John Gabriel Borkman | Page 8

faradas tiajn sorcxajxojn?
ERHART Ho, fore de tio. Kiel vi povas kredi tion? Estas nur sxerce. (interrompe) Sed ni ne plu parolu pri sinjorino Wilton nun.
(Li devigas Ella Renthejm eksidi en la apogsegxon cxe la forno.)
ERHART (staras iomete sxin rigardante) Ho, ke vi estas farinta tiun longan vojagxon, onklino Ella! Kaj tio nun en vintra tempo?
ELLA RENTHEJM Fine farigxis necese por mi nun, Erhart.
ERHART Cxu? Kial do?
ELLA RENTHEJM Mi devis veni cxi tien por fine paroli kun la kuracistoj.
ERHART Nu, estas ja bone!
ELLA RENTHEJM (ridetante) Cxu vi trovas tion bona?
ERHART Ke vi fine ekdecidis, mi pensas.
SINJORINO BORKMAN (en la kanapo; malvarme) Cxu vi estas malsana, Ella?
ELLA RENTHEJM (rigardas sxin akre) Tion vi ja bone scias, ke mi estas malsana.
SINJORINO BORKMAN Nu jes tiel malsaneta, kiel vi estas estinta dum multaj jaroj --
ERHART Dum la tempo kiam mi estis cxe vi, mi ofte diris ke vi devus paroli kun la doktoro.
ELLA RENTHEJM Ho, tie en mia loko estas neniu, kiun mi povas vere fidi. Kaj cetere ne sentigxis tiel malbone tiam.
ERHART Cxu do estas pli malbone pri vi nun, onklino?
ELLA RENTHEJM Ho jes, mia knabo; nun farigxis iom pli malbone pri mi.
ERHART Jes, sed do ne dangxere?
ELLA RENTHEJM Ho, estas kiel oni prenas tion.
ERHART (vigle) Jes, sed sciu, onklino Ella, -- do vi ne devas revojagxi hejmen tiel frue.
ELLA RENTHEJM Ne, tion mi do certe ne faros.
ERHART Vi devas resti cxi tie en la urbo. Cxar cxi tie vi ja povas elekti inter la plej bonaj kuracistoj.
ELLA RENTHEJM Jes, estis mia penso, kiam mi forvojagxis de hejme.
ERHART Kaj vi ankaux devas trovi vere bonan logxejon, -- iun hejmecan, trankvilan pensionon.
ELLA RENTHEJM Mi enlogxigxis cxi-matene en la malnovan, kie mi antauxe logxis.
ERHART Nu jes, tie estos hejmece por vi.
ELLA RENTHEJM Jes, sed mi tamen ne restos tie.
ERHART Cxu? Kial ne?
ELLA RENTHEJM Ne, mi redecidigxis, kiam mi venis cxi tien.
ERHART (mire) Cxu --? Redecidigxis --?
SINJORINO BORKMAN (krocxas; ne ekrigardas) Via onklino volas logxi cxi tie en sia bieno, Erhart.
ERHART (rigardas ilin ambaux lauxvice) Cxi tie! Cxe ni! Cxe ni aliuloj! -- Cxu estas vero, onklino?
ELLA RENTHEJM Jes, mi nun faris la decidon.
SINJORINO BORKMAN (kiel antauxe) Cxio ja apartenas al via onklino, vi scias.
ELLA RENTHEJM Kaj mi restos cxi tie, Erhart. Unue do. Gxis plue. Mi instalos min por mi mem. Tie en la administra alo --
ERHART Jes, en tio vi gxustas. Tie vi ja cxiam havas cxambrojn pretaj. (subite vigle) Tamen cxu ne, onklino, -- ke vi estas tre laca post la vojagxo?
ELLA RENTHEJM Ho, iom laca mi ja estas.
ERHART Nu, kaj mi opinias, ke vi devus enlitigxi frue.
ELLA RENTHEJM (rigardas lin ridetante) Mi ja faros.
ERHART (vigle) Cxar tiel ni povus ja interparoli pli proksime morgaux -- aux iun alian tagon, vidu. Pri cxio kaj kio ajn. Pri cxio ajn. Vi kaj panjo kaj mi. Cxu tio ne estus multe pli bona, onjo Ella?
SINJORINO BORKMAN (ekblove; ekstaras de la kanapo) Erhart, -- laux aspekto mi vidas, ke vi volas foriri de mi!
ERHART (ekskuigxas) Al kio vi aludas!
SINJORINO BORKMAN Vi volas iri al -- al advokato Hinkels!
ERHART (senpere) Nu tiel! (sinrege) Jes, cxu vi do opiniis, ke mi sidu cxi tie tenante onklinon Ella vekita gxis malfrue en la nokto? Sxi kiu estas malsana, panjo. Pensu pri tio.
SINJORINO BORKMAN Vi volas viziti Hinkels, Erhart!
ERHART (senpacience) Jes, tamen je Dio, panjo, -- sxajnas al mi, ke mi ne povas rezigni. Aux kion vi diras, onjo?
ELLA RENTHEJM Vi agu prefere en plena libereco, Erhart.
SINJORINO BORKMAN (minace al sxi) Vi volas disigi lin de mi!
ELLA RENTHEJM (ekstaras) Jes, se mi vere tion povus, Gunhild!
(Muziko auxdigxas de supre.)
ERHART (tordas sin kvazaux en veo) Ho, mi ne eltenas tion cxi! (cxirkauxrigardas) Kie estas mia cxapelo? (al Ella) Cxu vi konas tiun muzikon tie supre en la salono?
ELLA RENTHEJM Ne. Kiu tiu estas?
ERHART Danse macabre gxi estas. La danco de la mortintoj. Cxu vi ne konas la dancon de la mortintoj, onklino?
ELLA RENTHEJM (ridetas peze) Ankoraux ne, Erhart.
ERHART (al sinjorino Borkman) Panjo, -- mi petas vin bele -- permesu al mi iri!
SINJORINO BORKMAN (rigardas lin malmole) De via patrino? Vi tion do volas?
ERHART Mi revenos cxi tien -- eble morgaux!
SINJORINO BORKMAN (pasie ekscitita) Vi volas for de mi! Volas esti kune kun la fremdaj homoj! Cxe -- cxe --; ne, mi ecx ne volas pensi tion!
ERHART Tie estas eklumigitaj lampoj. Kaj junaj, gxojaj vizagxoj. Kaj tie estas muziko, panjo!
SINJORINO BORKMAN (montras supren al la plafono) Ankaux tie supre estas muziko, Erhart.
ERHART Jes, gxuste jena muziko, -- estas tiu, kiu pelas min el la domo.
ELLA RENTHEJM Cxu vi ne malenvias al via patro tiun iometon de memforgeso?
ERHART Jes, mi faras. Milfoje mi malenvias gxin al li. Se mi nur mem evitas auxskulti gxin.
SINJORINO BORKMAN (rigardas lin riprocxe) Estu forta, Erhart! Forta, mia knabo! Neniam forgesu, ke vi havas vian grandan mision!
ERHART Ho, patrino, -- ne elbusxu tiujn parolmanierojn! Mi ne estas kreita