Le Horror Altissime | Page 5

brisa accresceva. Mi avion gemeva e tremeva in cata juncto e bulon quando illa iva contra illo, e se torneava via como un folio de papiro quando io la inclinava pro un gyro, currente al longe del vento in un velocitate plus celere que, forsan, alcun altere homine antea habeva ite. Nonobstante io debeva itero e itero tornar a retro e cruciar contra le vento, proque io non solo chassava un record de altitude. Secundo tote mi calculationes, mi jungla aeree residerea super parve Wiltshire e tote mi travalio serea perdite si io attingeva mi apice foras de su position.
Quando io attingeva 5.700 metros, a circa meridie, le vento habeva devenite tanto dur que io con alcun pavor scrutinava le supportos del alas, pro un momento expectante vider como illos frangeva o laxava. Io mesmo preparava le paracadita detra me, apprestante me pro le pessime: iste momento habeva venite in le qual le aviator pagarea con su vita pro cata negligentia del mechanico. Ma illa se susteneva bravemente con cata corda e cablo de aciero susurrante e vibrante como chordas de un harpa. Il era gloriose vider como illa, nonobstante le battimento, remaneva le conquisitrice del Natura e le soverano del celo. Vermente il ha alque divin in le homine que ille assi ben surmonta super le limitationes que le Creation pare imponer -- surmonta anque per le devotion disinteressate e heroic exhibite per ille gesta aeronautic. Non parla del degeneration del homine! Quando previemente in le annales de nostre specie ha alcuno scribite un conto como illo?
Illos era le pensatas in mi capite, quando io scalava iste inclinate plano monstruose, le vento a vices battente in mi facie e a vices sibilante detra mi aures. Le paisage del nubes sub me se retraheva a un tal distantia que su plicas argentee semblava esser applattate de sorta que illo deveniva un plan campania lucide. Ma subito io incontrava un experientia horribile sin precedente. Ben que io previemente habeva volate a in isto que nostre vicinos francese nomina un tourbillon, nunquam io habeva incontrate un tal de ille grande magnitude. Le grande fluvio turbulente de vento, sur le qual io previemente ha parlate, contineva intra se anque alcun vortices de equal monstruositate. Sin premonition io era subito trahite a in le corde de un tal. Io tornava pro un o duo minutas con tal velocitate que io quasi perdeva mi sensos. Depois io equalmente subito cadeva, con le ala sinistre de fronte, a basso a transverso del infundibulo vacue in su centro. Io precipitava como un rocca circa 300 metros. Solo mi cinctura me reteneva in mi sede, quando e le choc e mi perdita de respiration faceva me pender partialmente foras del cockpit. Ma io pote sempre exequer un effortio extreme -- illo es mi merito le plus grande como aviator. Io comprendeva que le descension ha devenite plus lente, proque le vortice era un cono in loco de un infundibulo e io habeva arrivate a su fin. Con un colpo terrific, premente tote mi peso a un latere, io poneva mi governaculos de inclination a zero e guidava le naso del avion via ab le vento. In un momento io habeva partite del undas surgente e curreva al longe del celo. Depois, tremente ma victoriose, io elevava su naso e recomenciava mi travalio stabile in le spiral ascendente. Io faceva un gyro vaste a fin de eluder le loco de periculo in le vortice e tosto io iva securmente super illo. Subinde post 1 hora io attingeva 6.300 metros super le mar. A mi grande gaudio io habeva venite super le brisa e con cata cento metros de ascension le aere ora deveniva plus tranquille. Del altere parte, il faceva multe frigor e io notava le nausea particular que es causate per le rarefaction del aere. Pro le prime vice io activava mi armatura de oxygeno e inhalava a vices le gas gloriose. Io sentiva como su virtute iva como un elixir per mi arterias e io deveniva exhilarate quasi al nivello de inebriation. Io clamava e cantava quando io volava in alto a in le frigide e tranquille mundo externe.
Pro me il es multo clar que le insensibilitate que subjugava Glaisher e que in un minor grado impediva Coxwell quando illes in 1862 ascendeva in un ballon a un altitude de dece kilometros, era causate per troppo grande velocitate de ascension vertical. Si on in loco face isto a un molle crescita durante le qual on se habitua lentemente al pression barometric diminuente, il non habera tal symptomas atroce. Habente ora attingite iste altitude, io discoperiva que mesmo sin mi armatura de oxygeno io poteva respirar sin incommoditate. Ma il faceva durmente frigido e mi thermometro stava a -18°C. A 1.30 horas io volava a circa 11 kilometros