Konstruestro Solness | Page 7

someron, kiam mi konstruis turon sur la malnova pregxejo.
HILDE (pli serioze) Jes, kompreneble tiam estis.
SOLNESS Nu, estas longe de tiam.
HILDE (rigardas lin firme) Estas nun precize tiuj dek jaroj de tiam.
SOLNESS Kaj tiam vi estis nur infano, mi pensas.
HILDE (pase rimarkante) Tamen dek du -- dek tri jarojn.
DOKTORO HERDAL Cxu estas la unua fojo, ke vi vizitas cxi tiun urbon, frauxlino Wangel?
HILDE Jes, vere estas.
SOLNESS Kaj vi eble neniun konas cxi tie?
HILDE Neniun escepte vin. Jes, kaj vian edzinon.
SOLNESS Nu, ankaux sxin vi konas?
HILDE Nur iomete. Ni estis kune kelkajn tagojn en la sanatorio --
SOLNESS Nu tie.
HILDE Sxi diris, ke mi venu viziti sxin, se mi venus cxi tien en la urbon. (ridetas) Cetere inviti ne estus necese.
SOLNESS Kaj sxi neniam tion priparolis --
(Hilde metas la bastonon apud la fornon, malligas la dorsosakon kaj metas gxin kaj la plejdon sur la sofon. Doktoro Herdal volas helpi sxin. Solness staras sxin rigardante.)
HILDE (iras al li) Nu, do mi petas permeson resti cxi tie cxi tiun nokton.
SOLNESS Tio certe bone eblas.
HILDE Cxar mi ne havas aliajn vestajxojn ol tiujn, kiujn mi nun surhavas. Jes, kaj kompleton de subvestajxoj en la dorsosako. Sed tiu bezonas lavadon. Cxar gxi estas tre malpura.
SOLNESS Ho jes, tio eblas. Mi nur informu mian edzinon --
DOKTORO HERDAL Kaj intertempe mi faros mian viziton al tiu malsanulo.
SOLNESS Jes, faru. Kaj poste vi ja revenos.
DOKTORO HERDAL (sxerce, kun ekrigardo al Hilde) Jes, pri tio vi povas jxuri! (ridas) Vi tamen profetis vere, sinjoro Solness!
SOLNESS Kiel?
DOKTORO HERDAL La junuloj tamen venis frapante vian pordon.
SOLNESS (vivigita) Jes, sed tamen alimaniere.
DOKTORO HERDAL Jes. Sendube!
(Li eliras tra la antauxcxambra pordo. Solness malfermas la pordon dekstre, kaj vokas en la apudan cxambron.)
SOLNESS Aline! Bonvolu enveni. Venis iu frauxlino Wangel, kiun vi konas.
SINJORINO SOLNESS (aperas cxe la pordo) Kiu estas, vi diras? (ekvidas Hilde) Ho, cxu estas vi? (alproksimigxas kaj etendas manon) Vi do tamen venis al la urbo.
SOLNESS Frauxlino Wangel jxus alvenis. Kaj sxi petas resti cxi tie la nokton.
SINJORINO SOLNESS Cxe ni? Jes kompreneble.
SOLNESS Por ordigi siajn vestajxojn, vidu.
SINJORINO SOLNESS Mi zorgos pri vi kiel eble bone. Estas ja nur devo. Via valizo do postvenos?
HILDE Mi ne havas valizon.
SINJORINO SOLNESS Nu, tio ordigxos, mi esperas. Sed nun vi devas kontentigxi cxi tie cxe mia edzo. Kaj mi prizorgos cxambron agrablan por vi.
SOLNESS Cxu ni ne povas preni unu el la infancxambretoj? Cxar ili ja staras tute pretaj.
SINJORINO SOLNESS Ho jes. Tie ni havas pli ol suficxe da loko. (al Hilde) Eksidu nun kaj iomete ripozu. (Sxi eliras dekstren)
(Hilde, kun la manoj sur la dorso, pasxadas en la cxambro kaj ekrigardas ion aux alian. Solness staras antaux la tablo, ankaux li kun la manoj surdorse, kaj sxin sekvante per la okuloj.)
HILDE (haltas kaj rigardas lin) Cxu vi havas plurajn infancxambretojn?
SOLNESS Estas tri infancxambretoj en la domo.
HILDE Oho, multe. Vi do havas ege multajn infanojn, cxu?
SOLNESS Ne. Ni havas neniun infanon. Sed nun vi ja povas esti infano cxi tie.
HILDE Cxi tiun nokton, jes. Mi ne krios. Mi provos dormi kiel sxtono.
SOLNESS Jes. Vi certe estas tre laca, mi pensas.
HILDE Ho ne! Sed tamen --. Cxar estas terure bonege kusxi tiel ongxante.
SOLNESS Vi ofte songxas nokte, cxu?
HILDE Ho jes! Preskaux cxiam.
SOLNESS Pri kio vi pleje songxas?
HILDE Tion mi ne diras cxi-vespere. Alian fojon -- eble.
(Sxi denove pasxadas sur la planko, haltas apud la pupitro kaj foliumas iomete inter la libroj kaj la paperoj.)
SOLNESS (iras pli proksimen) Cxu vi ion sercxas?
HILDE Ne, mi nur staras rigardante tion cxi. (turnas sin) Eble mi ne rajtas?
SOLNESS Jes, bonvolu.
HILDE Cxu estas vi, kiu skribas en tiun grandan protokolon?
SOLNESS Ne, tion faras la librotenistino.
HILDE Virino?
SOLNESS (ridetas) Jes, kompreneble.
HILDE Tia, kian vi tenas cxe vi tie cxi?
SOLNESS Jes.
HILDE Cxu sxi estas edzinigxinta?
SOLNESS Sxi estas frauxlino.
HILDE Nu tiel.
SOLNESS Sed sxi eble baldaux edzinigxos.
HILDE Estas bone por sxi, tio.
SOLNESS Sed ne precipe bone por mi. Cxar tiam mi havos neniun por helpi min.
HILDE Cxu vi ne povas havigi iun alian, kiu estas same tauxga?
SOLNESS Eble vi volus resti cxi tie kaj -- kaj skribi en la protokolon?
HILDE (rigardas lin de supre malsupren) Nu, tion vi kredus! Ne dankon, -- tio ne okazu.
(Sxi denove pasxadas trans la plankon kaj eksidas sur la balancsegxon. Ankaux Solness iras al la tablo.)
HILDE (kvazaux dauxrigante) -- cxar cxi tie certe estas aliaj eblecoj por okupigxi ol tiajxoj. (rigardas lin ridete) Cxu ne ankaux vi tion opinias?
SOLNESS Kompreneble. Unue vi eble volas viziti la butikojn por provizi vin per bezonajxoj.
HILDE (sxerce) Ne, tion mi ne intencas!
SOLNESS Cxu?
HILDE Jes, cxar mi jam plene elspezis mian monon.
SOLNESS (ridas) Do, nek valizo kaj nek mono!
HILDE Nenio el ambaux. Sed cxit, -- ne gravas nun.
SOLNESS Jen, pro tio mi sxatas vin!
HILDE Nur pro tio?
SOLNESS Pro diversaj kialoj. (eksidas sur la apogsegxon) Cxu via patro ankoraux vivas?
HILDE Jes, patro vivas.
SOLNESS Kaj nun vi eble intencas studi cxi tie?
HILDE Ne, pri tio mi ne ekpensis.
SOLNESS Sed