Robinsono Kruso | Page 7

Tial mi prenis segilon, kiu estas en la Åipo, kaj
segis maston en tri longaĵojn, kaj ili multe fortikigis la floson. Mi
trovis iom da pano kaj rizo, holandan fromaÄon, kaj iom da sekigita
kapraĵo. Ekire, estis iom da tritiko, sed la ratoj Äin eltrovis, kaj
neniom restis.
Mia sekvanta tasko estis, ke mi Åirmu miajn posedaĵojn kontraÅ- la
Åprucado de la maro; ne postulis multe da tempo por tion fari, ĉar,
estis surÅipe tri kestoj sufiĉe grandaj por enhavigi ĉion, kaj ilin
mi metis surfloson. La enfluo forportis mian veston kaj ĉemizon,
kiujn mi nelonge lasis surtere; sed estis kelke da novaj vestaĵoj en la
Åipo.
“Vidu! jen kaptaĵo!†mi diris laÅ-te (kvankam neniu ĉeestis
por aÅ-di min); “nun mi ne malnutriÄos!†ĉar mi trovis kvar
grandajn pafilojn. Sed kiamaniere mi surterigos mian floson? Mi ne
havas velon, nek remilojn; kaj ekvento kaÅ-zos degliti ĉiun mian
posedaĵon. Tamen, estis tri aferoj, pri kiuj mi Äojis — trankvila
maro, altera fluo, kaj venteto por blovi min alteren.
BonÅance, mi trovis kelkajn remilojn en parto de la Åipo Äisnune

neserĉita. Per ili mi ekveturis alteren, kaj duonmejle, mia floso bone
surnaÄis; sed baldaÅ- mi eltrovis, ke Äi surnaÄis flanken. Fine mi
vidis rivereton, kaj per iom da laboro mi direktis mian floson en Äin;
kaj nun, la terbordo estis tiel proksima, ke mi sentis, ke mia remilo
tuÅas fundon.
Tie-ĉi, mi preskaÅ- perdis mian ÅarÄon, ĉar la terbordo estis sur
deklivo, tiel ke ne estis loko por surteriÄi, escepte ke unu parto de la
floso kuÅas tiel alte, kaj la alia parto tiel malalte, ke ĉiuj miaj aĵoj
defalus. Estis necese, ke mi atendu la enfluon. Tiam, kiam la maro
profundiÄis unu futo plu, mi puÅegis la floson sur ebenan pecon da
tero, por Äin alligi tie Ånurege, kaj enpuÅis miajn du remilojn en la
sablon, unu ĉiuflanke de la floso. Tiel mi Äin lasis kuÅi atendante la
forfluon; tiam, Äi kun Äia ÅarÄo sidis bone surteron.
Mi ekvidis, ke estas birdoj sur la insulo, kaj mi mortpafis unu. Mia
pafilpafo sendube estis la unua, kiu aÅ-diÄas tie post la kremondo;
ĉar, Äiasone tutaj birdaroj forflugis de ĉiu parto de la arbaro kun
laÅ-taj krioj. Forme, la beko de tiu, kiun mi pafis, estis simile al
akcipitro, sed ungegoj senlonge.
Mi nun revenis al mia floso por elflosigi miajn provizaĵojn, kiu
okupis min tagrestaĵe. Mi ne sciis kion fari nokte, nek kie trovi
taÅ-gan lokon, por meti miajn provizaĵojn. Mi ne Åatis kuÅiÄi sur
la teron, pro timo je sovaÄaj bestoj, kiel ankaÅ- je serpentoj, sed ne
ekzistis kaÅ-zon por timo, kiel mi poste eltrovis. LaÅ-eble, mi metis la
kestojn kaj tabulojn ĉirkaÅ- mi, kiu faris ian budon, pornokte.
Ĉar estis multe da provizoj en la Åipo, kiu eble estos utilaj al mi, mi
bone pensis ilin tuj surterigi; sciante, ke la unua ventego disrompos la
Åipruinon. Tial mi veturis al la Åipo kaj zorgis ke mi ne ree troÅarÄu
mian floson.
Unue, mi serĉis la ilkeston, kaj trovis kelke da sakoj da najloj,
najlegojn, segilojn, tranĉilojn kaj tiajn objektojn, sed inter ĉio,
kion mi trovis, la plej bona estis Åtono per kiu mi povis akrigi miajn
ilojn. Estis tie du aÅ- tri botelegojn, kelke da sakegoj da pafaĵoj, kaj
volvo da plumbo; sed mi ne havis la forton por suprenlevi la plumbo al

la Åipflanko por ke mi Äin ÅarÄu sur mian floson. Estis tie ankaÅ-
kelke da ekstraj veloj, kiujn mi terenportis.
Mi iom timis, ke sovaÄaj bestoj, se ne homoj, eble forportos miajn
provizojn; sed revenante, mi trovis ilin sendifektaj, kaj ke neniu estis
veninta tien krom sovaÄkato, kiu sidis sur unu kesto. Alvenante, mi
celis mian pafilon sur Äin, sed tio ne ekscitis Äin, ĉar Äi ne sciis
tion, kiu estas pafilo. Äœi nur manÄis pecon da sekigita kapraĵo, kaj
foriris.
Havante nun do ÅarÄojn da aĵoj, mi faris tendon per la veloj de la
Åipo por konservi ilin, kaj tranĉis la stangojn necesajn por Äi en la
arbaro. Mi nun elprenis ĉion el la bareloj kaj kestoj, kaj amasigis la
barelojn ĉirkaÅ- la tendo por Äin fortigi; kaj tion farinte, mi fermis
la enirejon per tabuloj, ordigis liton (alportata de la Åipo) sur la tero,
metis du pafilojn apud mia kapo, kaj unuafoje kuÅiÄis en lito. Mi
dormis la tutan nokton, ĉar mi tre bezonis ripozon.
MorgaÅ-tage, mi malÄojis en mia koro, ĉar mi sentis tian enuon
esti disigita de la cetera mondo! Mi ne deziregis laboron: sed mi ne
povis pripensi longan tempon pri mia malÄoja sorto, ĉar estis tro
multe da laboro por mi. Ĉiutage mi eliris al la Åipruino por alporti pli
da objektoj; kaj mi tiom alportis, kiom la floso povis elporti. Unu tagon,
mi ÅarÄis la floson per tro peza ÅarÄo, kiu kaÅ-zis unu flankon
malleviÄi, tiel ke la enhavo elĵetiÄis en la