La Sinjorino el la Maro | Page 4

Ho jes, estos tiel. Cxi tie mi naskigxis kaj bredigxis, kiel oni
diras. Cxi tie mi vivis felicxe kun sxi, kiu forpasis de ni tiel frue. Sxi
kiun vi konis, kiam vi lastfoje vizitis nin, Arnholm.

ARNHOLM Jes -- jes.
WANGEL Kaj nun mi vivas cxi tie felicxa kun sxi, kiun mi ricevis
anstatauxe. Mi devas diri, ke entute la sorto estis bona al mi.
ARNHOLM Sed neniun infanon en via dua geedzigxo?
WANGEL Ni ricevis knabeton antaux du -- du kaj duona jaro. Sed ni
ne havis lin longe. Li mortis je la agxo de kvar . ..kvin monatoj.
ARNHOLM Via edzino, sxi ne estas hejme hodiaux?
WANGEL Jes, sxi certe baldaux venos. Sxi malsupreniris por preni
banon. Sxi nagxas cxiun tagon je cxi tiu tempo. En kiu ajna vetero.
ARNHOLM Cxu pro iu malsano?
WANGEL Ne vere malsano. Sed sxi estas strange nervoza la lastajn
jarojn. Kompreneble, nur foje. Mi vere ne kapablas kompreni kio estas
al sxi. Sed bani sin en la maro estas kvazaux sxia kora gxojo,
komprenu.
ARNHOLM Tion mi memoras de pasinte.
WANGEL (kun preskaux nerimarkebla rideto) Vi ja konas Ellida de la
tempo, kiam vi estis instruisto en Skjoldvik.
ARNHOLM Kompreneble. Sxi ofte vizitis la pastran domon. Kaj mi
ankaux ofte renkontis sxin, kiam mi vizitis sxian patron en la lumturo.
WANGEL Kredu, tiu tempo profunde stampis sxin. La urbanoj ne
povas tion kompreni. Ili nomas sxin "La sinjorino el la maro".
ARNHOLM Cxu?
WANGEL Jes. Kaj tial --. Parolu vi kun sxi pri pasintaj tagoj, kara
Arnholm. Estus vere bone por sxi.
ARNHOLM (rigardas lin dubeme) Cxu vi havas veran kialon por tion

opinii?
WANGEL Certe jes.
VOCxO DE ELLIDA (auxdata ekstere en la gxardeno dekstre) Cxu
estas vi, Wangel!
WANGEL (ekstaras) Jes, kara.
(Sinjorino Ellida Wangel, kun granda sxalo cxirkaux si kaj kun
malseka hararo disfalanta sur la sxultroj, venas el inter la arboj cxe la
lauxbo. Lernejestro Arnholm ekstaras.)
WANGEL (ridetas kaj etendas la manojn al sxi) Nu, jen la sinjorino el
la maro!
ELLIDA (malrapide supreniras sur la verandon kaj kaptas liajn manojn)
Dank' al Dio, ke mi revidas vin! Kiam vi venis?
WANGEL Jxus nun. Antaux momento. (montras al Arnholm) Sed vi do
salutu pasintan konaton --!
ELLIDA (donas la manon al Arnholm) Jen vi do estas. Bonvenon! Kaj
pardonu ke mi ne estis hejme.
ARNHOLM Ho, mi petas. Vi do ne pensu pri ceremoniajxoj.
WANGEL La akvo estas fresxa hodiaux, cxu?
ELLIDA Fresxa! Je Dio, cxi tie la akvo neniam estas fresxa.
Malvarmeta kaj malvigliga. Usx, la akvo estas malsana cxi tie en la
fjordoj.
ARNHOLM Malsana?
ELLIDA Jes, malsana. Kaj mi opinias, ke gxi malsanigas ankaux nin.
WANGEL (ridetas) Nu, vi ja rekomendas la banejon.

ARNHOLM Mi kredus, ke vi, sinjorino Wangel, havus apartan rilaton
al la maro mem kaj al cxio kio apartenas al gxi.
ELLIDA Ho jes, eble. Ecx mi mem ja kredas. -- Sed cxu vi vidas kiel
bele la knabinetoj ornamis por vi?
WANGEL (embarasata) Hm --. (rigardas sian horlogxon) Mi ja
baldaux devas --
ARNHOLM Cxu vere estas por mi --?
ELLIDA Kompreneble. Ni ja ne tiel ornamas cxiutage. -- Uh, -- kiel
sufoke varme estas sub tiu cxi plafono! (malsupreniras en la gxardenon)
Venu cxi tien! Cxi tie estas almenaux iometa venteto. (Sxi eksidas en la
lauxbo.)
ARNHOLM (eniras) Sxajnas al mi, ke la venteto estas suficxe fresxa.
ELLIDA Jes, vi, kiu kutimigxis al la nauxza cxefurba aero. Tie estas
vere terure dum la somero, lauxdire.
WANGEL (kiu ankaux iris en la gxardenon) Hm, kara Ellida, vi devas
nun sola konversacii kun nia gasto dum tempeto.
ELLIDA Cxu aferoj?
WANGEL Jes, mi devas iri al la oficejo. Kaj mi ja ankaux devas
sxangxi vestojn. Sed ne dauxros longe --
ARNHOLM (eksidas en la lauxbo) Ne trorapidu, kara doktoro. Via
edzino kaj mi certe scios pasigi la tempon.
WANGEL (kapsignas) Ho, jes, -- mi fidas. Nu, -- gxis revido! (Li iras
tra la gxardeno maldekstren.)
ELLIDA (post mallonga silento) Cxu ne sxajnas al vi, ke estas bone
sidi cxi tie?
ARNHOLM Nun mi sidas bone.

ELLIDA La lauxbo nomigxas mia lauxbo. Cxar estas mi, kiu farigis
gxin. Aux pli gxuste Wangel -- por mi.
ARNHOLM Kaj cxi tie vi do kutimas sidi?
ELLIDA Jes, cxi tie mi pleje sidas dumtage.
ARNHOLM Kun la knabinetoj?
ELLIDA Ne, la knabinetoj -- ili estas sur la verando.
ARNHOLM Kaj Wangel mem?
ELLIDA Ho, Wangel, li iras tien kaj cxi tien. Foje al mi kaj foje al la
knabinetoj.
ARNHOLM Cxu estas vi kiu deziras tian arangxon?
ELLIDA Mi opinias, ke cxiuj partoj kontentigxas per tiu arangxo. Ni
povas ja jxeti la parolon transen unu al la alia -- kiam ni foje trovas ion
por diri.
ARNHOLM (post ioma pensado) Kiam mi pasinte frekventis viajn
lokojn --. Ekstere en Skjoldvik mi pripensas --. Hm, -- estas nun longe
de