Op Samoa | Page 2

Engelsche vierkante mijlen.
Gelijk men weet, zijn de Samoa- of, zooals zij vroeger heetten de
Schipperseilanden, in het jaar 1768 door den Franschen zeevaarder
Bougainville ontdekt en vervolgens in 1787 door den beroemden La
Perouse bezocht, die ook op het eiland Tutuila landde, waarvan de
inlanders verscheiden leden der expeditie in de tegenwoordig geheeten
"Massacre-baai," neerschoten. Kapitein Cook bezocht in 1791 eveneens
de eilanden Savaii en Upolu.
Het vermoorden van eenigen der equipage van de expeditie van La
Perouse, had de bevolking der Samoa-eilanden zulk een slechten naam
gegeven, dat Engelsche zendelingen het eerst in 1830 slaagden, op
Upolu te landen. Tot hun verbazing werden zij vriendelijk ontvangen
en konden zij ongehinderd hun zegenrijk werk volbrengen. Spoedig
bezochten ook andere zendelingen de eilanden en dezen ondervonden
zooveel zegen op hun arbeid, dat er nu op de geheele groep geen enkele
inlander gevonden wordt, die geen Christen is.--
Een half uurtje, nadat wij in de haven voor anker waren gegaan, kwam
een lid der gezondheidscommissie aan boord, om te onderzoeken, of
onder de passagiers, of de bemanning van de boot geen besmettelijke
ziektegevallen voorkwamen. Zoodra alles in orde bevonden was, werd
het verkeer toegestaan en in een oogenblik was het dek overstroomd
met inlanders en Europeanen. Eerstgenoemden boden ons allerlei
zeldzaamheden te koop aan, zooals: schelpen, kralen, mandjes en
waaiers, gevlochten uit de bladnerven van den Padanus, benevens
bananen, oranjeappelen, passievruchten en kokosnoten.
Mijn reis- en landgenoot Gustaaf Gaedecke en ik, waren op het punt het
schip te verlaten, toen mijnheer Beckmann, de Directeur van de
Duitsche Handel- en Plantage-Maatschappij, aan boord kwam, en nadat
hij eenige woorden met den kapitein gewisseld had, zich met de vraag

tot ons wendde, of wij de twee pas aangestelde bedienden uit Hamburg
waren. Ik beantwoordde deze vraag bevestigend, noemde den naam van
mijn vriend en den mijnen en voegde er bij, dat ik verscheiden brieven
van het hoofdbestuur voor den Directeur meegekregen had, die ik hem,
zoodra ik aan land was, overhandigen zou, daar zij zich in mijn koffer
bevonden.
"Ik heet u welkom in Apia, mijne Heeren," antwoordde mijnheer
Beckmann, en hij gaf ons vriendelijk lachend de hand. "Laat uw bagage
naar beneden in mijn boot brengen, en gaat met mij aan land. Ik zal u
persoonlijk naar het dicht bij het strand gelegen Hotel International
brengen, waar u een uitstekend logies vinden zult, daar de eigenaar een
landgenoot van ons is. U kunt mij daar dan de brieven geven, mijnheer
Arendt. Wees zoo goed, heden avond te zes uur bij mij te komen
dineeren; wij kunnen dan de nadere bijzonderheden van uw werkkring
bespreken."
Nadat wij door den hotelhouder op de vriendelijkste wijze begroet
geworden waren, hetgeen wij ongetwijfeld aan de recommandatie van
onzen voornamen geleider te danken hadden, maakte ik in de kamer,
die mij aangewezen was, vlug mijn koffer open, en bracht het dikke
pak papieren en brieven naar beneden in de spreekkamer, waar de
directeur mij wachtte.
Na een verfrisschend bad, trokken wij andere kleeren aan en sloegen
een blik uit de vensters op de haven. Wij konden de geheele
uitgestrektheid overzien, en tot onze vreugd viel ons de Duitsche
kruiser "Falke" het eerst in het oog; op eenigen afstand lag een
Engelsch oorlogsschip voor anker, als ik mij niet vergis de "Curaçao"
en achter deze twee lag ook een Amerikaansche kanonneerboot. Verder
Oostwaarts konden wij duidelijk op het strand het wrak van het
ongelukkige Duitsche oorlogsschip "Adler" onderscheiden, dat daar in
het voorjaar van 1889, gedurende een vreeselijken orkaan
neergeslingerd en geheel uit elkander geslagen was. Behalve den
ijzeren romp van den "Adler," konden wij uit de veranda, vóór onze
beide naast elkander liggende kamers, een groote menigte stukken van
het schip onderscheiden, die op de kust lagen, en met de eb nu duidelijk

zichtbaar waren.
Ten westen van de oorlogsschepen, lagen verscheiden kleinere
vaartuigen, zoogenaamde kotters, die, te oordeelen naar de vlaggen,
zoowel aan de Duitsche Handelmaatschappij, als aan de Duitsche firma
Frings en Co. schenen te behooren; des avonds bevestigde mijnheer
Beckmann dit ook. Zij onderhielden de gemeenschap tusschen de
afzonderlijke eilanden der groep.
Wij hadden veel schik in een groot aantal jonge, bruine knapen die,
onder luid gejubel en geschreeuw van het strand in zee sprongen en in
het water rondspartelden. Ook zagen wij een groote oorlogsboot van
Samoa, naar een model der Amerikaansche walvischbooten gebouwd,
en door een twintigtal roeiers in beweging gebracht, in de groote haven
naar het westelijk gelegen schiereiland Mulinu koers zetten. De roeiers
zaten niet volgens Europeesche wijze met den rug naar het roer, maar
met het gelaat, en haalden hun korte riemen of kleine roeispanen door
het water; de boot had een groote snelheid en de roeiers begeleidden
hun werk met een welluidend gezang.
Tegen etenstijd lieten wij ons door een zwarten bediende van het hotel
naar het huis van den