Op Samoa | Page 3

directeur Beckmann brengen. Tot onze verbazing
zagen wij, dat de woning van onzen chef, die in Apia en de geheele
eilandengroep toch als een persoon van gewicht bekend stond, wel een
zeer aardig, maar slechts klein huisje was van één verdieping, en dat
het op zijn hoogst zes kleine kamers kon bevatten. Naar mijnheer
Beckmann ons later op onze vraag antwoordde, is het bouwen in Apia
ongehoord kostbaar, zoodat de Blanken zich met weinig ruimte
tevreden moeten stellen.
"Zooals de voorzitter van het Hoofdbestuur schrijft," zeide onze chef,
toen wij na een uitstekend diner op de veranda, die een heerlijk gezicht
op de haven aanbood, onder het rooken eener geurige sigaar, de koffie
gebruikten, "zijt gij, mijnheer Arendt, tot boekhouder aangesteld op de
groote plantage Mulifanua, terwijl mijnheer Gaedecke de leiding der
verschillende cultures, die wij in onze plantages toegepast hebben, op
zich zal nemen. Intusschen acht ik het hoogst noodzakelijk, dat beide
heeren vooreerst nog een paar weken in Apia blijven, ten eerste om

zich eenigermate aan het klimaat te gewennen, ten tweede om, al is het
dan ook maar wat oppervlakkig, op de hoogte te komen van het
aanleggen en het bestuur eener plantage. Daarom zal ik u in den loop
der volgende week naar Vaitele, onze voornaamste plantage in dit
district, brengen, waar u voldoende gelegenheid zult vinden om alles
goed op te nemen. Vaitele ligt ongeveer tien kilometer ten zuiden van
Apia, aan den voet van het gebergte, in een verrukkelijk landschap; de
directeur der plantage, mijnheer Tiedemann, is zeer ervaren in alles,
wat den aanleg en de behoeften der tropische cultures betreft, daar hij
jaren lang een groote koffieplantage bij Menado op het eiland Celebes,
bestuurd heeft. De eerstvolgende dagen moet u gebruiken om uitstapjes
te maken in den onmiddellijken omtrek van Apia; daar zult u veel
ontdekken, wat uw belangstelling wekt. Als mijn tijd het eenigszins
toelaat, zal ik u met genoegen vergezellen, zoo niet, dan zal een mijner
bedienden de leiding van mij overnemen." Wij bedankten onzen
vriendelijken chef hartelijk voor zijn goede bedoelingen en, daar het
reeds laat was geworden, namen wij afscheid.
Den volgenden dag deden wij een wandeling door Apia, onder geleide
van een bediende uit het hotel, die een weinig Duitsch en Engelsch
sprak.
De stad bestaat uit vier groote dorpen, die een enkele, ruim twintig voet
breede hoofdstraat vormen, welke zich in een halven cirkel langs de
havenbocht uitstrekt. In het midden van dezen halven cirkel ligt het
eigenlijke Apia; oostelijk daarvan het dorp Matautu, waarin zich de
Engelsche en Amerikaansche Consulaatsgebouwen bevinden, terwijl in
het westelijk gelegen Matafele, de grootsche magazijnen der Duitsche
Handel-Plantage-Maatschappij in de Zuidzee, bijna de geheele ruimte
beslaan. In de onmiddellijke nabijheid van Matafele bevindt zich de
smalle landtong Mulinu, waarop het zoogenaamde paleis van koning
Malietoa, benevens eenige gouvernementshuizen gebouwd zijn.
Zooals mijnheer Beckmann ons 's avonds verteld had, leven er in Apia
ongeveer tweehonderd blanken, waaronder de Duitschers het talrijkst
vertegenwoordigd zijn. Dat konden wij al dadelijk op onze wandeling
opmerken. De grootste helft der hotels, herbergen en winkels is in

Duitsche handen; overal hoort men Duitsch spreken, leest men
Duitsche namen op de borden der firma's en ziet men de
zwart-wit-roode vlag wapperen. Zelfs is er in Apia een Duitsche school,
die niet alleen voor de kinderen der Europeanen, maar ook voor die der
inlanders toegankelijk is en druk bezocht wordt.
Tegen den middag, brachten wij ook een bezoek aan den heer
Biermann, den Duitschen Consul in Apia, om ons aan hem voor te
stellen en hem onze passen te overhandigen. Evenals de directeur
Beckmann, bewoonde de consul een eenvoudig houten huis van één
verdieping.
De inboorlingen, waarvan wij een groot aantal in een zalig-niets-doen
op de haven zagen rondslenteren, maakten een bijzonder sympathieken
indruk. Zooals bekend is, behooren de bewoners van Samoa tot het
Polynezische ras, hebben een lichtbruine huidkleur in tegenstelling met
de donkerder gekleurde Melaneziërs, en een slanke, flinke gestalte. De
gelaatstrekken der mannen zijn minder schoon; meestal hebben zij
breede platte neuzen, tamelijk dikke lippen en vooruitstekende
wangbeenderen, maar prachtige donkerbruine, amandelvormige oogen
met lange zwarte wimpers. Tegenover vreemdelingen zijn zij
vriendelijk en voorkomend, zooals ik later, gedurende mijn langdurig
verblijf op de eilanden, heb kunnen opmerken. Deze beminnelijke
karaktertrek, evenals hun besliste afkeer van elken eenigszins
inspannenden arbeid, moeten toegeschreven worden aan het gelukkige,
zorgelooze bestaan, dat de bewoners van Samoa in hun heerlijk,
overvloedig gezegend vaderland leiden, waar de milde natuur alles
oplevert, wat zij tot hun levensonderhoud behoeven.
De manlijke inboorlingen zijn, wat mij bijzonder opviel, bijna zonder
uitzondering op eigenaardige wijze getatoeëerd. Dit tatoeëeren bestaat
uit een aantal rechtlijnige figuren, die van den navel tot aan de knieën
reiken. Naar men mij verteld heeft, moet het insnijden van deze figuren
tamelijk pijnlijk zijn, daar het uitgevoerd wordt met een soort van
harkje, gemaakt van