In de Amsterdamsche Jodenbuurt | Page 7

hoog het hoofd en hart, zingen ze in hun lied Isra?ls huwelijk met de Prinses, die schooner was dan de Koningin van Seb��. Zij is de rust! Zingt haar ter eere! Verheugt u in haar rustdag:
Kom, mijn vriend! treedt de bruid tegemoet!
Eerst heeft de Gazan gezongen met zijn jonge, in rondende galmen schallende mannenstem.
Maar nu in-eens zijn het hooge vlugge jongensstemmen, die hem van de andere zijde van het kerk-gebouw geantwoord hebben, een antwoord in denzelfden aanroep:
Lega dodi liekrat kalla Pen�� Sjabat nekabela...
Het zijn jong-schelle stemmen, die met metaalaanslag het lied uitroepen. Dan, op het eind, laten zij zacht de klank versterven, drie, twee hooge stemmen houden den naklank nog aan, dan is het ����ne stem, die met wonder-vreemd timbre de reuzenruimte even door trilt, eindelijk in verre klanken wegdrijft.
Sjam��r wezag��r bediboer ��gad.....
In ����n uitroep verkondigde ons de eenige God:
"Betracht en gedenkt den rustdag." De Eeuwige, de Eenige, wiens naam eenig is! Tot roem, tot heerlijkheid, tot lof!
En de ijle jongensstemmen zingen, tegen den dreun van al die andere stemmen, dadelijk, nog v����r de laatste gons verzwond, omhoog:
Lega dodi liekrat kalla....
Dan weer de dreunende stem van ��llen:
"Welaan! laat ons den rustdag tegemoet gaan!... Want hij is de bron van den zegen, van den beginne daartoe gewijd... Dit was der Schepping doel van den beginne af!"
Lega dodi.....
jubelen de hooge stemmen.
Maar de gemeente:
"Koningsheiligdom!... O Residentie!... Verhef u, en treedt te voorschijn uit de verwoesting!... Te lang verwijldet Gij in het jammerdal;... O! Hij wende zijn erbarmen U spoedig weder toe."
En dadelijk, tegen dien droefgeestigen jammer in, is er het gejuich der jonge stemmen weer:
Lega dodi..... Mizmor sjier liejom hasjabat.....
Een psalmgezang voor den Sabbathdag...
Dan stemt de Gazan het lied in van het lijden en bevrijden van het volk van Isra?l.
..."Hij is het, die ons bevrijdde uit het geweld der Koningen; Hij, onze Koning is het, die ons verloste van den druk dier overheerschers... Hij, de Almachtige, is het, die onze beleedigers bestrafte, die alle vijanden van ons leven hun daden vergold... Hij is het, die onze ziel der onsterfelijkheid wijdt, en onzen voet niet laat uitglijden... Hij is het, die ons de trotsche hoogte der vijanden liet terneder drukken, en onzen gelukshoren verhief boven al onze tegenstanders, die voor ons wonderteekenen en wraak op Pharao uitoefende, teekenen en wonderen in het land van de kinderen van Cham; die in zijn verbolgenheid alle eerstgeborenen van Egypte verslagen heeft, en uit hun midden zijn volk van Isra?l tot eeuwige vrijheid uitgeleidde, die zijn kinderen door de vaneen-gescheiden Schelfzee liet trekken; en zijn vervolgers en vijanden in de diepte deed verzinken"...
En nu, met steeds machtiger stemschal, en van den stillen klank van ootmoedjammer stijgend tot een krachtige profetie:
...."Toen nu Zijn kinderen Zijn almacht zagen, loofden en dankten zij Zijn naam, en huldigden Zijn heerschappij met vreugdevollen wil... Mozes en de kinderen Isra?ls stemden U ter eer een beurtzang aan, en riepen in koor:"....
Maar reeds te gelijk vielen met groote en machtige stem alle aanwezigen in. Met een zwaar en donker geluid dreunde hun zang op, en nu niet meer met schellen slag van jonge kinderstemmen, maar als een hooger-gestemd lied daartegen-uitgezongen, dreef daarboven de zilveren stem van het jongenskoor:
Nedar bakodesj, nora tehilot ng?s�� f��l��...
"Wie is als Gij verheerlijkt in Heiligheid, ontzachelijk in roem, wonderbaar in daad!"
En nog eens, nadat even zich losgemaakt heeft de stem van den Gazan, dreunt de zang van ��llen:
"En de kinderen Isra?ls zullen in acht nemen den Sabbath om het Sabbathgebod uit te oefenen, ook hunne nakomelingen. Tusschen Mij en de kinderen Isra?ls is hij een teeken voor eeuwig, want in zes dagen heeft God hemel en aarde geschapen, en den zevenden gerust en Zijn doel bereikt"...
Toen was het plotseling stil; de groote pilaren, schorend het reuzendak, stonden bij het dragen van hun gewicht al even stil als de geel-gouden kaarsvlammetjes, die niet opgehouden hebben flakkerend te beven onder de murmelende stem van de prevelende mannen, en even heftig bewogen hebben, toen die groote stem van ��llen den Gazan antwoordde. Nu was alles stil; het groote menschen-volle ruim was stil, en onbeweeglijk stonden daar in de donkere banken de menschen; stil brandden nu ook al die gelige kaarsvlammetjes onbewogen hun gouden gloed uit. Alleen was er de murmel van biddende lippen, maar ook deze was z���� stil, dat dit gebed van allen als een lange, ingehouden zucht wegstreek, zacht naar het einde van de kerk, waar zich, sterk en statig van donker-kleurig hout, de groote deuren verhieven, die toegang gaven tot de Thora.
Daarheen was nu in stille aandacht hun aller houding, en met stille groeten, het hoofd in buiging, de romp soms rond in plechtige neiging, groetten zij hun bidgroet daarheen.
Jiegdal Elohiem!...
En nog eenmaal paren zich ��lle stemmen. Als een marschzang davert nu van zware mannenstemmen de eindzang, met hoog daarboven, als een jubel zoo blij, de juichende groet van hooge stemmen,