Korte Arabesken | Page 5

en je beschouwde hem nog een beetje als een kleine jongen.
Ik dacht, dat Jean toch verzoend was met je?
Hij schudt triestig het hoofd.
- Ik hoor niets van hem.
- En je dochter? vraag ik, om meer te weten.
- Ziek, in het hospitaal. Te Genua.
O God, wat vind ik dat alles vreeslijk! En ik kan toch niets daar aan
doen! Wàt kan ik doen!
- Kom, Theofile, zeg ik; je moet je niet zoo laten neêrslaan, we worden
allemaal oud. Je moet nu langzamerhand uitscheiden met worstelen, en
ik ben overtuigd ... ik meen, ... ik zoû misschien ... met een meneer
kunnen spreken, die veel invloed heeft ... om je een bureau-de-tabac te
bezorgen; zoû je dat willen?
Hij schudt het hoofd, zóo triestig, zóo triestig.

- Neen, meneer. Het is heel braaf, om dat voor me te willen doen. ...
- Er is niets braafs aan; ik kèn juist een meneer, die invloed heeft, en. ...
Hij schudt het hoofd langzaam, langzaam van neen en nog eens neen.
- Neen, meneer, ik ben athleet. Ik kan niet tabak en postzegels
verkoopen. Mijn spieren, dat is mijn leven. Mijn worstelen ... dat is
mijn kunst. Twee jaar geleden nog hield niemand het tegen mij uit.
Wàs ik de Lion du Littoral. Nu ... ben ik oud en slap en rheumatiesch,
en niets meer waard. En na gisteren avond ... is het uit.
- Wàt is uit? vraag ik en spring op. Vertel mij, Theofile, wàt is er
gebeurd?
Hij lacht, zóo bitter, zóo bitter!
- Wat er gebeurd is? zegt hij. Bébert heeft volstrekt met me willen
worstelen. ...
- Bébert!
- En na even met me gespeeld te hebben als de kat met de muis ... me
gelegd ... me zoo gemeen gelegd ... wel niet met een truc ... maar toch ...
toch ... me gelegd ... mij ... mij ... den Lion ... den Lion du Littoral. ...
Een snik schokt hem zijn holle, breede borst. Een razernij ziedt in mij
op: het bloed vliegt als met een congestie naar mijn hoofd. ...
De Lion is weêr in een gezonken.
- Maar hij is ook jong en sterk; ik ben oud, ik ben slap en niets waard
meer. Gisteren avond, toen het niet meer regende, is het gebeurd. Ik
had mijn tapijtje gespreid, en poogde nog een paar sous te verdienen. Ik
bewaar mijn gewichten, daar, bij den bistro in die buvette, en ik haalde
ze te voorschijn, en daagde de omstanders uit ... Voor een thune (vijf
francs); vroeger beloofde ik een zigue (louis-d'-or), aan wien me kon
leggen, ik meen zoo op straat, niet in een serieuzen wedstrijd ... Nu,
meestal biedt zich niemand aan, want ik ben nog wel een "costaud," al

ben ik niet meer, die ik was ... Maar gisteren avond, daar zag ik in eens,
toen ik het publiek had uitgedaagd, en zou gaan lutteeren met mijn
copains--voor de frime; die krijgen dan eén balie van me (eén franc),
als ze zich laten leggen--daar zag ik in eens uit de arkaden te voorschijn
komen Bébert, en met hem waren André le Pêcheur, en Lucien, die
pommade-vent, met twee meiden. Nu, dacht ik dadelijk, die komen
alleen om me te embêteeren. En waarachtig, Bébert wou met me
lutteeren; het heele publiek lachte ... En wat kòn ik doen, wàt kon ik
doen?? Ik ben de Lion du Littoral. ...
Een hevige hoestbui overvalt hem en hij schrapt en spuwt, naast mij: ...
zoû hij tering hebben? Hij hoest zóo akelig. ...
- Ik ben de Lion, herhaalt hij. Ik kon Bébert niet weigeren. Nu ... heeft
hij me gelegd ... Hier ben ik niets waard meer, hier op de Place
Garibaldi is geen sou meer voor me te verdienen ... Als ik het van daag
niet doe, doe ik het morgen.
Hij schetst weêr dat gebaar met een touw ... zoo òmslingeren ... en dan
trekken.
Ik voel mij heel oncomfortabel van binnen. Mijn hart doet mij wee en
ik voel als een fyzieke kramp, die mij ziek maakt en, na mijn roode
razernij van zoo even, slap en energieloos. Ik voel dat dadelijk in mijn
knieën. ...
Ik sta op. Ik heb den Lion eenige woorden van troost pogen te zeggen,
die niet veel uitwerken. Ik heb hem iets in de hand gedrukt, dat meer
uitwerkt, en hem gezegd, dat hij van middag even bij mij passeeren
moest, om een broek en een jasje te halen.
Zullen mijn luttele weldaden den Lion nieuwe levenskracht geven? Ik
ben zeker van niet. Er is zelfs geen twijfel in mij. En vol weemoed
wandel ik naar de zee, langs de heerlijke bloemenmarkt, de
kleurprachtige groentenmarkt, langs de uitstallingen van curieuze
visschen. Zelfs al die kleuren en geuren in de zon wekken