Reis in Utah en Arizona | Page 4

reeds eenmaal gastvrij ontvangen: ditmaal werd ik hartelijk welkom geheeten door de vrouw des huizes en hare dochters. Had ik mij te Cedar-City verbaasd over de wijze waarop ik door den bisschop was ontvangen en waarop zijn huis was ingericht, te Pipe-Spring was mijne verwondering nog grooter. Ik moet der waarheid getuigenis geven: die mormoonsche dames hebben iets gedistingeerds over zich en zijn in het algemeen zeer beschaafd, al zijn ze inderdaad niet anders dan boerinnen, te midden van verlaten wildernissen levende. Maar de ondervinding heeft mij geleerd, dat op het platte land in Frankrijk, de vrouwen over het algemeen minder beschaafd en ontwikkeld zijn dan hare mormoonsche zusters in Utah en Arizona.
Rondom Pipe-Spring loopen groote kudden te grazen, onder de hoede van cowboys (koeherders), flinke, stoutmoedige knapen, aan allerlei ontberingen gewend. Alleen rondzwervende door deze onafzienbare velden, afgesloten van alle maatschappelijk verkeer, leiden deze jonge herders een zeer eenzaam leven, dat toch ook zijne eigenaardige bekoorlijkheid heeft. Zij vinden afleiding in de jacht en de aanschouwing der grootsche natuur, die hen omgeeft; voorts geeft de bewaking hunner kudde hun doorgaans de handen vol werk: bijna onafgebroken te paard gezeten, moeten zij telkens de afgedwaalde runderen gaan opsporen en naar de kudde terugvoeren. Het behoort ook tot hunne taak, de jonggeboren kalveren te merken. Elke eigenaar heeft zijn eigen merk, dat het jonge dier wordt ingebrand; zonder deze voorzorg zou het den herders onmogelijk zijn, hun eigendom te herkennen en op te sporen. De veefokkers en handelaars houden er boeken op na, waarin de namen en bijzondere merken van alle eigenaars van kudden staan opgeteekend.
Naar men mij zeide, was de veestapel in de omstreken van Pipe-Spring, vijftien jaar geleden, talrijker dan tegenwoordig; de reden daarvan is, dat de runderen, bij het grazen, tevens de wortels uitrukken, die in dezen lossen zandgrond niet houden; dientengevolge verdort het zaad en spruit het gras niet meer uit, zoodat de woestijn zich gestadig uitbreidt. Langs de wegen ziet men talrijke geraamten van dieren, de sprekende getuigen van den achteruitgang der weilanden. De antilopen en wilde paarden, die hier vroeger in groote menigte werden aangetroffen, trekken zich al meer en meer terug, en komen in de zandwoestijn en van gebrek om.
Ik neem afscheid van mijne bevallige gastvrouwen van Pipe-Spring. Eenige cowboys, die mij behulpzaam zijn bij het zadelen van mijn paard, wenschen mij gezondheid en vooral ook goed drinkwater op mijn tocht.--Wij laten de steile en hooge Vermilion-Cliffs achter ons en bevinden ons weldra midden in de kale doodsche woestijn. Niet dan met moeite kunnen de paarden voortgaan door dit weeke, fijne zand, dat bij ieder zuchtje in wolken omhoog stuift. Toch ontluiken voor onze schreden een aantal bloemen, die hier en daar kleine perkjes vormen. Maar wij zijn pas in de maand Juni: na verloop van weinig tijd zal alles door de zon zijn verschroeid en heerscht overal dorheid.--Wij ontmoeten enkele antilopen, en eene kudde wilde paarden, ten getale van ongeveer vijftig, die met hunne jonge veulens, bij onze nadering, verschrikt weghollen.
Tegen den avond verlaten wij de zand woestijn en naderen den berg Trumbull. De massa vulkanische stoffen, die den grond bedekt, getuigt nog van de verwoestingen, hier in vroeger eeuwen aangericht. De vulkaan is sedert lang uitgebrand; bijna al de vroegere kraters zijn met eeuwenheugende pijnbosschen bedekt; de grond waarover wij rijden bestaat evenwel uit oude lavabeddingen. Ook het naburige woud bewaart de herinnering aan de katastrofen van den vroegeren tijd. Onder de wortels, tusschen den weelderigen plantengroei vindt men overal overblijfselen van bazaltrotsen, die in den loop des tijds gebroken zijn. Verder verandert het landschap van karakter en ziet men eene soort van meer, gevormd door lava, die betrekkelijk nog van jongen datum is en waarop nog geen plantengroei zich heeft kunnen ontwikkelen. Slechts enkele dwergachtige eiken beuren er met moeite hunne kruinen omhoog. Aan deze zwarte lavamassa grenst een schraal begroeide berg, die eene groote massa vulkanische uitwerpselen bevat. De bergpassen of ca?ons van Kanab, door de stralen der avondzon beschenen, schijnen in de verte reusachtige scheuren of spleten, badende in tintelend licht. Zij vormen eene aangrijpende tegenstelling met de donkere kleur van de lavavelden, en doen de fantastische omtrekken van de vulkanische kegels van den berg Trumbull nog te meer uitkomen.
Het kost inspanning om langs deze rotsen af te dalen, waarbij wij onze paarden aan de hand geleiden. De meeste paarden in dit land zijn niet beslagen, zoodat de metaalslakken en lavabrokken hunne hoeven kwetsen en zij niet dan met moeite kunnen loopen. Wij hebben trouwens geene keus, en moeten dezen weg volgen om de zandige vallei van Toroweap bij de ca?ons te bereiken. Deze lange en betrekkelijk smalle vallei wordt omzoomd door kolossale rotsen, die met de zonderlingste kleuren prijken.
Des avonds vonden wij eene zeer geschikte gelegenheid om te kampeeren aan den voet van een hoogen rotswand, aan een