Taormina | Page 5

treden verbonden waren. Boven gekomen
gaf een deur toegang tot een kleine overdekte gang die uitkwam op de
eerste praecinctio of half-cirkelvormige rij zitplaatsen, die rijk
gedrapeerd en, van curulische en beweegbare stoelen voorzien,
bestemd waren voor de senatoren, de magistraten en de vestaalsche
maagden.
Naast het tweede bordes begint een andere kleinere trap, die toegang
verschafte aan adel en patriciers, voor wie de tweede praecinctio
bestemd was, en op welks zetels somtijds de eigennamen der
rechthebbenden waren aangegeven. Van deze zetels liggen in de arena
nog brokstukken die de namen der eigenaars dragen.
Langs deze zelfde trap moesten de artisten en de burgers nog hooger
stijgen, en gaande door de bovenste galerijen, daalden zij dan door
vomitori, d.i. openingen, aangebracht in den grooten muur die de cavea
omringt, naar de derde of laatste praecinctio.
Deze drie rijen zitplaatsen vormden te zamen de Cavea, die door een
groote overdekte galerij, welke uit twee zuilengangen bestond, omringd
was. De binnenste werd gedragen door vijf-en-veertig zuilen, terwijl de
buitenste door pilasters werd gesteund. Te zamen boden zij het publiek
een toevlucht bij regen. In gewone omstandigheden werd de buitenste
gebruikt om zich te vertreden of wel als marktplaats, en diende de
binnenste tot doorgang naar de derde praecinctio. Op de overdekking
dezer twee zuilengangen bevond zich een groot terras dat voor het volk
bestemd was. Het bestaan van dit terras lijdt geen twijfel, waar nog
heden ten dage restanten worden gevonden van een trap die buitenom
er heen voert. Deze zuilengangen waren gebouwd op een zwaren muur
die de geheele cavea omringde en door welken op tien plaatsen op
gelijken afstand uitgangen waren aangebracht. Deze muur was versierd
met zes-en-dertig nissen waarin vazen of beelden waren geplaatst.
Beneden bevond zich het podium, dat de arena omsloot. Onder dit
podium kwam een overdekte gang door drie deuren in de arena uit,
door welke gang naar alle waarschijnlijkheid de wilde dieren in de
arena werden gelaten, om hunne bloedige gevechten tegen de
gladiatoren te leveren.
De eigenlijke arena is de ruimte tusschen het podium en het tooneel of
scena. Het proscenium, dat bij de Romeinen verplaatsbaar was, besloeg
van de altaren op het tooneel af nog bijna een derde van de arena. Op

dit proscenium of voortooneel voerden de Romeinen hunne
tooneelspelen, hunne drama's en dansen op.
Het grieksche orchest bevond zich tegenover het tooneel, doch de
Romeinen verplaatsten het op den muur van het podium, dus eigenlijk
ter zijde van het tooneel, daar waar het podium in een elliptische vorm
eindigde en waar ook de timele of plaats voor het koor was.
Onder het proscenium bevond zich een onderaardsch kanaal dat achter
het tooneel eindigde. De constructie van dit kanaal laat ten duidelijkste
zien dat het voor den afvoer van regenwater bestemd was of om een
groote hoeveelheid water te bevatten dat voor het theater gebruikt werd.
Er zijn echter geleerden die meenen dat dit kanaal voor de acoustiek
diende, misschien ook--wat ons echter zeer twijfelachtig voorkomt--tot
bergplaats van diegenen uit het publiek, die tijdens de voorstellingen
stoornis veroorzaakten. Twee andere onderaardsche gewelven, die aan
den muur van het theater parallel loopen, staan met eerstgenoemd
gewelf in verbinding en dienden voor hen die belast waren met de
tooneel veranderingen. Men ziet er nog duidelijk zeven vierkante gaten
in, op gelijken afstand, die rechtstandig oploopen tot de grondvlakte
van de arena en waarin de balken geplaatst werden, dienende tot steun
van het groote plankier van het proscenium.
Het tooneel bestond dus uit het proscenium of voortooneel en het
eigenlijke tooneel. Op dit laatste bevonden zich twee altaren, gewijd
aan de goden, waarboven de eerste zuilenrij die het tooneel versierde.
Elk der twee altaren telde drie nissen; voor de middelste, grooter dan de
anderen en ook afwijkend van vorm, hing een gordijn, waarachter de
beelden van Apollo en Bacchus. Deze twee altaren waren door drie
deuren gescheiden; door de middelste, thans door den bliksem verwoest,
kwam de hoofdpersoon op, door de beide anderen kwamen de andere
personen ten tooneele.
Onder deze deuren, welker drempels op gelijke hoogte lagen met den
vloer van het tooneel, bevonden zich nog drie kleine deurtjes aan de
voorzijde van het tooneel, die in gemeenschap stonden met een
onderaardsche gang, die den medewerkers in het treurspel tot doorgang
dienden en hen op het achtertooneel of postscenium brachten. Deze
gang werd bij de opgravingen in 1853 en 1854 ontdekt. Een hooge
breede gang, ook onder het tooneel gelegen, gaf toegang aan de
vrouwen die, langs een trap links van het tooneel, hunne plaatsen op de

bovenste galerijen wilden bereiken.
Aan beide zijden van het tooneel bevonden zich nog twee kamers, die
zonder twijfel dienden tot bergplaatsen voor alles wat op het tooneel
betrekking had, of misschien ook als kleedkamers voor de artisten.
De voorzijde van het tooneel was met kostbaar veelkleurig marmer
bekleed; de