Latin Vulgate, Esther: Liber Esther (ver 2) | Page 8

partem regni petieris, dabitur tibi.
5:4 At illa respondit: Si regi placet, obsecro ut venias ad me hodie, et
Aman tecum ad convivium, quod paravi.
5:5 Statimque Rex, Vocate, inquit, cito Aman ut Esther obediat
voluntati. Venerunt itaque rex et Aman ad convivium, quod eis regina
paraverat.
5:6 Dixitque ei rex, postquam vinum biberat abundanter: Quid petis ut
detur tibi? et pro qua re postulas? etiam si dimidiam partem regni mei
petieris, impetrabis.
5:7 Cui respondit Esther: Petitio mea, et preces sunt istae:
5:8 Si inveni in conspectu regis gratiam, et si regi placet ut det mihi
quod postulo, et meam impleat petitionem: veniat rex et Aman ad
convivium quod paravi eis, et cras aperiam regi voluntatem meam.

AMAN PRO MARDOCHAEO PATIBULUM PARAT.
5:9 Egressus est itaque illo die Aman laetus et alacer. Cumque vidisset
Mardochaeum sedentem ante fores palatii, et non solum non

assurrexisse sibi, sed nec motum quidem de loco sessionis suae,
indignatus est valde:
5:10 et dissimulata ira, reversus in domum suam, convocavit ad se
amicos suos, et Zares uxorem suam:
5:11 et exposuit illis magnitudinem divitiarum suarum, filiorumque
turbam, et quanta eum gloria super omnes principes et servos suos rex
elevasset.
5:12 Et post haec ait: Regina quoque Esther nullum alium vocavit ad
convivium cum rege, praeter me: apud quam etiam cras cum rege
pransurus sum.
5:13 Et cum haec omnia habeam, nihil me habere puto, quamdiu videro
Mardochaeum Iudaeum sedentem ante fores regias.
5:14 Responderuntque ei Zales uxor eius, et ceteri amici: Iube parari
excelsam trabem, habentem altitudinis quinquaginta cubitos, et dic
mane regi ut appendatur super eam Mardochaeus, et sic ibis cum rege
laetus ad convivium. Placuit ei consilium, et iussit excelsam parari
crucem.

MARDOCHAEUS A REGE HONORATUR.
6:1 Noctem illam duxit rex insomnem, iussitque sibi afferri historias et
annales priorum temporum. Quae cum illo praesente legerentur,
6:2 ventum est ad illum locum ubi scriptum erat quo modo nunciasset
Mardochaeus insidias Bagathan, et Thares eunuchorum, regem
Assuerum iugulare cupientium.
6:3 Quod cum audisset rex, ait: Quid pro hac fide honoris ac praemii
Mardochaeus consecutus est? Dixerunt ei servi illius ac ministri: Nihil
omnino mercedis accepit.
6:4 Statimque rex, Quis est, inquit, in atrio? Aman quippe interius

atrium domus regiae intraverat, ut suggereret regi, et iuberet
Mardochaeum affigi patibulo, quod ei fuerat praeparatum.
6:5 Responderunt pueri: Aman stat in atrio. Dixitque rex: Ingrediatur.
6:6 Cumque esset ingressus, ait illi: Quid debet fieri viro, quem rex
honorare desiderat? Cogitans autem in corde suo Aman, et reputans
quod nullum alium rex, nisi se, vellet honorare,
6:7 respondit: Homo, quem rex honorare cupit,
6:8 debet indui vestibus regiis, et imponi super equum, qui de sella
regis est, et accipere regium diadema super caput suum,
6:9 et primus de regiis principibus, ac tyrannis teneat equum eius, et per
plateam civitatis incedens clamet, et dicat: Sic honorabitur,
quemcumque voluerit rex honorare.
6:10 Dixitque ei rex: Festina, et sumpta stola et equo, fac, ut locutus es,
Mardochaeo Iudaeo, qui sedet ante fores palatii. Cave ne quidquam de
his, quae locutus es, praetermittas.
6:11 Tulit itaque Aman stolam et equum, indutumque Mardochaeum in
platea civitatis, et impositum equo praecedebat, atque clamabat: Hoc
honore condignus est, quemcumque rex voluerit honorare.
6:12 Reversusque est Mardochaeus ad ianuam palatii: et Aman
festinavit ire in domum suam, lugens et operto capite:
6:13 narravitque Zares uxori suae, et amicis omnia quae evenissent sibi.
Cui responderunt sapientes, quos habebat in consilio, et uxor eius: Si de
semine Iudaeorum est Mardochaeus, ante quem cadere coepisti, non
poteris ei resistere, sed cades in conspectu eius.

AMAN SUSPENDITUR ET MARDOCHAEUS PROMOVETUR.
6:14 Adhuc illis loquentibus, venerunt eunuchi regis, et cito eum ad

convivium, quod regina paraverat, pergere compulerunt.
7:1 Intravit itaque rex et Aman, ut biberent cum regina.
7:2 Dixitque ei rex etiam secunda die, postquam vino incaluerat: Quae
est petitio tua Esther ut detur tibi? et quid vis fieri? etiam si dimidiam
partem regni mei petieris, impetrabis.
7:3 Ad quem illa respondit: Si inveni gratiam in oculis tuis o rex, et si
tibi placet, dona mihi animam meam pro qua rogo, et populum meum
pro quo obsecro.
7:4 Traditi enim sumus ego et populus meus, ut conteramur, iugulemur,
et pereamus. Atque utinam in servos et famulas venderemur: esset
tolerabile malum, et gemens tacerem: nunc autem hostis noster est,
cuius crudelitas redundat in regem.
7:5 Respondensque rex Assuerus ait: Quis est iste, et cuius potentiae, ut
haec audeat facere?
7:6 Dixitque Esther: Hostis et inimicus noster pessimus iste est Aman.
Quod ille audiens, illico obstupuit, vultum regis ac reginae ferre non
sustinens.
7:7 Rex autem iratus surrexit, et de loco convivii intravit in hortum
arboribus consitum. Aman quoque surrexit ut rogaret Esther reginam
pro anima sua, intellexit enim a rege sibi paratum malum.
7:8 Qui cum reversus esset de horto nemoribus consito, et intrasset
convivii locum, reperit Aman super lectulum corruisse,