Maerchen und Sagen | Page 5

veel un hett eenen lichten Slap, un meist wakt he des Nachts un studiert as de olden Wisen in dem Mand un den Stiernen. He ward een finer un gerechter Herr sin un keen Deef un R?wer ward unner em upkamen k?nen. De gode Pudel, de keene hoge Gedanken van sich hedd un würklich in aller Sachtm?digkeit un Demoth so v?r sich henging, verschrack sich g?r veele, as se em dat grote Ding seden, un wull nich K?ning warden un strüwde sich sehr. Awerst de Deerde n?digden en, un setteden em mit Gewalt de Kron up den Kopp un dheeden em Swert un Zepter in den Klauen, un so mü?t he se woll dregen. Un alle Deerde tierden sick as unsinnig un jubilirden un juchheiden un kraj?lden ?wer de Maaten, datt se eenen so wisen un sachtm?digen K?ning hadden; un se n?mden en mit eenen Binamen K?ning Gapus, wat de Wisheit bedüdet, un meenden, nu schüll de güldene Tid wedderkamen un dat Paradies, wo keen Winter un keene Arbeit was, wo de L?wen un Tiger Gras gespist un de Wülwe un L?mmer fredlich mit eenanner spelt hebben; un van Roof un Murddhaden un Doodslag würd man nu un nümmer nicks mehr h?ren. Awerst o je! dat geschach g?r anners.
De Pudel was gewi? sehr fram un weekhartig un sachtm?dig un wedelde un bellde alle sine Unnerdanen fründlich an un bleckte gegen keenen eenzigen de T?nen; un dat gefeel en woll. Ook was he een sp?rsam Husholler, un een paar Müse, de de Kater, de sin ?werste K?kenmeister was, em d?glich lewern mü?t, un een paar Happen van verrecktem Veeh edder Wild makten ein satt. De ganze grote Denerschaft, welke de L?w hollen hedd, Leoparden, Panther, Tiger, Veelfreter, Wülwe, V?sse, Apen un all de bunten un lichten Musikanten, de Singv?gel, de ut allen Landen tohoopbr?cht wurden, dem K?ning un sinen Eddellüden bi der Tafel uptospelen, un all de annern Dhonichgode, de dat Land v?rteerden, wurden v?rjagt edder afdankt, un een einziges kleenes Hündeken, dat van Older krietwitt worden was, het' un was Salomos wiser Rath un Gesellschaft, un Hofmeister un Hofmarsch?lle un Kammerjunker un Jagdjunker un Hingstrider un V?rrider un L?per un all de blanke un hoge Staat wurden rein afschafft, un ook de Oberstwaschmeister un Oberstluser un de Flegen- und Muggen-V?rdriwer, de bi dem seligen L?wen de üpperste Mann west was, kregen ehren Afsched un mennige annere Deners, de de L?w sich to sinem Vergn?gen toleggd hedd. Denn de grote un lütte Wasch un de Süwerung sines Liwes v?rrichtede de Herr sülwest, un in siner Niederdr?chtigkeit makte he sinen Unnerdhanen g?r oft dat V?rgn?gen, v?r en int Water to gahn S?k Verlorn to spelen un to apportiren. Denn dat mütt man gestahn, eene Nese hedd K?ning Gapus, as keen Hund sit der Arche Noahs, eene rechte k?nigliche Nese. Dat was ?werst sine beste Lust, int Water to springen; un sine Unnerdhanen, de to Hawe kemen, wü?ten et all un br?chten St?cke un Steene mit, de se em int Water smeeten, wonach he swomm, un Stücken Brod, wobi se S?k Verlorn repen, un de he fung un to gliker Tid upfratt. So wusch he sich denn jümmer sülwest un kostede dat dem Lande keenen Penning. Sin Oberstkamerling was dat witte Hündeken, dat he as sinen Fründ un Staatsminister mit sich hedd dat em mit sinen Poten de Haar torechtstrek, wenn he sich nah dem Bade an de Sünn dr?gde, un se glatt un lockig lede, wenn se em vam Wind mal v?rst?wert weren. Un de Overluser edder de Overlusersche was de Kraih, un de dheed den Deenst ümsünst un kreeg keene Traktamenten d?v?r; denn de Lüse un Fl?h, de se dem Herrn affung, smeckten ehr g?r s?te. Egentlich hedd se noch woll wat togewen schullt, datt se so ümsünst jümmer de Tafel deckt fund, ?werst de groten Herren k?men dat nich so nau nehmen als wi lütte Lüde, den 't knapp tosneden is.
So was nu een gewaltig Jubeln un Froid ?wer den fründlichen wisen hushollerschen geburschen un niederdr?chtigen Herrn Pudelk?nig Gapus, un alle Lüde prisden sick glücklich, datt de olde L?we dood un sine Kinder van dem Thron verdr?ngt weren. Awerst dat durde nich lang, so wurd et unklar un unschier. Denn wat kann de beste un christlichste K?ning utrichten, wenn de Groten im Lande un de egenen Fründe em nich tapper un rechtschaffen bistahn? Disse Fründe un Verwandten van K?ning Gapus kemen nu all to minter Mal, as wenn de Müse bi hellem Sünnenschien ut dem Stroh kribbeln un krimmeln, mit heelen Hupen to Hawe, all wat Hund, K?ter, R?kel un Tewe het up dre Beenen hinkt un mit dem Swanz waifelt un sweifelt. D? kam Dogge un Wulfshund, Jagdhund un Schothund, H?hnerhund un Swinhund, Windhund un Spitz, ja de allerlüttsten M?ppels un Dwarfhunde--un se wullen sick ook een beten sünnen