In Portugal | Page 2

op die schildering. Men moet afstand
doen van de vuile herbergen, de onsmakelijke vertrekken, de gangen,
waar men varkens en andere liefheden ontmoet, alles dingen, die bij
ons in Frankrijk nog voorspeld worden aan de waaghalzen, wier lust
uitgaat naar zulk een verre reis. Portugal is, zelfs in Algarvië en
Alemtejo, een volkomen zindelijk land. Natuurlijk denken wij hier aan

de hôtels en inrichtingen, waar men mag aannemen, dat de gewone
reiziger vertoeft. Laat men niet aankomen met de slechte luchtjes in die
of die straat, de vuilheid van dat of dat huis! Wie Parijs een mooie
wereldstad noemt, bedoelt ook niet, dat hij die meening heeft opgedaan
in een of ander achtersteegje, die er toch wel zijn. De aan weelde
gewende kan in Portugal overal een goed onderkomen vinden, schoone
lakens, voldoende maaltijden en een vriendelijke ontvangst, wat niet
weinig beteekent.
Het beste jaargetijde voor Portugal is de winter, die bijna altijd windstil
en helder is van October af. In April is er veel wind en vaak regen,
vooral in het Noorden van het land, terwijl Januari, Februari en Maart
prachtig zijn.
Om op de hôtels terug te komen, het moet erkend, dat zindelijkheid niet
altijd dezelfde beteekenis heeft als geriefelijk. Vooral aan de bedden
mankeerde uit het oogpunt van comfort veel. Ze waren ongeloofelijk
hard; een plank met een matras van niet meer dan drie vinger dik, met
stroo stijf gevuld, ziedaar het portugeesche bed. Daarbij waren ze zeer
kort, zoo kort, dat men, zonder een reus te zijn, er aan twee einden
buiten uit stak. Natuurlijk went men er wel aan, net als aan alle dingen;
maar het is niet alles een genoegen.
Zelfs te Lissabon blijven de bedden in hun aard volharden en behouden
hun onvermurwbaar karakter. Wij logeerden in een groot hôtel,
prachtig uitzicht, ruime kamers, lift, baden, electriciteit, gérant met een
kaal hoofd, prachtig uitgedoste chasseurs, enfin, alles uiterst modern.
Welnu, bij die inrichting bleven toch de bedden naar de traditie, en als
ze misschien veêren hadden, waren het erg stijve.
Wat toiletgeriefelijkheden aangaat, de sybariet van over de Pyreneeën
heeft nog wel wat te klagen; de waschkommen zijn groot en met
bloemen beschilderd; maar er zit een tuit aan voor het leêgen, waardoor
ze lastig zijn in het gebruik, terwijl de waterkan niet veel meer is dan
een kleine gieter, waar men altijd mee moet morsen. Ze hebben overal
hetzelfde model, zoodat men in het paleis van Villaviciosa in de
koninklijke vertrekken het gietertje, met kransen versierd, en de kom
met de tuit een eereplaats zag innemen. Nog eens, het is alles uiterst

zindelijk, en er is niet anders bij noodig, dan dat men er even aan moet
gewennen.
Een laatste bijzonderheid zal eenig denkbeeld kunnen geven van de
zorg voor netheid en reinheid, die in Portugal bestaat. Overal staan er
spuwbakken, dat wil zeggen op de gangen, vóór de deuren, in de
hoeken der kamers, ja, het ging zelfs zoo ver, dat er enkele waren
neergezet rondom de table d'hôte; wij hebben daardoor afschuwelijke
oogenblikken doorleefd in de eerste dagen, oogenblikken, om
verwoede, krachtige schoppen te geven aan die instrumenten, die achter
onze stoelen stonden.
Men kan ook in het kleinste stadje goed eten, en de ranzige olie is ook
een van die sprookjes, die een Marseillaan zelfs moest blozen, te
vertellen. Een vet gerecht, dat op alle tafels prijkt is versche stokvisch,
in dunne schijfjes gesneden en gebakken in uitstekende olie. Bij ons is
die visch wel bekend, maar men geeft er niet veel om. Ze wordt op
dezelfde wijze klaar gemaakt. In Portugal is ze het nationale gerecht,
bij elken maaltijd gebruikt, en dat als toespijs geldt bij de welgestelden,
maar bij de armen het hoofdgerecht uitmaakt. Er worden verbazende
hoeveelheden van verkocht tegen drie of vier testons, dat is 75 centen
of 1 gulden holl. voor een visch van ongeveer zestig centimeter lengte.
Afgezien van deze eigenaardigheid is er aan de menu's niets
kenschetsends. Het vleesch is smakelijk en zacht, en de onvermijdelijke
grauwe erwten worden vooral gegeten in de aan Spanje grenzende
streken.
Onnoodig te verzekeren, dat oranjeappelen, sinaasappelen en bananen
overheerlijk zijn. Daarentegen wordt er niet veel zorg aan groene
groente besteed. Jonge groente eet men haast niet; het is altijd rijst,
snijboonen, slaboonen, aardappelen, enkele saladesoorten, dat is alles.
In het kort, het gemiddelde hôtel moet er voldoende worden genoemd,
dank zij wat er in de laatste tien jaren is verbeterd. De verbeteringen
moeten nog worden voortgezet en ze zullen dat door het optreden van
de "Maatschappij ter propagandeering van Portugal", een soort van
syndicaat, te Lissabon in 1906 gesticht, en werkend in den geest van

onze flinke, ondernemende Touring-Club de France.
Wij van onzen kant moeten onzen hartelijken dank betuigen aan die
Maatschappij, een vereeniging, waarvan de leden ons op de meest
welwillende en doelmatigste wijze hebben geholpen