al via patro tio?'
"Auxdi tiun vocxtonon kaj vidi tiun admiran lumon en lia rigardo min
ekdolorigetis, sed baldaux la sento forpasis cxar mi tiom amis lin kaj li
havis tiel belan kaj noblan aspekton. Mia tuta familio da onklinoj kaj
onkloj kaj gekuzoj kontentigxis pri li kaj oni invitis multajn gastojn kaj
fermegis la domon kaj ekbruligis la cxifonlampojn kaj kiam cxio estis
varma kaj komforta kaj sufokega, ni estigis gxojan bankedon por festi
mian fiancxinigxon.
"Kiam la bankedo finigxis, la orgojlo de mia patro lin superis kaj li ne
rezistis al la tento elmontri siajn ricxecojn kaj vidigi al Kalulo kian
bonsxancon tiu atingis hazardavoje--kaj cxefkiale, kompreneble, li
deziris gxui la mirego de la kompatindulo. Mi povintus ekplori--sed
tiajxo ne sukcesintus malpersvadi mian patron, tial mi diris nenion sed
dauxre sidadis kaj suferis.
"Mia patro aliris rektalinie la kasxejon, en la plena vidkampo de cxiuj,
kaj eligis la fisxhokojn kaj revenportis ilin kaj svingjxetis ilin super mia
kapo, tiamaniere ke ili falis en brila miksajxo sur la provizoran tableton
kiun konsistigis la genuo de mia amanto.
"Kompreneble, la miriga spektaklo senspirigis la kompatindan knabon.
Li sukcesis nur fiksrigardi pro stulta surprizigxo kaj scivoli kiel
ununura homo povas akiri tiajn nekredeblajn ricxecojn. Tiam baldaux li
suprenrigardis brilokule kaj ekkriis:
"'Tial, estas vi kiu estas la renoma milionulo!'
"Mia patro kaj cxiuj ceteraj cxeestantoj kvazaux eksplodis per kriegoj
de felicxa ridado kaj kiam mia patro kunigis la trezoron senzorge same
kiel gxi estus nura rubajxo havanta nenian valoron kaj gxin revenportis
al ties kasxloko, la surprizo de Kalulo estis studindajxo. Li diris:
"'Cxu eblas ke vi staplas tiajxojn sen ilin kompti?'

"Mia patro eligis orgojlan cxevalridegon kaj diris:
"'Nu, verdire, oni konscias ke vi neniam estis ricxa pro tio ke tiel gravas
por vi simpla afero kiel unu-du fisxhokoj.'
"Kalulo konfuzigxis kaj klinis la kapon,