Sklepy Cynamonowe | Page 7

raz pierwszy namiêtne zainteresowanie dla zwierz1t. By3a to pocz1tkowo namiêtno?? my?liwego i artysty zarazem, by3a mo?e tak?e g3êbsza, zoologiczna sympatia kreatury dla pokrewnych, a tak odmiennych form ?ycia, eksperymentowanie w nie wypróbowanych rejestrach bytu. Dopiero w pó?niejszej fazie wziê3a sprawa ten niesamowity, zapl1tany, g3êboko grzeszny i przeciwny naturze obrót, którego lepiej nie wywleka? na ?wiat3o dzienne. Zaczê3o siê to od wylêgania jaj ptasich. Z wielkim nak3adem trudu i pieniêdzy sprowadza3 ojciec z Hamburga, z Holandii, z afryka?skich stacji zoologicznych zap3odnione jaja ptasie, które dawa3 do wylêgania ogromnym kurom belgijskim. By3 to proceder nader zajmuj1cy i dla mnie--to wykluwanie siê piskl1t, prawdziwych dziwotworów w kszta3cie i ubarwieniu. Nie podobna by3o dopatrzy? siê w tych monstrach o ogromnych, fantastycznych dziobach, które natychmiast po urodzeniu rozdziera3y siê szeroko, sycz1c ?ar3ocznie czelu?ciami gard3a, w tych jaszczurach o w1t3ym, nagim ciele garbusów--przysz3ych pawi, ba?antów, g3uszców i kondorów. Umieszczony w koszykach, w wacie, smoczy ten pomiot podnosi3 na cienkich szyjach ?lepe, bielmem zarosle g3owy, kwacz1c bezg3o?nie z niemych gardzieli. Mój ojciec chodzi3 wzd3u? pó3ek w zielonym fartuchu, jak ogrodnik wzd3u? inspektów z kaktusami, i wywabia3 z nico?ci te pêcherze ?lepe, pulsuj1ce ?yciem, te niedo3ê?ne brzuchy, przyjmuj1ce ?wiat zewnêtrzny tylko w formie jedzenia, te naro?le ?ycia, pn1ce siê omackiem ku ?wiat3u. W parê tygodni pó?niej, gdy te ?lepe p1czki ?ycia pêk3y do ?wiat3a, nape3ni3y siê pokoje kolorowym pogwarem, migotliwym ?wiergotem swych nowych mieszka?ców. Obsiada3y one karnisze firanek, gzymsy szaf, gnie?dzi3y siê w gêstwinie cynowych ga3êzi i arabesek wieloramiennych lamp wisz1cych. Gdy ojciec studiowa3 wielkie ornitologiczne kompendia i wertowa3 kolorowe tablice, zdawa3y siê ulatywa? z nich te pierzaste fantazmaty i nape3nia? pokój kolorowym trzepotem, p3atami purpury, strzêpami szafiru, grynszpanu i srebra. Podczas karmienia tworzy3y one na pod3odze barwn1, faluj1c1 grz1dkê, dywan ?ywy, który za czyim? niebacznym wej?ciem rozpada3 siê, rozlatywa3 w ruchome kwiaty, trzepoc1ce w powietrzu, aby w ko?cu rozmie?ci? siê w górnych regionach pokoju. W pamiêci pozosta3 mi szczególnie jeden kondor, ogromny ptak o szyi nagiej, twarzy pomarszczonej i wybuja3ej naro?lami. By3 to chudy asceta, lama buddyjski, pe3en niewzruszonej godno?ci w ca3ym zachowaniu, kieruj1cy siê ?elaznym ceremonia3em swego wielkiego rodu. Gdy siedzia3 naprzeciw ojca, nieruchomy w swej monumentalnej pozycji odwiecznych bóstw egipskich, z okiem zawleczonym bia3awym bielmem, które zasuwa3 z boku na ?renice, a?eby zamkn1? siê zupe3nie w kontemplacji swej dostojnej samotno?ci--wydawa3 siê ze swym kamiennym profilem starszym bratem mego ojca. Ta sama materia cia3a, ?ciêgien i pomarszczonej twardej skóry, ta sama twarz wysch3a i ko?cista, te same zrogowacia3e, g3êbokie oczodo3y. Nawet rêce, silne w wêz3ach, d3ugie, chude d3onie ojca, z wypuk3ymi paznokciami, mia3y swój analogon w szponach kondora. Nie mog3em siê oprze? wra?eniu, widz1c go tak u?pionego, ?e mam przed sob1 mumiê--wysch31 i dlatego pomniejszon1 mumiê mego ojca. S1dzê, ?e i uwagi matki nie usz3o to przedziwne podobie?stwo, chocia? nigdy nie poruszali?my tego tematu. Charakterystyczne jest, ?e kondor u?ywa3 wspólnego z moim ojcem naczynia nocnego. Nie poprzestaj1c na wylêganiu coraz nowych egzemplarzy, ojciec mój urz1dza3 na strychu wesela ptasie, wysy3a3 swatów, uwi1zywa3 w lukach i dziurach strychu ponêtne, stêsknione narzeczone i osi1gn13 w samej rzeczy to, ?e dach naszego domu, ogromny, dwuspadowy dach gontowy, sta3 siê prawdziw1 gospod1 ptasi1, ark1 Noego, do której zlatywa3y siê wszelkiego rodzaju skrzydlacze z dalekich stron. Nawet d3ugo po zlikwidowaniu ptasiego gospodarstwa utrzymywa3a siê w ?wiecie ptasim ta tradycja naszego domu i w okresie wiosennych wêdrówek spada3y nieraz na nasz dach ca3e chmary ?urawi, pelikanów, pawi i wszelkiego ptactwa. Impreza ta wziê3a jednak niebawem--po krótkiej ?wietno?ci--smutny obrót. Wkrótce okaza3a siê bowiem konieczna translokacja ojca do dwóch pokojów na poddaszu, które s3u?y3y za rupieciarnie. Stamt1d dochodzi3 ju? o wczesnym ?wicie zmieszany klangor g3osów ptasich. Drewniane pud3a pokojów na strychu, wspomagane rezonansem przestrzeni dachowej, d?wiêcza3y ca3e od szumu, trzepotu, piania, tokowania i gulgotu. Tak stracili?my ojca z widoku na przeci1g kilku tygodni. Rzadko tylko schodzi3 do mieszkania i wtedy mogli?my zauwa?y?, ?e zmniejszy3 siê jakoby, schud3 i skurczy3. Niekiedy przez zapomnienie zrywa3 siê z krzes3a przy stole i trzepi1c rêkoma jak skrzyd3ami, wydawa3 pianie przeci1g3e, a oczy zachodzi3y mu mg31 bielma. Potem, zawstydzony, ?mia3 siê razem z nami i stara3 siê ten incydent obróci? w ?art. Pewnego razu w okresie generalnych porz1dków zjawi3a siê niespodzianie Adela w pa?stwie ptasim ojca. Stan1wszy we drzwiach, za3ama3a rêce nad fetorem, który siê unosi3 w powietrzu, oraz nad kupami ka3u, zalegaj1cego pod3ogi, sto3y i meble. Szybko zdecydowana otworzy3a okno, po czym przy pomocy d3ugiej szczotki wprawi3a ca31 masê ptasi1 w wirowanie. Wzbi3 siê piekielny tuman piór, skrzyde3 i krzyku, w którym Adela, podobna do szalej1cej Menady, zakrytej m3y?cem swego tyrsu, ta?czy3a taniec zniszczenia. Razem z ptasi1 gromad1 ojciec mój, trzepi1c rêkoma, w przera?eniu próbowa3 wznie?? siê w powietrze. Zwolna przerzedza3 siê tuman skrzydlaty, a? w ko?cu na pobojowisku zosta3a sama Adela, wyczerpana, dysz1ca, oraz mój ojciec z min1 zafrasowan1 i zawstydzon1, gotów do przyjêcia ka?dej kapitulacji. W chwilê pó?niej schodzi3 mój ojciec ze schodów swojego dominium--cz3owiek z3amany,