ca na at ang gabi'i, malalim na, at malapit nanga bag�� dumating ya��ng Adarna.
Y��o nanga si don Juan sa Tabor na cabunducan, at caniyang aabangan ang ibong pinag-lalacbay.
Nang siya'i, dumating na sa puno nang cahoy bag�� doon na hinintay niya yaon ngang ibong Adarna.
Ay ano'i, caalam-alam sa caniyang ipaghihintay, ay siyang pagdating naman niyaong ibong sadyang mahal.
Capagdaca ay naghusay balahibo sa catauan, ang cant��'i, pinag-iinam cauili-uiling paquingan.
Naghusay namang mul�� pa itong ibong encantada, umulit siyang nagcant�� tantong caliga-ligaya.
Nang sa pr��ncipeng marinig ya��ng matinig na voces, ay doon sa pagca-tindig tila siya'i, maiidlip.
Quinuha na capagdaca ang dala niyang navaja, at caniyang hiniua na ang caliuang camay niya.
Saca pinig��n nang d��yap nitong pr��ncipeng maril��g, cun ang ibon ay magcoplas ay nauaual�� ang ant��c.
Di co na ipagsasaysay pit��ng cant��ng maiinam, at ang aquin namang turan sa pr��ncipeng cahirapan.
Pit��ng cant��'i, nang maut��s nitong ibong sacdal dil��g, pit�� rin naman ang hilas cay don Juang naguing sugat.
Ay ano'i, nang matapos na ang caniyang pagcacant��, ay tum��e capagdaca ito ngang ibong Adarna.
Ang pr��ncipeng si don Juan inailag ang catau��n, hind�� siya tinamaan para nang unang nagdaan.
Siya nangang pagt��log na nitong ibong encantada, ang pacpac ay nacabuc�� dil��t ang dalauang mat��.
Nang sa pr��ncipeng mat��tap nagtahan nang pagcocoplas, umac-yat na siyang agad sa cahoy na Piedras Platas.
Nang caniya ngang maquita ang pacpac ay nacabuc��, dil��t ang dalauang mata nilapitang capagdaca.
Agad niyang sinungab��n sa paa'i, agad tinangnan, guinapos niyang matibay nang cintas na guintong lant��y.
At bumab�� nanga rito ang pr��ncipeng sinabi co, itong ibong encantado dinal��, sa ermita?o.
Sa ermita?ong quinuha mahal na ibong Adarna, inilagay nanga niya sa mariquit na jaula.
Ang uica nang ermita?o itong bang�� ay dalhin mo, madal�� ca at sundin mo ang ipinag-��utos co.
Muha ca nang tubig naman dalauang bat�� ay busan, nang sila ay magsilitao manga capatid mong hirang.
Si don Jua'i, lumacad na ang banga'i, caniyang dala, sumaloc nang tubig siya. at ang bat��'i, binusan na.
Si don Pedro'i, ang nauna na siyang nabusan niya, lumitao capagcaraca at hindi namamatay pa.
Umuling sumaloc naman si don Diego ang binusan, nagquita silang mahusay at hindi pa namamatay.
Malaquing pasasalamat nang magcapatid na liyag, ual�� silang maibayad cay don Juang manga hirap.
Sila'i, agad napatungo sa bahay nang ermita?o, at naghain nanga rito pinacain silang tatl��.
Ay ano'i, nang matapos na nang pagcain sa lamesa, capagdaca ay quinuha garrafang may lam��ng lana.
At caniyang pinahiran yaong sugat ni don Juan, gumal��ng agad nabahao at ualang bac��s munti man.
Nag-uica ang ermita?o mangagsi-ou�� na cay�� magcasund�� cayong tatl�� at huag ding may mag-lilo.
Don Juan ay cunin mo na iyang mariquit na jaula, baca di datning buh��y pa ang monarcang iyong am��.
Bago umalis at nanao ang pr��ncipeng si don Juan, ay lumuh��d sa harapan nang ermita?ong marangal.
Napabendici��n nga muna at saca sila'i, nalis na, si don Pedro ay nagbady�� cay don Diegong bunso niya.
Si don Juan ay magaling pa hind�� mahihiy�� siya, at siya ang nacacuha nito ngang ibong Adarna.
Ang mabuti ngayon naman ang gauin nating paraan, patayin ta si don Juan, sa guitna nang cabunducan.
Si don Diego ay nag-uica iya'i, masamang acala, ang b��hay ay mauaual�� nang buns��ng caaua-aua.
Ani don Pedro at saysay cun gayon ang carampatan, umuguin ta ang catauan at saca siya ay iuan.
Ito ang minagaling na sa loob nilang dalaua, ang cataua'i, inumog na nang bunsong capatid nila.
Di anong casasapitan nang pagtulungan sa daan, ay di nanga macagal��o ang pr��ncipeng si don Juan.
Quinuha na capagdaca ang dal�� nga niyang jaula, nang dalaua't, omoui na doon so reinong Berbania.
Nang sila'i, dumating na sa canilang haring am�� ang ibong canilang dal�� nangulug�� capagdaca.
Itinanong si don Juan. nang hari nilang magulang, sag��t nang dalau�� naman di po namin naalaman.
Nang ito'i, maringig na ang sabi nilang dalau��, ang saqu��t ay lumubh�� pa nitong daquilang monarca.
Saca ang ibong maril��g balahibo'i, nangu-ngul��g, di magpaquita nang dil��g sa haring quinacaharap.
Ang uica nang hari bag�� it�� ang ibong Adarna, anong sam�� nang hichura sa ibong capua niy��.
Ang sinabi nang medico na ito rao ibong it��, ay may pit��ng balahibo na tantong maquiquita mo.
At cun ito ay magcant�� lubhang caliga-ligaya, ngayo'i, nangasaan bag��, at di niya ipaquita.
Hindi pa nga nagcacant�� itong ibong encantada, at sapagca nga uala pa ang cumuha sa caniya.
Ito'i, aquing pabayaan ang di niya pagsasaysay, at ang aquing pagbalic��n ang pr��ncipeng si don Juan.
Ano ang casasapitan nang umuguin ang catauan, hindi naman macagapang sa guitna nang cabunducan.
Di anong magagau�� pa nang di macaquilos siya, ang nasoc sa ala-ala tumauag sa V��rgeng In��.
Aniya'i, �� V��rgeng mahal an�� cayang naisipan, manga capatid cong hirang at aco'i, pinag-liluhan.
Ang boo cong ala-ala caming tatlo'i, tiuas��y na, mahusay na maquiquita mahal naming haring am��.
O bac�� pa caya naman ay sa ibon ang dahilan, at caya pinahirapan sila ang ibig magtangan.
Cun sinabi nila sana ang maghauac na ay sila, yao'i, gaano na bag�� di ibigay sa canila.
Cayo naua'i, pagpalain nang Dios at In��ng V��rgen, gaua ninyong di magaling ang guinhaua'i, siyang datnin.
Nagpanibagong nangusap ang
Continue reading on your phone by scaning this QR Code
Tip: The current page has been bookmarked automatically. If you wish to continue reading later, just open the
Dertz Homepage, and click on the 'continue reading' link at the bottom of the page.