Robinsono Kruso | Page 5

se tiuj, kiuj estas sur la ferdeko ne povus a?-di la sonon, ili vidus la fumigadon. Ili ja ?in vidis, kaj tuj demetis siajn velojn por ke ni povu atingi ilin, kaj trihore, ni estis ?‰e la ?ipflanko. La viroj parolis kun ni per la franca lingvo, sed ni ne povis kompreni tion, kion ili diras. Fine, Skoto sur?ipe diris per mia lingvo, a€?Kiu vi estas? De kien vi venas?a€ Mi diris al li iomvorte, kiel mi liberi?is de la Ma?-roj.
Tiam, la ?ipestro invitis min veni ?ipbordon, kaj en?ipis min, Zuron kaj ?‰iujn miajn poseda?μojn. Mi diris al li, ke li havu ?‰ion, kion mi havas; sed li respondis, a€?Vi estas rericevonta viajn poseda?μojn post kiam ni atingos teron, ?‰ar mi por vi nur faris tion, kion por mi vi farus samstate.a€
Li pagis al mi multan monon por mia boato, kaj diris, ke mi ricevos egalan monon por Zuro, se mi lin fordonus. Sed mi diris al li, ke liberi?inte kun helpo de la knabo, mi lin ne volas vendi. Li diris, ke estas juste kaj prave por mi tiel senti, sed, se mi decidus fordoni Zuron, li estus liberigota dujare. Tial, ?‰ar la sklavo deziris iri, mi nenial diris ne. Trisemajne mi alvenis al ??iuj Sanktuloj Golfeto, kaj nun mi estis liberulo.
Mi ricevis multan monon por ?‰iujn miaj poseda?μoj, kaj kun ?i, mi iris surteron. Sed mi tute ne sciis, kion nun fari. Fine mi renkontis viron, kies stato estas la?- la mia, kaj ni amba?- akiris pecon da tero, por ?in prilabori. Mia farmilaro, la?- la lia, estis malgranda, sed ni produktigis la farmojn sufi?‰e por subteni nin, sed ne plu. Ni bezonis helpon, kaj nun mi eksentis, ke mi eraris, ellasante la knabon.
Mi tute ne ?atis tiun manieron de vivo. Kion! mi pensis, ?‰u mi venis tian longan vojon por fari tion, kion mi la?-bone povus fari hejme, kaj kun miaj parencoj ?‰irka?- mi? Kaj pligrandi?is mia mal?ojo, ?‰ar la bonamiko, kiu min al?ipis tien-?‰i, intencas nune lasi tiun-?‰i terbordon.
Kiam mi estis knabo, kaj ekiris surmaron, mi metis en la manojn de mia onklino, iom da mono pri kiu, mia bonamiko diris, ke mi bone farus, se mi ?in elspezus pro mia bieno. Tial, post kiam li revenis hejmon, li alsendis iom da ?i kontante, kaj la resta?μon kiel tukoj, ?tofoj, lana?μoj, kaj simila?μoj, kiujn li a?‰etis. Mia onklino tiam metis en liajn manojn iom da livroj, kiel donaco al li, por montri sian dankecon pro ?‰io, kion li faris por mi; kaj per tiu mono, li afable a?‰etis sklavon por mi. Intertempe, mi jam a?‰etis sklavon, tial mi nun havas du, kaj ?‰io prosperis dum la sekvanta jaro.

Parto II
Sed balda?- miaj projektoj trograndi?is la?- miaj rimedoj. Unu tagon alvenis kelke da viroj por peti min, ke mi komandu sklav?ipon elsendotan de ili. Ili diris, ke ili donos al mi parton en la sklavoj, kaj pagos la tutajn elspezojn ?ar?e. Tio estus bona?μo por mi, se mi ne havus bienojn kaj teron; sed nun, tian ?an?on fari, estus malsa?e kaj hazarde. Gajninte multe da mono, estis konsilinde ke mi la?-e da?-rigu tri a?- kvar jarojn plu. Nu, mi diris al la viroj, ke mi tre volonte irus, se ili dume prizorgus mian farmon, kion ili alpromesis.
Tial, mi faris mian testamenton, kaj bordi?is tiun-?‰i ?ipon je la oka datreveno de mia forlaso de Hull. Tiu-?‰i sklav?ipo enhavis ses pafilegojn, dekdu virojn kaj unu knabon. Ni kunprenis segilojn, ?‰enojn, ludilojn, globetojn, pecetojn de vitro, kaj tiajn komerca?μojn konvenajn al la gusto de tiuj, kun kiuj ni intencis komenci.
Ni ne estis pli ol dekdu tagoj de la ekvatoro, kiam ventego forpelis nin, ni ne sciis kien. Subite eksonis la krio a€?Teron!a€ kaj la ?ipo alpu?i?is sur sabla?μon, en kiun ?i mallevi?is tiel profunde, ke ni ne povis ?in liberigi. Fine, ni eltrovis ke ni devas ?in lasi, kaj atingi terbordon la?-eble. Ekire, estis boaton sur ?ia posta parto, sed ni eltrovis, ke ?i estis de?irita per la forto de la ondoj. Nur unu boateto restis ?‰e la ?ipflanko, tial ni enboati?is en ?in. Tie ni ?‰iuj trovi?is, sur la malglata maro! La koro de ?‰iu nun malforti?is, vangoj pali?is, kaj niaj okuloj malklari?is; ?‰ar estas nur unu espero, eltrovi ian golfeton, kaj iel atingi rifu?ejon apudteran. Ni nun tute transdonis niajn animojn al Dio.
La maro pli kaj pli malglati?is kaj ?ia blanka ?a?-mo tordi?is kaj bolis. Fine, la ondoj en sia furioza sporto disrompi?is kontra?- la boatflanko, kaj ni ?‰iuj el?μeti?is.
Mi povis bone na?i, sed la povo de la ondoj ka?-zis, ke mi perdis mian spiron tro multe por tion fari. Fine, unu granda ondo terenportis min, kaj lasis min sendan?ere, kvankam konsumite pro timego. Mi starigis min sur piedoj, kaj penadis la?-eble surteri?i, sed ?μus tiam, la kurbo de ondego suprenlevi?is kvaza?- monteto, kiun eviti, mi tute ne havis