gekleurd werd door den aanbrekenden dag.
In weerwil van haar kleine ijdelheden was Meta een zacht, goedhartig
meisje, dat onbewust een goeden invloed uitoefende op haar zusters,
vooral op Jo, die innig veel van haar hield en dikwijls haar raad volgde,
omdat Meta haar op zoo'n vriendelijke manier terecht wees.
"Kinderen," zei Meta ernstig, en keek van het verwarde hoofd naast
haar, naar de twee krullebollen in de andere kamer. "Moeder hoopt, dat
we de boeken zullen lezen, en er naar handelen, en we moeten er
dadelijk mee beginnen. Wij deden het vroeger heel trouw, maar sedert
Vader weg is en al de drukte van den oorlog ons uit ons gewone doen
bracht, hebben wij 't schandelijk verwaarloosd. Jullie kunt doen, wat je
wilt, maar ik zal mijn boek hier op tafel laten liggen en er elken morgen,
als ik wakker word, wat in lezen."
De daad bij het woord voegende, deed Meta dadelijk haar nieuwe boek
open en begon. Jo sloeg een arm om haar heen en las ook, tegen Meta
aangeleund, met een zeldzaam rustige uitdrukking op haar beweeglijk
gezicht.
"Wat is Meta toch goed! Kom Amy, laten wij ook gaan lezen. Ik zal je
wel helpen met de moeilijke woorden, en de anderen zullen het ons wel
uitleggen, als we iets niet begrijpen," fluisterde Bets, die sterk onder
den indruk was van de mooie boeken en het voorbeeld van haar oudste
zuster.
"Ik ben blij, dat het mijne blauw is," zei Amy. Daarop werd het stil in
de kamer, terwijl de bladzijden zachtjes omgeslagen werden, en het
winterzonnetje naar binnen sloop om de frissche, ernstige gezichtjes
een kerstgroet te brengen.
"Waar is Moeder" vroeg Meta, toen zij en Jo een half uur later naar
beneden liepen om voor het cadeau te bedanken.
"De hemel mag 't weten! Het een of ander arm schepsel kwam bedelen
en je Ma ging er dadelijk heen om te zien wat ze noodig had. Er is geen
tweede mensch zoo op de heele wereld; om zoo maar eten en drinken
en kleeren en brandstof weg te geven," zei Hanna, die in het gezin
gewoond had, sedert Meta geboren was, en door allen meer als een
vriendin dan als een dienstbode werd beschouwd.
"Ze zal wel gauw terugkomen, denk ik; maak dus maar alles klaar," zei
Meta en zag de cadeaux nog eens na, die in een mandje bij elkaar lagen
en onder de canapé verborgen waren, om op het rechte oogenblik voor
den dag te komen. "Maar waar is Amy's fleschje eau de cologne?"
voegde ze er bij.
"Ze heeft het een oogenblik geleden weggenomen en is er mee
weggeloopen, om er een lint of zoo iets om te doen," antwoordde Jo,
door de kamer springende, om de eerste stijfheid weg te dansen van de
nieuwe pantoffels.
Wat zien mijn zakdoeken er netjes uit, niet? Hanna heeft ze voor me
gewasschen en gestreken en ik heb ze alle geborduurd," zei Bets, met
voldoening de min of meer onregelmatige letters bekijkende, die haar
zooveel moeite gekost hadden.
"Och, goed schaap, daar heeft zij er "Moeder" op gezet in plaats van
"M. March"; hoe kom j'er bij!" riep Jo en nam er een in de hand.
"Is het niet goed? ik dacht, dat het juist beter was zoo, omdat Meta's
letters ook "M.M." zijn, en ik liever niet wou, dat iemand anders ze
gebruikte dan Moeder," zei Bets verlegen.
"Het is heel goed zoo, Bets, en heel aardig bedacht; heel slim ook, want
nu is er geen vergissing mogelijk. Moeder zal er erg blij mee zijn, dat
weet ik," zei Meta met een afkeurend gebaar voor Jo en een glimlach
voor Bets.
"Daar is Moeder, stop het mandje gauw weg," riep Jo, toen er een deur
werd dicht gedaan en stappen in de gang weerklonken. Amy kwam
haastig binnen en keek wel wat verlegen, toen ze zag, dat al de zusters
op haar wachtten.
"Waar ben je geweest, en wat hou je daar achter je rug?" vroeg Meta,
verbaasd dat luie Amy, naar haar mantel en hoed te oordeelen, al zoo
vroeg was uit geweest.
"Lach mij niet uit, Jo; ik had gehoopt, dat niemand het van te voren zou
gemerkt hebben. Ik ben alleen maar het kleine fleschje gaan verruilen
voor een grooter, en ik heb er al mijn geld voor gegeven, want ik wil
echt probeeren niet meer egoïstisch te zijn."
Al sprekende liet Amy de groote flesch zien, die in de plaats van de
goedkoope was gekomen. Ze zag er zoo ernstig uit in haar streven naar
zelfverloochening, dat Meta haar omhelsde en Jo haar de bovenste
beste noemde, terwijl Bets naar het raam liep en haar mooiste roos
plukte, om er de statige flesch mee te versieren.
"Zie je, ik schaamde me eigenlijk over mijn cadeau, na ons praten en
lezen over
Continue reading on your phone by scaning this QR Code
Tip: The current page has been bookmarked automatically. If you wish to continue reading later, just open the
Dertz Homepage, and click on the 'continue reading' link at the bottom of the page.