Ibong Adarna | Page 3

parat�� sa ala-ala ang V��rgen Santa Mar��a.
Cung mahustong isang buan paglacad niya sa parang, ay siyang pagcain lamang nang isang baong tinapay.
Sa isang buan ang isa nang pagcaing muli niya, parang nagpepenitencia nang sa ibon ay pagquita.
Madai't, salita naman at di co na pahabaan, ay naguing apat na buan pag-lacad niya sa parang.
Sa aua nang V��rgen In�� cay don Juan de Berbania, ay dumating capagdaca sa daan na pasalunga.
Nang sa pr��ncipeng matignan taas niyong cabunducan, lumuh��d siya't, nagdas��l sa V��rgeng In��ng marangal.
Aco'i, iyong caauaan V��rgeng calinis-linisan, at aquin ding matagal��n itong mataas na daan.
Nang siya'i, matapos naman pagtauag sa V��rgeng mahal, nuha nang isang tinapay at cumain capagcuan.
Sa limang tinapay bag�� na baon niyang talaga, iisa na ang natira na pangpauing gutom niya.
Nang matapos nang pagcain sumalunga siyang tambing, sa aua nang In��ng V��rgeng ualang hirap na dinating.
Nang dumating sa ibabao ang pr��ncipeng si don Juan, doo'i, caniyang dinatn��n isang leprosong sugat��n.
Anitong leproso't, bady�� maguino�� po aniya, na cun may baon cang dal�� aco po'i, limos��n mo na.
Sa Dios po alang-alang aco'i, iyong cahabag��n, cun gumaling ang catauan ay aquin ding babayaran.
Isinagot ni don Juan aco nga'i, mayroong taglay, natirang isang tinapay na aquing baon sa daan.
Dinucot na capagdaca yaong tinapay na isa, caniyang ibinigay na sa leproso na naquita.
Anitong matanda't, saysay pasasaan ca don Juan, sabihin mo't, iyong turan ang layon mo't, iyong pacay.
Anang pr��ncipe at bady�� ganito po'i, maquinig ca, sasabihin cong lahat na ang sadya cong quiniquita.
Ang ama co'i, may damdam sa banig ay nararatay, ang ibong Adarna lamang ang caniyang cagamutan.
Buc��d dito ang isa pa ngayon ay tatl��ng ta��n na, na hindi co naquiquita ang capatid cong dalau��.
Anitong leproso bag�� don Juan maghihirap ca, at sa pagca't, encantada yaon ngang ibong Adarna.
Nguni't, ngayon ang bilin co ay itanim sa pus�� mo. at nang hindi sapitin mo na ic��o ay maguing bat��.
Sa iyong paglalacad diyan ay may cahoy na daratnan, diqu��t ay di ano lamang cauili-uiling titigan.
Doo', huag tumiguil ca na sa cariquitan niya, totoong ualang pagsala don Jua'i, mamamatay ca.
Sa ibaba'i, tumanao ca may bahay cang maquiquita ang magtuturo ay siya doon sa ibong Adarna.
Yaring limos mong tinapay ay cunin mo na don Juan, nang may canin ca sa daan sa l��yo nang paroroonan.
Anitong pr��ncipe't, bady�� ugali pagcabata na, na cun mailimos co na ay di co na quinucuha.
Pinipilit na ibigay ang limos niyang tinapay, umalis na si don Juan siya'i, hindi pinaquingan.
Sa mahusay na pag-lacad nit��ng pr��ncipeng maril��g, sumapit siyang liualas sa cahoy na Piedras Platas.
Nang maquita ni don Juan yaong cahoy na malabay, loob niya'i, natiguilan sa gayon ngang cariquitan.
Naual�� sa ala-ala ya��ng bilin sa caniya, parang naencanto siya sa cahoy niyang naquita.
Sa caniyang pagmamalas sa dahong nagsisiquint��b, gayon din naman ang lahat na anaqui'i, guint��ng uag��s.
Ay ano'i, caguinsa-guins�� na sa panono��d niya, ay parang pinucao bag�� ang caniyang ala-ala.
Tinut��p nanga ang no�� at nag uica nang ganito, ab�� at nalimutan co ya��ng bilin nang leproso.
Sa ibab��'i, tumingin siya ay may bahay ngang naquita, lumacad na capagdaca it��ng pr��ncipeng masigl��.
Nang dumating sa hagdanan napatano capagconan, capagdaca ay dumungao isang ermita?ong mahal.
Pinapanhic na sa bahay ang pr��ncipeng si don Juan, at ang ermita?o naman ang pagcai'i, inilagay.
Umupo na sa lamesa nagsalo silang dalaua, ay sa pr��ncipeng naquita tinapay na limos niya.
At nag-uica capagdaca sa loob niyang mag-isa, itong tinapay cong dal�� ay baquit narito baga.
Ya��ng aquing linimos��n leprosong gagapang-gapang, sac�� dito'i, ib�� naman ermita?o ang may tangan.
Ngayo'i, hindi maisip co sa Dios itong secreto, anaqui'i, si Jesucristo ang mahal na ermita?o.
Nang matapos ang pagcain ermita?o ay nagturing, don Jua'i, iyong sabihin cun anong sady�� sa aquin.
Isinagot ni don Juan sa ermita?ong marangal, gayon po'i, iyong paquingan at aquing ipagsasaysay.
Ang sady�� co po aniya dahil sa ibong Adarna, igagam��t na talag�� sa hari pong aquing am��.
Ang sagot nang ermita?o don Juan iyang hanap mo, maghihirap cang totoo at ang ibo'i, encantado.
Isinag��t niya naman cahit aquing icamat��y, ituro mo po ang lugar at aquing paroroonan.
Ang sagot nang ermita?o don Jua'i, maquiquita co, na cun bag�� nga toto�� ang pagsun��d sa am�� mo.
Ang cahoy mong naraanan cauili-uiling pagmasdan, yaon ang siyang hapun��n nang ibon mong pinapacay.
Na cun siya'i, dumating na sa cahoy ay magcacant��, at ang gabi'i, malalim na ualang malay cahit is��.
At cun yao'i, matapos na nang caniyang pagcacant��, pit�� naman ang hichura balahibong maquiquita.
Ay nang iyong matagal��n pit��ng cantang maiinam, quita ngayon ay bibiguian nang maguiguing cagamutan.
Naito at iyong cuha pit��ng dayap at navaja, ito'i, siyang gam��t bag�� na sa ibong encantada.
Balang isang cant�� naman ang catauan mo'i, sugatan, at sa dayap iyong pig��n nang di mo macatulugan.
At cun ito'i, matapos na nang macapit��ng pagcant��, ay siyang pagt��e niya don Juan ay umilag ca.
Capag icao'i, tinamaan nang t��e nang ibong hirang, maguiguing bat�� cang tunay doon ca na mamamat��y.
Naito'i, cunin mo naman ang cintas na guintong lantay, pagca-hauac ay talian at gapusin mong matibay.
Caya buns�� hayo