Poems of Propertius [in Latin] | Page 5

potes insolitas, Cynthia, ferre niues? o utinam hibernae duplicentur
tempora brumae, et sit iners tardis nauita Vergiliis, nec tibi Tyrrhena
soluatur funis harena, neue inimica meas eleuet aura preces! atque ego
non uideam talis subsidere uentos, cum tibi prouectas auferet unda ratis,
ut me defixum uacua patiatur in ora crudelem infesta saepe uocare
manu! Sed quocumque modo de me, periura, mereris, sit Galatea tuae
non aliena uiae: ut te, felici praeuecta Ceraunia remo, accipiat placidis
Oricos aequoribus. nam me non ullae poterunt corrumpere, de te quin
ego, uita, tuo limine uerba querar; nec me deficiet nautas rogitare
citatos `Dicite, quo portu clausa puella mea est? et dicam `Licet
Atraciis considat in oris, et licet Hylleis, illa futura mea est.' hic erat!
hic iurata manet! rumpantur iniqui! uicimus: assiduas non tulit illa
preces. falsa licet cupidus deponat gaudia liuor: destitit ire nouas
Cynthia nostra uias. illi carus ego et per me carissima Roma dicitur, et
sine me dulcia regna negat. illa uel angusto mecum requiescere lecto et
quocumque modo maluit esse mea, quam sibi dotatae regnum uetus

Hippodamiae, et quas Elis opes ante pararat equis. quamuis magna
daret, quamuis maiora daturus, non tamen illa meos fugit auara sinus.
hanc ego non auro, non Indis flectere conchis, sed potui blandi carminis
obsequio. sunt igitur Musae, neque amanti tardus Apollo, quis ego
fretus amo: Cynthia rara mea est! nunc mihi summa licet contingere
sidera plantis: siue dies seu nox uenerit, illa mea est! nec mihi riualis
certos subducit amores: ista meam norit gloria canitiem.

IX
DICEBAM tibi uenturos, irrisor, amores, nec tibi perpetuo libera uerba
fore: ecce iaces supplexque uenis ad iura puellae, et tibi nunc quaeuis
imperat empta modo. non me Chaoniae uincant in amore columbae
dicere, quos iuuenes quaeque puella domet. me dolor et lacrimae merito
fecere peritum: atque utinam posito dicar amore rudis! quid tibi nunc
misero prodest graue dicere carmen aut Amphioniae moenia flere lyrae?
plus in amore ualet Mimnermi uersus Homero: carmina mansuetus
lenia quaerit Amor. i quaeso et tristis istos compone libellos, et cane
quod quaeuis nosse puella uelit! quid si non esset facilis tibi copia?
nunc tu insanus medio flumine quaeris aquam. necdum etiam palles,
uero nec tangeris igni: haec est uenturi prima fauilla mali. tum magis
Armenias cupies accedere tigris et magis infernae uincula nosse rotae,
quam pueri totiens arcum sentire medullis et nihil iratae posse negare
tuae. nullus Amor cuiquam facilis ita praebuit alas, ut non alterna
presserit ille manu. nec te decipiat, quod sit satis illa parata: acrius illa
subit, Pontice, si qua tua est, quippe ubi non liceat uacuos seducere
ocellos nec uigilare alio nomine cedat Amor. qui non ante patet, donec
manus attigit ossa. quisquis es, assiduas a fuge blanditias! illis et silices
et possint cedere quercus, nedum tu possis, spiritus iste leuis. quare, si
pudor est, quam primum errata fatere: dicere quo pereas saepe in amore
leuat.

X
O IVCVNDA quies, primo cum testis amori affueram uestris conscius
in lacrimis! o noctem meminisse mihi iucunda uoluptas, o quotiens
uotis illa uocanda meis. cum te complexa morientem, Galle, puella
uidimus et longa ducere uerba mora! quamuis labentis premeret mihi

somnus ocellos et mediis caelo Luna ruberet equis, non tamen a uestro
potui secedere lusu. tantus in alternis uocibus ardor erat. sed quoniam
non es ueritus concedere nobis, accipe commissae munera laetitiae: non
solum uestros didici reticere dolores, est quiddam in nobis maius,
amice, fide. possum ego diuersos iterum coniungere amantis. et
dominae tardas possum aperire fores; et possum alterius curas sanare
recentis, nec leuis in uerbis est medicina meis. Cynthia me docuit
semper quaecumque petenda quaeque cauenda forent: non nihil egit
Amor. tu caue ne tristi cupias pugnare puellae, neue superba loqui,
neue tacere diu; neu, si quid petiit, ingrata fronte negaris. neu tibi pro
uano uerba benigna cadant. irritata uellit, quando contemnitur illa, nec
meminit iustas ponere laesa minas: at quo sis humilis magis et
subiectus amori, hoc magis effecto saepe fruare bono. is poterit felix
una remanere puella, qui numquam uacuo pectore liber erit.

XI
ECQVID te mediis cessantem, Cynthia, Bais, qua iacet Herculeis
semita litoribus, et modo Thesproti mirantem subdita regno proxima
Misenis aequora nobilibus, nostri cura subit memores a! ducere noctes?
ecquis in extremo restat amore locus? an te nescio quis simulatis
ignibus hostis sustulit e nostris, Cynthia, carminibus? atque utinam
mage te, remis confisa minutis, paruula Lucrina cumba moretur aqua,
aut teneat clausam tenui Teuthrantis in unda alternae facilis cedere
lympha manu, quam uacet alterius blandos audire susurros molliter in
tacito litore compositam!Q ut solet amota labi custode puella perfida,
communis nec meminisse deos: non quia perspecta non es mihi cognita
fama, sed quod in hac omnis parte timetur amor. ignosces igitur, si quid
tibi triste libelli attulerint nostri: culpa timoris erit. `an mihi non maior
carae custodia matris?' aut sine te uitae cura sit