Taglibro de Vilagx-pedelo | Page 7

al tempo ia triste figure sxanceligxis sur la pavimo kiel fantomo; sed post la fenestroj ni vidis sidadi la homojn kiel arestitojn; la plej multaj sidis senmove, kvazaux ili estus pentritaj portretoj. Kiam la rulado de la pestveturiloj auxdigxis, tuj cxiuj forkuris de la fenestroj, por ne vidi la teruran vidajxon. Mi vidis gxin nur unu fojon; neniam mi tion forgesos. Jen veturis tiu nigra mortangxelo kun la longaj veturiloj plenaj je mortintoj; ili kusxis jxetitaj unu sur la alian kiel bestoj. De malantaux la veturilo pendis la kapo kaj brakoj de juna virino; sxiaj okuloj elstaris el la nigre-flava vizagxo, kaj la longaj kapoharoj balais la straton.
Tiam la junkro tremis por la unua fojo; li sxancelis en sian dormejon kaj kusxigxis sur sian mortliton; sed mi gxemis en mia koro: "Ili estos jxetataj en la tombon kiel bestoj, la morto forkonsumis ilin; sed Dio savis mian animon de la tomba potenco, cxar li akceptis min, Sela!"

Thiele, la 29-an de Septembro 1711.
Fine mi rehejmigxis. Kiam mi eniris la pordegon, mia koro batis preskaux kiel en la tago, kiam ni ekbatalis kontraux la Svedo. Kaj kiam mi eniris en la cxambron kaj vidis la gesinjorojn, vestitajn nigre, mi ekploris kiel infano, kaj ili cxiuj ploris. Pro plorado mi preskaux ne povis paroli, kaj antaux ol mi finrakontis tiun teruran okazintajxon, la sinjoro foriris kaj eniris en sian cxambron -- Dio konsolu lin laux sia kompatemo, Amen!

Thiele, la 8-an de Oktobro 1711.
Hodiaux por la unua fojo post mia alveno ni iris cxasadi. Ve! tio ne estis kiel en pasintaj tagoj, kaj gxi donis nur malgrandan kontentecon.
"Morten," diris la sinjoro multfoje al mi, "mankas al ni junkro Kresten." Kaj tiam li gxemis tiom, ke gxi tratrancxis al mi la koron. Ni revenis hejmen longe antaux la vespero kaj kun malgrasa leporo.

Thiele, la 2-an de Novembro 1711.
Ekrevivigxas en la bieno; ni atendas tre altrangajn fremdulojn: lian ekscelencan mosxton Guldenl[:o]ve kun sekvantaro. Li intencas resti kelkajn semajnojn, kaj li sin distros per cxasado. Hieraux la sinjoro parolis multe pri tio cxetable.
"Li devenas de regxa familio kaj estas perfekta kavaliro," diris la sinjorino, rigardante frauxlinon Sofia'n.
Sxi rugxigxis, mallevis la okulojn teleren kaj ridetis, sed mia tuta korpo malvarmigxis kiel glacio. Ve! ve! mi pensis, ke mi estu senigita je mia malsagxa amo, sed mi sentas, ke la malsano revenis en terura maniero. Mi baraktas kiel perdriko en reto, sed tio tute ne helpas -- ho ke mi estu mil mejlojn for de tie cxi!

Thiele, la 14-an de Novembro 1711.
Fine alvenis lia ekscelenca mosxto kun la plej granda pompo kaj beleco; du kurieroj kun altaj argxent-ornamitaj cxapeloj venas kuretante en la korton, centon da pasxoj antaux li. Ili starigxas kun siaj longaj multkoloraj bastonoj cxe ambaux flankoj de la granda pordo. La sinjorino sin movas kaj sin sxovas de unu pordo al alia, neniam antauxe mi sxin vidis tiel facilmova. Frauxlino Sofia staris en la salonego, rigardante jen en la spegulon jen el la fenestro. Sxi tute ne min vidis, kiam mi trairis la salonegon.
Fine li venis mem kun ses fieraj cxevaloj antaux sia veturilo, li estas bela sinjoro! Li aspektis eminenta kaj indulga, tamen sxajnis al mi, ke io malplacxa estas videbla je li. Li ridetis tiel fidolcxe kaj palpebrumis, kvazaux li rigardis al la suno. Li sin klinis antaux cxiu el la gesinjoroj, sed sxajnis, kvazaux li sin klinis nur por restarigxi pli alte. Venante cxe frauxlino Sofia, la sango supreniris en lian palan vizagxon, kaj li flustris longan francan komplimenton.
Cxetable li preskaux ne deturnis la okulojn de sxi, ecx kiam li parolis kun la aliaj. Dume sxi lin sxtelrigardis, sed mi bruligis mian manon je la telero tiel, ke gxi estas hodiaux kovrita je veziketoj; ho, ke tio estu la sola loko, kiu min doloris!

Thiele, la 20-an de Novembro 1711.
Estas sendube: el tio farigxos geedzigxo. Oni bezonas nur atenti la sinjorinon. Kiam sxi rigardis la frauxlinon, sxi posten jxetis la kapon kvazaux anaso, kiu havas plenan kropon, deturnas la okulojn kaj fermas ilin, kvazaux sxi estus ekdormonta, kaj tiam sxi diras: "Un cavalier accompli, ma fille! n'est-ce pas vrai? et il vous aime, c'est trop clair!"[9]
Ho ve, jes, tio estas suficxe klara; kaj sxi reciproke lin amas, ankaux tio estas klara. Sxi estigxu felicxa.
[Piednoto 9: Perfekta kavaliro, mia filino! Cxu ne vere? Li vin amas, tio estas tute klara.]

Thiele, la 4-an de Decembro 1711.
Lia ekscelenca mosxto ankoraux ne multe amuzigxis per la cxasado; du fojojn ni cxasis, sed cxiufoje tio jam enuigis lin duonvoje. Estas cxasotajxo hejme en la bieno, kiu altiras lin kiel magneto. Ve, ke mi estu restinta en Kopenhago!

Thiele, la 8-an de Decembro 1711.
Hodiaux la geedzigxo estas publike deklarita, kaj post ok tagoj okazos la edzigxa festo. Kie mi kasxos min tiel longe? Mi gxin ne eltenos; kiam li metas sian brakon cxirkaux sxia talio, estas, kvazaux iu trapikas mian koron