In Luxemburgs Gutland | Page 3

aan de eene zijde der baan, aan de andere liefelijke beemden met talrijke boomgaarden beplant en door snelvlietende stroompjes besproeid. Doch een tunnel brengt u telkens eensklaps met donderend geraas aan den anderen kant van den, u den weg versperrenden bergrug en doet het tooneel geheel veranderen.
Op vele punten, waar men tusschen de muren van graniet een doorgang heeft moeten banen, schijnen de bijna loodrecht zich in de lucht verheffende steenen kolossen elkander grimmig te willen naderen, om den voorbijratelenden trein in hun omarmingen te verpletteren. De langste tunnel, die van Michelau, de voorlaatste dien men doorgaat, is bekranst met de trotsche bouwvallen van Bourscheid. Het is of deze van verre den bezoeker van het Groothertogdom het dreigend protest in de ooren wil donderen van den krijgshaftigen geest der middeleeuwen tegen de overweldigingen der vredelievende industrie van de moderne tijden!
Na het dal der Wiltz doorgespoord te hebben, komt men bij Goebelsmühle in de vallei der S?re, in wier wateren genoemd riviertje zich uitstort, en die, ontsprongen in de Belgische provincie Luxemburg nabij het plaatsje S?re, waaraan zij waarschijnlijk haar naam dankt, niet ver van Martelange als hoofdrivier het Groothertogdom betreedt. Als kostte het haar moeite zich tusschen de haar bezoomende rotspartijen een weg te banen, doorsnijdt zij het van het westen naar het oosten en splitst het in twee zeer ongelijksoortige deelen: het noordelijke, Oesling of Esling geheeten, en het zuidelijke Gutland, goed voor den landbouw namelijk. Van den naam Oesling kan men niet met zekerheid de afleiding en beteekenis vaststellen, daar er verschillende verklaringen van in omloop zijn. Het is een zeer boschrijk Hoogland, dat een verhevenheid bereikt van 552 meter. De valleien, die het doorsnijden, zijn diep en schilderachtig en met steile rotsgevaarten ommuurd.
Van Michelau bereikt men in weinige minuten Ettelbrück, waar de Alzette zich in de S?re stort en de wateren van deze doet zwellen.
In het S?redal, dat men, gelijk wij opmerkten, bij Goebelsmühle betreedt, wordt het oog aanvankelijk geboeid door soortgelijke natuurtafereelen als in de andere dalen: groene, lachende weiden en stoute rotspartijen. Deze worden door een paar tunnels en bruggen afgewisseld, tot men Ettelbrück nadert en het dal plotseling zich ziet verwijden.
Hier, de voornaamste marktplaats der gansche streek, heeft men het middelpunt der spoorbanen, die het land in verschillende richtingen doorkruisen. Oostwaarts loopt de lijn der Prins-Hendrik-maatschappij, voorbij Diekirch en Echternach, altoos de schilderachtige oevers der S?re volgende, tot Wasserbillig, waar zij zich met de lijn Guillaume-Luxembourg vereenigt, die, met Trois Vierges als uitgangspunt, over Ettelbrück de hoofdstad in een uur bereikt en deze met Trier verbindt.
Van Ettelbrück brengt u de trein in een klein kwartier te Diekirch.

III
Toen ik voor het eerst het station Ettelbrück verliet, kon ik een gevoel van teleurstelling niet verkroppen. Onze trein scheen zich hoe langer zoo meer van het gebergte te verwijderen. Had men mij dan verkeerd ingelicht? En zou Diekirch in een vlakte liggen? Dat ware ons, mij en mijn gezin, die zoo naar de berglucht snakten, bitter tegengevallen. Gelukkig werd onze vrees spoedig beschaamd. Zij week allengs naarmate wij onze bestemmingsplaats meer naderden. Een zucht van verluchting ontsnapte onze borst, toen wij daar aankwamen en ons rekenschap gaven van de ligging der stad. Een gevoel van blijde ingenomenheid volgde daarop, toen wij het terras achter ons hotel betraden, waarheen de aan het station gereed staande omnibus ons in eenige minuten bracht.
Niet licht vergeet ik den indruk, dien ik ontving, toen ik voor het eerst van de tweede verdieping uit onze kamer den blik over het liefelijke landschap liet waren. Op een kleinen afstand zag ik de S?re zich kronkelen als een breed zilveren lint. Aan den rechteroever op eenigen afstand het gebergte, den Ban van Gilsdorf, en een gedeelte van den Haart. Tegen hun hellingen bouwland, rijk geschakeerd van tint door de verschillende graansoorten, die er op geteeld worden. Aan hun voet weiland, door de baan der Prins-Hendrik-Spoorwegmaatschappij of door een laan populieren doorsneden. Tot stoffeering een pachthoeve. In het verschiet, het aan de S?re gelegen dorp Gilsdorf.
Links, over de huizen van den straatweg naar Vianden, viel mijn oog op den met houtgewas bekleeden rug van den Herrenberg, aan wiens voet het stadje zich amphitheatersgewijze uitstrekt. Het geheele landschap was door de ondergaande zon zacht getint en ademde een rust, die mij weldadig aandeed.
Het in de laatste jaren aanzienlijk vergroote Grand hotel des Ardennes, prop. Alexis Heck, waar ik sedert mijn eerste bezoek altoos mijn intrek nam, en dat ik--al wil ik niets ten nadeele zeggen der andere hotels, die men te Diekirch aantreft--ook om het matige, hoewel altoos toch nog hoogere tarief dan in de andere, zoowel als om de goede verzorging gaarne aanbeveel, het hotel des Ardennes ligt in een der hoofdstraten, een zoogenaamden boulevard, de Rue du Pont. Van voren en van achteren heeft het uit schier alle logeerkamers een schoon uitzicht. Alleen voor een