In Portugal | Page 7

is "de contenter tout le monde et son père", het allen naar den

zin te maken. Ook worden de weldadigheid en de vroomheid van de
koningin wel eens met andere namen genoemd, als de oppositie er een
woord voor moet vinden. Het is niet aan den doortrekkenden reiziger,
partij te kiezen, en het is trouwens bekend, dat er geen Pyreneeën
noodig zijn, om wat waarheid in het eene land is tot dwaling in het
andere te maken, of omgekeerd, indien de belangen ermee gemoeid
zijn.
Bij het verlaten van de koninklijke vertrekken deed een gelukkig toeval
ons, in de wachtzaal vereenigd, de hofdames zien en diegenen, die te
Lissabon aangewezen zijn, om op de "jour" der koningin te verschijnen.
Er waren er drie-en-twintig van elken leeftijd en allerlei voorkomen,
maar meestal jonge, en verscheiden heel aardig. Ik zal elders enkele
vluchtige opmerkingen maken over de portugeesche dames, want als
men van de koningin komt, is het beter, geen vergelijkingen te wagen,
die noodzakelijk partijdig moeten zijn, dus onrechtvaardig....
Toen wij vrij waren, zijn we een tocht door Lissabon begonnen.
Al onthoudt men zich van de herhaling van het afgezaagde deuntje, dat
de Portugeezen voor altijd vroolijk verklaart, moet toch erkend worden,
dat de aanblik van de stad Lissabon vóór alles opgewekt, licht en
vriendelijk is. Er wordt niet gedraafd, er wordt gewandeld, en zelfs
diegenen, die naar hun zaken gaan, hebben niets van dat gejaagde, dat
men in andere landen ziet. De vervoermiddelen zijn in uitstekenden
staat; fiacres met twee blinkende paarden rijden u vlug overal heen, en
een verrassend uitgestrekt net van electrische trams gaan door de groote
lanen, de hoofdstraten en volgen elkaar binnen enkele minuten langs de
hellingen der steilste heuvels en tot in de straatjes der oude stad, waar
ze bijna de volle breedte van de straat innemen. De wagens zijn groot,
luchtig, veêren goed en hebben zitplaatsen van gevlochten riet, die heel
gemakkelijk zijn. Er wordt veel gebruik van gemaakt, al kost ook de
kleinste rit 7 1/2 cent Holl.
Als zoo de levenden het goed hebben, de dooden worden niet minder
goed behandeld door de weelde en de doelmatige inrichting van de
lijkwagens. Een deftige begrafenis is een schouwspel, dat de moeite
waard is. Voorop gaat een koets van monumentalen vorm, geheel

verguld, waar de priester in is gezeten, dan komt de lijkwagen in het
zwart, overwelfd door een koepel en voorzien van pluimen, bespannen
met vier paarden à la Daumont. Voor de lagere klassen wordt minder
goud gebruikt, tot men komt aan de laagste klasse, waarbij de priester
en de doodkist samen op een eenvoudigen wagen zijn geladen, door
een enkel paard getrokken, dat blijkbaar zeer te beklagen is. Voor
kinderen wordt dezelfde staat gebruikt, maar met scharlaken behangsel.
Moet een hoog personage begraven worden, dan zendt de koning een
der historische rijtuigen uit Belem, waar het lijk in wordt geplaatst.
De kerkhoven, nu wij toch eenmaal daarbij zijn aangeland, zien er uit
als de onze, met misschien nog meer beelden, die bijna alle allegorisch
zijn, zonder iets van het groteske realisme der italiaansche
doodenakkers. Het merkwaardigste is ook het kleinste, namelijk het
pantheon der koningen in een zaal van het klooster Sint-Vincent. De
doodkisten, die in zwart fluweel of zwart laken zijn gehuld en met
zilveren spijkers zijn beslagen, staan op lange rijen, op planken met een
koperen plaat erop, die den naam van den overledene draagt. Kleine
kistjes bevatten de kinderlijkjes. Alleen de baar van Don Pedro, den
laatsten keizer van Brazilië, die te Parijs is overleden eenige jaren
geleden, is gehuld in de groene braziliaansche vlag. In het midden der
zaal, onder een katafalk, beladen met verwelkte kransen, rust Don Luiz,
de vorige koning van Portugal, die wacht op een plaatsing in de rijen op
de planken, tot zijn zoon zijn plaats heeft ingenomen. Zulk een
schikking heeft door zijn grooten eenvoud iets indrukwekkends, en al
die kisten, die een vorstengeslacht bevatten, maken veel dieper indruk
dan het ijskoude marmer en de massa brons in de kelders van het
Escuriaal. Maar men moet wel protesteeren tegen de dwaze
tentoonstelling van koning Ferdinand, man van Dona Maria II en
grootvader van den tegenwoordigen koning. Het lijk, dat wonderlijk
goed bewaard is gebleven, ligt onder een spiegel, en men doet u op een
stellage klimmen, om beter te kunnen zien en het licht er goed op te
laten vallen, nog wel het licht van een lantaarn. Dat doet denken aan de
Capucijners van Palermo; het is stuitend en een koning onwaardig,
evenzeer als het in strijd is met den eerbied, dien men aan den dood
verplicht is en met de heiligheid van zulk een plaats.

De kerk van dit klooster is een der meest in het oog vallende van
Lissabon, dat er vele heeft, maar weinig mooie; de twee torens worden
al uit de verte