Le Horror Altissime | Page 6

super le terreno, ancora montante continuemente. Io ci experiva que le aere tenue pejo supportava mi alas de sorta que io debeva multo decrescer mi angula de ascension. Io comprendeva que, nonobstante le modeste peso del avion e le grande fortia del motor, il de facto habeva un limite super le qual io non poterea ir. Aggravante le situation, de novo un candela non fungeva ben, causante a vices ignition fallente in le motor. Le pavor pro fiasco deprimeva mi corde.
A iste tempore io experiva alque extraordinari. Alque me passava sibilante con un stria fumante e explodeva con un forte crac e un grande nube de vapor. Pro un momento io non poteva comprender que cosa habeva occurite, ma io subito me rememorava que le Terra es continuemente bombate per meteores e serea inhabitabile si non quasi omnes ardeva durante lor volos a transverso del atmosphera altissime. Ecce un nove periculo pro visitatores al altitudes superior! Duo tal roccas additional me passava quando io approchava le nivello de 12 kilometros. Io non dubita que al bordo le plus lontan de nostre mundo, ille periculo devenirea multo effective.
Le agulia de mi altimetro marcava 12.400 metros quando io recognosceva que io non poteva ir plus in alto. Le ordalia non era troppo pro mi corpore, ma mi avion habeva attingite su limite. Le aere attenuite non plus supportava firmemente le alas, le inclination le plus minute causava un glissar al flanco e le governaculos habeva devenite inerte. Si le motor habeva travaliate a su optimo, nos forsan haberea potite scalar ancora 300 metros, ma le ignition ancora remaneva instabile e duo del dece cylindros non functionava. Si io non ora habeva attingite le zona pro le qual io cercava, io lo nunquam viderea durante ille viage. Ma habeva io arrivate in le proprie loco? Glissante in circulos como un falcon monstruose al nivello de 12 kilometros, io lassava le monoplano guidar se mesme dum io scrutinava le area per mi binoculo Mannheim. Le celo era perfectemente clar sin alcun indication de ille periculos le quales io me habeva imaginate.
Io diceva que io planava in circulos. Subito io comprendeva que il serea melior que io majorarea mi volo a in un nove region aeree. Si un chassator entra in un jungla terrestre, ille besonia ir per multo de illo a fin de trovar su preda. Mi investigationes habeva facite me creder que le jungla aeree hypothetic era locate alicubi super Wiltshire, que debeva extender se a sud e west ab mi actual position. Io usava le sol pro navigation proque le compasso habeva devenite inutile e io videva nihil del Terra -- nihil foras del distante campania argentee de nubes. Comocunque, io calculava le apte direction tanto ben como possibile e me mitteva a un curso directe. Io estimava que le carburante solo sufficerea pro un hora additional, ma io poterea usar tote su guttas proque io tamen poterea retornar quandocunque al terreno per un volo a picco magnific.
Subito io observava alque nove. Le aere ante me habeva perdite su claritate perfecte. Ibi il ora habeva multe longe velos hispide de alque que io solo pote comparar con multo tenue fumo de cigarrettas. Illos glissava in festones e spirales, tornante lentemente in le luce del sol. Quando le monoplano los penetrava, io sentiva un debile gusto de oleo a mi labios e un tenue spuma adipose se attachava sur le ligno del avion. Alcun infinitemente fin substantia organic pareva levitar suspendite in le atmosphera. Illo mancava de vita, proque illo era troppo diffuse, extendente se sur plure hectares e depois attenuante se a nihil. No, isto non era vita. Ma forsan isto era un residuo de vita? O forsan isto era nutrition pro vita, pro vita monstruose, justo como le adipes del oceanos servi como nutrition pro le balena enorme? Ille pensata sedeva in mi spirito quando mi oculos videva a alto e io spectava le vision le plus belle que un persona jammais ha vidite. Es possibile pro te per medio de mi parolas visualisar isto que io videva le previe jovedi?
Pensa a un medusa, tal que flotta in nostre mares estive, in le forma de un campana e de un grandor immense, plus grande, secundo mi judicamento, que le cupola super le cathedral de St. Paul in London. Su color era rosate pallide con venas de verde molle, ma su substantia era tanto tenue que illo solo era un umbra feeric verso le celo blau obscur. Illo pulsava con un rhythmo delicate e regular. Sub illo duo longe tentaculos verde lentemente oscillava ir e venir. Ille vision phantastic passava cautemente con un dignitate silente super mi capite, tanto leve e fragile como un bulla de sapon, e solemnemente flottava al deriva via ab me.
Io habeva tornate mi monoplano a fin de