Ibong Adarna | Page 5

pr��ncipeng na sa hirap, �� V��rgeng In��ng maril��g amponin mo di man dapat.
Aco'i, iyong calarahin cay Jes��s An��c mong guilio, magdalita't, patauarin sa manga gaua cong linsil.
At doon sa oras naman cun aco ma'i, mama mat��y, caloloua co'i, hugasan nang caniyang dug��ng mahal,
Ay an��'i, caguinsa-guinsa sa pananalangin niya, isang matanda'i, eto na at nag-uica capagdaca.
Don Juan ay pagtiisan ang madla mong cahirapan, di na malalaong arao guinhaua'i, iyong cacamtan.
Ang cataua'i, hinipo na at hinilot nanga siya, gumaling na capagdaca at siya'i, nacatindig na.
Hayo't, lacad na don Juan moui ca sa caharian, di pa gumagaling naman ang haring iyong magulang.
Lumacad na at umalis itong pr��ncipeng mariqu��t, lagay ay cahapis-hapis damit pa ay punit-punit.
Nang dumating nga siya sa palacio'i, nagtuloy na, sa har��p nang haring am�� at lumuh��d capagdaca.
Ang hari'i, di macagalao sa catre niyang hihigan, at di naquiquilalang tunay ang an��c na minamahal.
Ay sa uala ring magbady�� na magsabi sa caniya, ang ibong na sa jaula ay nangusap capagdaca.
Namayagp��g at naghusay nag-linis na nang catau��n, balahibo'i, pinalitao anaquin ay guintong tunay.
At nagcant�� nang ganit�� ab�� haring don Fernando, quilalanin mo ngang toto�� ang naninicluhod sa iyo.
Iyan ang buns�� mong an��c si don Juan ang pamag��t, na nagdalita nang hirap sa utos mo ay tumupad.
Yaong an��c mong dalaua na inutusang nauna, anoma'i, ualang nacuha at sila'i, naguing bat�� pa.
Nang ito ay masabi na tumaha't, nagbago muna, balahibong icalau�� na mariquit sa nauna.
Saca muling nagpahay��g ab�� haring sacdal dil��g, paquing��n di man dapat yaong cay don Juang hirap.
Ang buns��ng an��c monghirang nagtiis nang cahirapan, at siyang nag-al��s naman bat��ng balot sa catauan.
Nang masabi nanga it�� naghaliling panibago, nang balahibong icatl�� na capua esmaltado.
At nag-uica nang ganito mahal na hari'i, dinguin mo, nagsi-oui silang tatl�� sa bahay nang ermita?o.
Sila nga ay piniguing pa pinacain sa lamesa, pinangaralan pa sila an��c ang siyang capara.
Nang ito'i, maipahayag naghalili namang ag��d, nang balahibong icaapat diamante'i, siyang catulad.
Nang macacain na naman itong ermita?ong mahal, madlang sugat ni don Juan pinagaling niyang tanan.
Nang ito'i, masabi na tumaha't, naghalili pa, balahibong icalim�� cahalimbaua'i, tumbaga.
Nangsila'i lumacad naman sa bund��c at caparangan, si don Pedro ay nagsaysay na patayin si don Juan.
Si don Diego'i, sumansala yao'i, masamang acala, sa b��hay na mauauala ni don Juang ating mutya.
Nang ito'i, maipagturing nitong ibong nagniningning, naghalili siyang tambing balahibong icaanim.
Ito'i, lalong cariquitan sa icalimang nagdaan, mahal na hari paquing��n cay don Juang cahirapan.
Ay ang pinagcaisahan nang dalauang tampalasan, ay umuguin ang catauan sa guitna nang caparangan.
Nang hindi macagalao ang pr��ncipeng si don Juan, capagdaca ay iniuan aco'i, canilang tinagl��y.
Nang masabi nanga it�� naghaliling panibago balahibong icapit�� na anaqui ay carbungco.
Ito'i, siyang catapus��n mahal na hari'i, paquing��n, pinagdaanang cahirapan nang buns�� mong si don Juan.
Sa malaquing auang lub��s nang V��rgeng In�� nang Dios, isang matanda'i, dumul��g at siya'i, tambing guinam��t.
Hinipo na ang catau��n at pinag-ayos ang lagay, nacatindig na mahusay itong pr��ncipeng si don Juan.
Caya co di ipaquita ang mariquit na hichura, ay hindi dumarating pa ang sa aquin ay cumuha.
Ang isa pa haring mahal ang an��c mong si don Juan, siya mo pong pamanahan nitong iyong caharian.
Nang ito'i, masabi na nit��ng ibong encantada, tumah��n na nang pagcant�� hindi na naringig niya.
Ang saqu��t na dinaramdam nang haring aquing tinuran, parang nagdahil��n lamang at gumaling ang catau��n.
Ang haring si don Fernando tinipon na ang consejo, at pinaghuntahan dito si don Pedro't, si don Diego.
Sa guinauang caliluh��n sa capatid nilang hirang, cun ano ang catampatang parusang dapat ibigay.
Ang sagot nang calahat��n destierro'i, ang carampatan, nang huag silang mapisan sa pr��ncipeng cay don Juan.
Nang cay don Juang matatap ang hatol na iguinauad, siya ay nagdalang hab��g sa capatid niyang liy��g.
Lumapit capagcaraca sa harap nang haring am��, dinguin nang vuestra alteza ang aquing ipagbabady��.
Alang alang sa corona at hauac na cetro niya, huag nang biguiang parusa ang capatid cong dalau��.
Cun sila'i, ipadal�� man sa malayong caharian, di co mababatang tunay na hindi paroroonan.
Caya haring aming am�� patauarin na po sila, sa Dios ito'i, talag�� ang guinaua nilang sala.
Ang di magpatauad naman sa guinau��ng casalanan, ay di rin naman cacamt��n ang gloria sa calangit��n.
Nang sa haring maunaua ya��ng cay don Juang uica, pinatauad alipala ya��ng dalauang cuhil��.
Nagsamang nuling mahusay doon sa palacio real, ang hari nag-uica naman sa tatl��ng an��c na hirang.
Cayong tatl��'i, halinhinan sa ibong co'i, magbabantay, ang magpaual��ng sino man macacapalit ang b��hay.
Sa cahabaan nang arao nang canilang pagbabantay, di mauala sa gunam-gunam cay don Pedrong cainguitan.
Ang guinaua nilang lal��ng ang dalaua'i, magsasab��y, saca hahalili naman ang pr��ncipeng si don Juan.
Ay nang isang gab�� bag�� ang ora'i, �� las doce na, guinising na nang dalaua ang buns��ng capatid nila.
Si don Juan ang nagbantay niyaong gabing calaliman, nang magmamadaling arao siya'i, agad nagulaylay.
Ang cay don Pedrong nilal��ng linapitang dahan-dahan, yaong jaula at binucsan ang ibon ay pinaual��n.
At saca nga umalis na na nag-ualang quib�� siya, ay niyong mag uumaga si don Jua'i, naguising na.
Ano'i, nang caniyang maquita na ang ibon