Met een der stoomers van de Maatschappij Nederland naar Genua | Page 7

wonderschoon oord, waarin, nabij het dorpje Sint Lawrence, het groote National Hospital for Consumption ten behoeve van teringlijders uit het gansche rijk is gesticht. En als de kroon van dat alles wordt Undercliff Niton geroemd, waar het bekoorlijke Sandrock-Hotel met zijn terrassen en van klimplanten omrankte veranda's een begeerlijke verblijfplaats moet zijn voor hen, wien 't gegeven is hier eenigen tijd rustig te vertoeven.
Het eindstation der coaches is het niet ver van daar gelegen hotel Blackgang. Daar is een paar uren oponthoud, om een lunch te gebruiken en de "chine" te bezoeken. De "chine" is het doel van den tocht. 't Is een dier prachtige rotskloven aan de kust van Wight, thans door scharen van vreedzame reizigers bezocht, eertijds om voor hen geldige redenen bij vermetele smokkelaars in eere. Die van Blackgang is de breedste en de diepste, volgens de reisgids, die het weten kan. Kon 't nu mogelijk zijn, zulk een natuurtooneel onvoorbereid te ontmoeten op zijn weg! Kon men er in neerdalen, om haar geheimen te bespieden, al mocht het dan ook zijn met veel inspanning en desnoods niet zonder gevaar! Maar... op den top is een bazaar. Daar moet men door heen en entrée betalen of iets koopen, voor een liefdadig doel. Nu willen wij gaarne voor zulk een doel iets offeren en de zeer goede, ge?llustreerde reisgids, Isle of Wight, die wij er ons aanschaffen, is ruimschoots een schilling waard. Maar--de trotsche bergkloof is voor ons gevoel tot een kijkspel vernederd. En ten gerieve van de bezoekers, die er immers voor betaald hebben om haar te zien, is het oude, beruchte smokkelaarsgat tam geworden. Zij is zeer gemakkelijk te doorwandelen op nette voetpaden, door hekjes beveiligd, met brugjes over de spleten en een koepeltje is op een schoon uitzichtspunt gebouwd. Nu wordt zij "bezichtigd", maar dat blijft zij ook ten volle waard. Nog heeft zij haar indrukwekkende majesteit niet geheel verloren, en treffend schoon is 't gezicht op de zee, dat tusschen de rotswanden zich opent en op een deel der kust, waar eenige huisjes te midden van akkers en weiden tegen de hellingen iets vriendelijks in het woeste landschap mengen.
Wij rijden terug langs denzelfden weg, die wel tweemaal mag worden gezien en toch ook weer nieuw is, voorzoover wij nu van den anderen kant komen.
Bij het fraaie park met zijn groot tennisveld, tegenover Stephill Castle, verlaten ons de Engelschen; ons zet het rijtuig af bij een steile straat, die naar 't station opwaarts leidt. Van wat Ventnor te genieten geeft, konden wij maar een klein deel, en dan nog vluchtig, leeren kennen, maar 't was genoeg om dezen tocht onvergetelijk te maken.
Naar Ryde brengt ons de trein, en van Ryde de boot weer naar Southampton. Ook nu langs ons bekende, maar toch telkens weer nieuwe en altijd schoone tafereelen. Aan de pier vinden wij een rijtuig, waarmede wij tot dicht bij de nog steeds ladende boot worden gebracht. Wij vinden er eenigen onzer medepassagiers, minder voldaan dan wij. Zij waren wat later gegaan, en hadden te Cowes een rijtuig genomen naar Newport. De merkwaardige ru?ne van Carisbrooke Castle had voor velen hunner te hoog gelegen. Na den laten maaltijd is 't weer een heerlijke avond, vol kalme rust en rijke herinneringen.
Dinsdag, 16 Juli, is de dag van het vertrek. Dat staat vast. Hoe laat het zal zijn, hangt af van de lading, die nog moet worden ingenomen. Vóór omstreeks 2 uur zal 't in elk geval niet zijn en zoo resten nog eenige morgenuren, om naar welgevallen te besteden. Wij verkiezen een wandeling door de stad.
In haar Zondagsgewaad zagen wij haar ten deele bij het doorrijden, nu willen wij haar ook wel eens zien in volle bedrijvigheid, te voet, met de vrijheid om hier eens rond te kijken, daar eens af te wijken van den weg, niet voortgejaagd door een gids, niet gebonden door een voertuig. 't Zij hier erkend, zoo ootmoedig als noodig is, dat ik volstrekt niet begeer "ja" te kunnen zeggen op alle vragen: "Zijt gij daar geweest? Hebt gij dat gezien?" Eerlijk zeg ik liever menigmaal "neen", dan dat ik het reizen zou willen maken tot het pijnlijk afwerken van een taak. Bleef ook in Southampton dien morgen wel wat ongezien? Zeker wel. Maar wij zagen toch nog eens met belangstelling de roezige drukte in het reusachtige dok, de levendigheid in de straten met haar winkels en haar typische gevels, de antieke walmuren en torens en poorten, de fraaie gebouwen in de nieuwe stad, de groote, zorgvuldig onderhouden parken, de belangrijke openbare boekerij met haar lees- en kunstzalen, de schoone Stadskade met haar altijd aantrekkelijke watergezichten, ook eenige standbeelden en gedenkteekens; en als wij aan boord terug zijn gekeerd, kunnen wij vertrekken met de voldoening, dat wij de twee dagen van ons oponthoud te Southampton goed hebben besteed.
Maar 't uur van