Le Horror Altissime | Page 4

ante que nos apprendeva dar potentias maestrante a nostre motores. Justo como io attingeva al cortinas de nubes, con le agulia de mi altimetro passante mille metros, le pluvia subito me colpava. Qual diluvio! Illo strepeva al alas e flagellava mi facie, rendente mi berillos turbide de maniera que io a pena poteva vider. Io decresceva mi velocitate proque le volo contra le guttas deveniva dolorose. Quando io ascendeva plus altemente illos se transformava a grandines que fortiava me a tornar le cauda del avion verso le vento. Un cylindro malfungeva -- probabilemente un candela sordide -- ma mi ascension continuava incessante gratias al multe fortia del motor. Tosto le problema, quecunque su causa, dispareva e io audiva itero le grave grunnimento integre: un canto unisone ab dece cylindros. Ci nos cognosce le beltate del silentiatores moderne. Al presente nos pote usar le aures pro pilotar nostre motores. Qual stridulation e ululation quando illos malfunge! Pridem tal critos de alarma se perdeva, necate per le ruito monstruose del motor. Si solmente le prime aeronautas poteva retornar a fin de vider le beltate e perfection in le mechanismo que ha essite ganiate al precio de lor vitas!
A circa 9.30 horas io approchava le nubes. Infra me, indistincte e umbrate per le pluvia, le vaste campania de Salisbury Plain jaceva. Sex aviones exequeva lor cargas quotidian a un altitude de 300 metros, resimilante parve nigre hirundines supra un verde fundo. Io osa dicer que illes se demandava que io facerea ci in le pais del nubes. Subito un velo gris se extendeva sub me e humide spirales nebular torneava circum mi facie. Il era molliatemente frigide e miserabile. Ma io iva super le tempesta de grandines e isto era un amelioration. Le nube deveniva obscur e dense como le bruma de London. In mi anxietate de partir de illo, io elevava le naso del avion usque le campana automatic de alarma sonava e illa in effecto comenciava glissar a detra. Su guttante alas molliate monstrava que illa habeva devenite plus ponderose que io habeva pensate. Subinde io totevia attingeva nubes plus tenue e depois quitava le prime strato. Il habeva un secunde -- lanose con le color de opalos -- a un grande altitude super mi capite: un blanc tecto integre in alto e un obscur solo integre in basso con le avion laborante in un vaste spiral montante inter illos. Il es perniciosemente solitari in iste spatios seren. Un vice un grege de parve aves marin velocemente volava preter me verso west. Le rapide battimento de lor alas e lor critos musical me allegrava. Io divina que le specie era anate crecca, ma io es un van zoologista. Ora quando nos homines ha devenite aves, nos vermente debe apprender a recognoscer nostre cognatos per le viso.
Le vento sub me batteva le vaste campania del nubes. Un vice un large vortice era formate intra illo, un gurgite de vapor de aqua, e ibi, como a transverso de un infundibulo, io discerneva le mundo distante. Un grande biplano blanc passava a un vaste profundo sub me. Io conjecturava que illo era le volo matinal de Royal Mail inter Bristol e London. Subinde albe velas tornava a in le foramine e itero le grande solitude deveniva integre.
Tosto post 10 horas io toccava le bordo inferior del alte strato de nubes. Illo consisteva de un vapor delicate e transparente que veniva rapidemente ab le west. Le vento habeva accrescite tote le tempore e il ora faceva un brisa fresc a vinti-quatro nodos secundo mi contator. Jam il faceva multe frigor, ben que mi altimetro solo indicava 2.700 metros. Le motor travaliava bellemente, e nos susurrava continuemente in alto. Le cortina de nubes era plus spisse que io habeva expectate, ma finalmente illo se rarefaceva a un nebula auree ante me. Subito io hastava ex illo e ibi incontrava un clar celo e un sol brillante super mi capite -- a alto toto in blau e auree; a basso toto in argento coruscante, un rutilante campania extensive tanto distante como io poteva vider. Il era 10.15 horas e le agulia del altimetro indicava 3.840 metros. Ascendente io lassava mi aures concentrar al susurration profunde del motor, quando mi oculos scrutinava le horologio, le contator de carburante e le pumpa del lubricator. Insurprendente que on dice que aviatores es un gente sin pavor. Quando nos debe scrutinar tote ille functiones, nos manca de tempore a inquietar nos pro nos mesme. In iste momento io comprendeva que le compasso deveni infidel super un certe altitude; a 4.500 metros le agulia magnetic del mie indicava verso est-sud- est. In loco io calculava mi ver direction ab le sol e le vento.
Io habeva sperate arrivar a un tranquillitate eternal in ille altitudes superior, ma con cata cento metros le forte