Myne eerste vlerken | Page 2

geheims wel zyn?In myn hart voor u verzwegen,?En datgene in 't uw gelegen,?Zeg, was dit ook niet het myn?
Nooit, nooit, vind ik zulk nog één;?Ook waer 'k wenden mogt myn schreden,?U blyf ik, als door 't voorleden,...?Gy, vergeet my ook niet, neen!...
TOEKOMST.
Wanneer de winter hier de zwaluw' komt verjagen?En dat de lent' haer elders wacht,?Moet zy gedwee zich aen het lot gedragen?En vlieden voor zyn magt.
Haer blyft nogtans tot troost, de hoop van deze streken,?Waer hooger magt haer uit deed vliên,?Die zy, helaes, ten ondank is ontweken,?Nog eenmael weêr te zien.
En haest keert zy, wanneer de lentezonne weder?Haer eerste strael hier lieflyk schiet:?Hoe blyde dan zet zy zich weêr ter neder?Op 't dak dat zy verliet.
? Mogt ik eenmael ook, ? heil! nog wedervinden?Het vadren dak en zynen haerd?En u, ? ouders, zusters, broeder, vrinden?My zoo oneindig waerd!!!...
_Brussel, january 1841._
GEPAST ANTWOORD.
Répondre et répondre à propos font deux.?--CHARIVARI.--
Een jongeling die van zyn leven?Niet had dan zottigheên bedreven,?Een zonder-zorg, een lossebol,... een kwast,...?Ging op het eind' tot 't huwlyk zich begeven.?Na 't sluiten van 't kontrakt, gaf (zoo als dit dan past)?Zyn schoonmoêr hem een les,... waerby?Zy hem ten slotte zei:?--Tracht dan, myn zoon, van wys te worden en te blyven,?Ja, 'k hoop, gy zult voortaen geen dwaesheên meer bedryven...-- --Stel, moeder, u gerust, sprak hy haer toe,?'t Is wel de laetste die ik doe.
_Brussel, 1842._
HET WEESJE.
Aen myne zuster Eugenia.
Zie neêr uit den hoogen, ? vader der weezen!?Van u wacht ik troost, dien de wereld niet biedt. --C. L. TERNEST.--
Bid, ? meisje, bid en ween!?Laet vry zilt'ge tranen vloeijen,?Laet ze u wang en borst besproeijen,?Bid, ? meisje, bid en ween,?Dat u 't weenen lucht verleen'!
Bid, ? meisje, bid en ween!?Nu ge uw moeder hebt verloren,?Nu g' haer jongst vaerwel moest hooren,?Bid, ? meisje, bid en ween,?Nu ge op aerde zyt alleen!
Bid, ? meisje, bid en ween!?Nu gy haer, uw gids, moet derven,?Nu ge moet verlaten zwerven;?Bid, ? meisje, bid en ween,?g' Hebt geen hoedster meer!... ? neen!
Bid, ? meisje, bid en ween!?Wie, wie zal u toch geleiden??Wie van onheil u bevryden??Bid, ? meisje, bid en ween,?Want uw steun, uw raed is heen!
Bid, ? meisje, bid en ween,?Opdat God de nare smarte?Hoore, die u snydt door 't harte!?Bid, ? meisje, bid en ween?Dat hy troost en hoop u leen'!
Bid, ? meisje, bid en ween!?Hy zal in uw onheil deelen,?Hy, hy zal uw pynen heelen!?Bid, ? meisje, bid en ween,?Hoop en steun op hem alleen!
_Brussel, 15 january 1842._
WAEROM
MOGEN DE VROUWEN DE MIS NIET DIENEN?
Vergeeft myne al te oprechte taal.?--BILDERDYK.--
Waerom? weet gy dan niet dat 't laetste woord?Altyd en overal en ook in alle zaken,?Om wel te zyn, haer toebehoort,?En dat het _kyri?_ zoo nooit ten eind' zou raken?...
_Brussel, 1842._
MOZES OP DEN NYL.
Aen mynen broeder.
Ecce antem descendebat filia Pharaonis,?ut lavaretur in flumine: et puellae ejus?gradiebantur per crepidinem alvei.?--EXOD. 2.5.--
"Myn zusters, 't bad is frisch by 't eerste zonnelicht,?Komt; eenzaem is de kust en de akkermaeijer ligt?Nog in een loomen slaep gezonken;?Uit Memphis ryst gerucht, doch slechts verward en doof;?Aurora zal alléén, in 't digtbewassen loof,?Ons kuisch vermaek, ons spel belonken.
In 't vaderlyk paleis gloort kunst voorzeker hoog;?Edoch dit bloemig strand vleit me aengenamer 't oog,?Dan bakken van goud of porfieren;?Hoe lief wordt my hier 't oor door 't hemels lied geraekt! 'k Stel voor den wierook die in onze zalen blaekt?Het balsmend lisplen der zefieren!
Komt; 't water is zoo stil, en d'hemel is zoo puer?Laet uw doorschynend kleed van 't zuiversten azuer,?Daer op die rieten boschjes wimplen;?Doet ook myn sluijer af, neemt my de kroon van 't hoofd;?'k Wil heden, onder u, van 't lastig kleed beroofd,?Het klare water ook doen rimplen.
Komt; spoedt u,... doch wat zie ik door het mistig waes?Op 't water dryven?--ginds; ziet gy het?--Ik verbaes...?Wat is 't?... Doch neen--vreest niets, myn zoeten:?'t Is ongetwijfeld slechts een oude palmenstam?Die komt, wyl hem de vloed der woesteny ontnam,?De hooge piramieden groeten!
Wat zeg ik! zoo myn oog, zoo ik my niet misgis,?Is het of Herme's schuitje of Isi's schelpje wis,?Die 't koeltje stuert naer deze kuste,?Doch neen; het is een korf, waerin op 's waters glad?Zoo zacht een kindje rust, hoe ook de baer 't omspat,?Als of 't aen 's moeders boezem rustte.
Het slaept: en 't vlottend wiegje, dat zich herwaerts spoedt, Gestuerd, gestrengeld door den wemelenden vloed,?Schynt aen een duivennestjen even.?Het dobbert, dryft en vliet naer 's windjes zacht geblaes, Het water wiegt het;--'t slaept;--en 't schynt den dood ten aes In 't diepst des afgronds wis gegeven!
't Ontwaekt: loop toe, ? Memphis maegdenrei!?'t Schreit: ach! wat moeder had zoo weinig medely?Haer kroost den vloed zoo te vertrouwen??Het steekt zyn armpjes uit: de baren spoelen rond,?Helaes! en niets beschut het op dees aeklig stond?Als biezen die schier zaêm niet ho?en.
Hulp! hulp!... het is misschien een kind van Isra?l;?Myn vader wil hun dood: myn vader doet niet wel,?De onnoozle kindren te doen sneven!?? Magtloos