Ibong Adarna | Page 2

masigl��.
Ang nasoc sa calooban ang cahoy na ito'i, siyang marahil hinahapunan nang ibong cong pinag-lacbay.
Ay ano'i, nang gagabi na ang Arao ay lulub��g na, madl��ng ibo'i, narito na at manga cauan ang ib��.
Sa gay��ng daming nagdaan ualang dum��po isa man, nagul�� ang gunam-gunam nitong pr��ncipeng timtiman.
Ganitong diquit na cahoy ual��ng ibong humahapon, aco'i, dito nalingatong paghihintay cong malaon.
Ang nasoc sa ala-ala sa loob niyang mag-is��, ang siya ay magpahing�� at b��cas lumacad siya.
Humilig nanga't, sumandal doon sa cahoy na mahal, sa malaquing capaguran siya'i, tambing nagulaylay.
Ay ano'i, nang tahimic na ang gab�� ay lumalim na, siya nangang pagdating na niyong ibong encantada.
Dumapo na siyang agad sa cahoy na Piedras Plat��s, balahibo ay nangul��g pinalit��n niyang agad.
At capagdaca'i, nagcant�� itong ibong encantada, ang tinig ay sabihin pa tantong caliga-ligaya.
Ang pr��ncipe ay hindi na nacaringig nang pagcant��, pagt��log ay sabihin pa himbing na ualang capara.
Ang sa ibong ugali na cun matapos na magcant��, ay siyang pag-t��e niya at matutulog pagdaca.
Sa masam��ng capalaran ang pr��ncipe'i, natai-an, ay naguing bat�� ngang tunay ang catauan niyang mahal.
Di anong mag��gaua pa nang siya'i, maguing bat�� na, paghihintay sabihin pa nang haring caniyang am��.
At nang maguing isang-taon na hindi dumarating bag��, inutusan capagdaca si don Diegong pangalau��.
Sumun��d at di sumuay sa hari niyang magulang, iguinay��c capagcuan cabayo niyang sasac-y��n.
Pagca-handa'i, lumacad na cabunducan ang tinump��, at hahanapin nga niya ang bunying ibong Adarna.
Mahiguit sa limang buan nag-lacad niya sa p��rang, hindi naman maalaman ang Tabor na cabunducan.
Nang siya ay dumating na, sa daan na pasalunga, nagtuloy at umahon na itong pr��ncipeng masigl��.
Sa masam��ng capalaran nang dumating sa ibabao, nabual nanga't, namatay ang cabayong sinasac-y��n.
Di anong magagaua pa sa cabayong namatay na, ang b��on niya'i, quinuha at lumacad capagdaca.
Nang siya'i, dumating naman sa Tabor na cabunducan, may cahoy siyang dinatnan diqu��t ay di ano lamang.
Nang caniyang mapagmalas ang cahoy Piedras Platas, ang dahon ay cumiquint��b diqu��t ay ualang catulad.
Ang nasoc sa ala-ala nitong pr��ncipeng magand��, cahoy na caaya-aya hapun��n niyong Adarna.
Sa puno nang cahoy baga may bat�� siyang naquita, cristal ang siyang capara nacauiuili sa mat��.
Doon niya napagmalas ang cahoy na Piedras Platas ang bal��t ay guint��ng uag��s anaqui'i, may piedrer��as.
Sa toua niya't, ligaya sa cahoy niyang naquita, oras nang �� las cinco na madlang ibo'i, nagdaan na.
Sa gayong daming nagdaan manga ibong cauan-cauan, ualang dumapo isa man sa cahoy niyang namasdan.
Ganitong diquit na cahoy ualang ibong humahapon, ito'i, di co mapagnoynoy cahalimbaua co'i, ul��l.
Ang cahoy na caagapay mayroong ibong nagdaan, ito'i, siyang tangi lamang buc��d na hindi dapuan.
Cahit anong casapitan ay hindi co tutugutan, na cun anong cabagay��n sa cahoy na gaua't, lal��ng.
Ay ano'i, nang lumalim na ang gab�� ay tahimic na, doon sa bat��ng naquita ay nangubl�� capagdaca.
Ay ano'i, caalam-alam sa caniyang paghihintay, siya na nganing pagdat��l nang ibong Adarnang mahal.
Dumapo na nganing ag��d sa cahoy na Piedras Platas, at naghusay nangang caguiat balahibong sadyang dil��g.
Sa pr��ncipeng napagmasdan ang sa ibong cariquitan, icao ngayo'i, pasasaan na di sa aquin nang camay.
Ay nang macapaghusay na itong ibong encantada, ay siya nangang pagcant�� tantong caliga-ligaya.
Sa pr��ncipeng mapaquingan ang voces na sadyang inam, capagdaca'i, nagulay-lay sa caniyang pagcasandal.
Sino cayang di maidlip sa gayong tinig nang voces, cun marinig nang may saqu��t ay gagaling siyang pilit.
Macapitong hint�� bag��, ang caniyang pagcacant��, pit�� naman ang hichura balahibong maquiquita.
Nang matapos nganing lahat yaong pit��ng pagcocoplas, ay tum��e namang agad itong ibong sadyang dil��g.
Sa casam-ang capalaran si don Diego ay natai-an, ay naguing bat�� rin naman cay don Pedro'i, naagapay.
Di anong magagaua pa nang siya'i, maguing bat�� na, paghihintay sabihin pa nang haring caniyang am��.
Hindi niya mautusan ang an��c na si don Juan, at di ibig mahiualay cahit susumandal�� man.
Si don Jua'i, naghihintay na siya ay pag-utusan, aayao tauaguin naman nang hari niyang magulang.
Siya nanga'i, nagcusa na dumulog sa haring am��, nag-uica capagcaraca nang ganitong parirala,
Aco po'i, pahintulutan nang haring aquing magulang, aco ang quiquita naman nang iyo pong cagamutan.
Ngayon ay tatl��ng ta��n na hindi dumarating bag��, ang capatid cong dalaua saqu��t mo po'i, malubha na.
Ang sag��t nang haring mahal buns��ng an��c co don Juan cun icao ay mahiualay lalo co pang camatayan.
Mapait sa puso't, dibdib iyang gay��c mo't, pag-al��s, hininga co'i, mapapatid cun icao'i, di co masilip.
Isinag��t ni don Juan �� haring aquing magulang, sa loob co po'i, masucal mamasdan quitang may damdam.
Cundi mo pahintulutan ang aquing pagpapaalam, ay di mo mamamalayan ang pag-alis co't, pagpanao.
Sa uinicang ito naman ang hari ay natiguilan, at segurong magtatanan ang pr��ncipeng si don Juan.
Lumuhod na capagdaca sa har��p nang haring am��, bendici��n po'i, igauad na siya cong maguing sandata.
Capagdaca'i, guinauaran at siya'i, binendicionan, at sa reinang in�� naman ay lumuh��d capagcuan.
Ay ano'i, nang matapos na na mabendicionan siya, ay nagtindig capagdaca itong pr��ncipeng masigl��.
Ang despensa ay binucs��n nuha nang limang tinapay, siyang babaunin lamang sa talagang parurunan.
Di sumacay sa cabayo nag-lacad nangang totoo, ang pr��ncipe nganing it�� cabunducan ang tinungo.
Doon sa paglacad niya ualang tauong naquiquita,