Hindi Biro!... ó Ang Anting-Anting | Page 5

sinumpa n~gang sinabi sa kania.
Yaman n~gang sa Akin íkaw nag suail kaya buhat n~gayon at sa haharapin sa pawis n~g noo mo'y iyong kukunin ang iyong kakanin at ipakakain,
at simula n~ga noo'y naparam ang ginhawa nakaramdam na sila n~g gutom at nag isip n~ga n~g paraang ikabubuhay, na ito'y ang pagtatanim n~g m~ga halaman.
--At ano pong guinawa, kaya n~g nunong Adan? ang tanong naman n~g tininting Isiro.
--Nag isip pong bungkalin ang lupa upang mag tanim; at sa ganito n~ga'y natamo nia ang bun~ga n~g lahat niang halaman at sia niyang ipinakain sa asawang Eva sanpon sa lahat niang inianak. Kaya Tingting Isiro; ang iniong pagbubukid ay talagang kapuri-puring gawa sapagka't siang kaunaunahang natuklasang pangbuhay sa m~ga tawo, at hangang n~gayo'y sia pa ring ikabubuhay at ikabubuhay n~g lahat n~g bayan sa Sangsinukuban, munti at malaki man, dan~gang dito sa atin ay waring napapabayaan.
Samantala'y patuloy pa si Ambo n~g pag liliguid sa bukid.
--Ay ano po naman ang tamardillo?--ang ulit n~g kausap.
Ang "tamar" ay tamad, hindi masipag, ayaw gumawa, at "dillo" ay tinadtad, anhin mo'y pikadillo; sapagka't ang tawong tamad ay talagang tinatadtad n~g pintas at pula n~g kapua tawo; at ipaghalimbawa nating tayo n~ga'y makakitá n~g isang tawong malakas at walang karamdaman n~guni't nagaansikot, ayaw gumawa o mag paupa ay pinupuri kaya ninoman? Kung makakita kayo, n~g walang gawa kundi maglagalag, maglan~go, o magsugal na lamang ay anong maitatawag ninyo? Kung may makita tayong isang salantang wari pilihot ang m~ga paa na lumapit sa ating pintuan at humin~gi n~g limos, atin naman lilimusan alang-alang sa salanta, n~guni't pagkapalayo ay matuid pa't magara kay sa atin kung lumakad, at kung m~ga araw n~g linggo'y makita nating nagpapatalo n~g salapi sa sabun~gan o sugalan, anong inyong maitatawag?
--Tamad!... tamad! magdaraya!.. ang ulitan n~g lahat.
--Ganian n~ga; at walang ibang maitatawag ang sinoman,--ang ulit n~g matanda.
--Sia n~ga!... ang ulitan n~g m~ga kaharap. Dapat n~gang paniwalaan at siang totoo ...
--Ako'y nagtataka kay Tandang Tacio, sa gayong katulisan n~g unang dako ay n~gaio'y mabait na't masípag at ang naguiguing aliwan na lamang niya ay magsistí--ang saló naman n~g isa.
--Sia'y uliran na, na dapat gawin ni Ambo at n~g m~ga iba dian na talagang tamad, kaya naman pinarusahan siya doon sa initan--at pagsasabi nito ay gawari hinanap si Ambo, n~guni't n~g tanawin ay wala na at sa hiya ay nagpatuloy na umuwi sa kanilang bahay. Namalayan n~ga't pinaghanapanan n~g lahat si Ambo ay wala n~ga sa bukid. Kaya sa maalaman ni Angue ay napaalam na sa lahat at tinunton ang pook na pinaroonan n~g kaniang asawa.
Noo'y hapon na; at ang lahat ay nag uwian sa kanikanila, na di magkangdadala n~g hunos, kaya n~ga ang m~ga bakol, o palanan nila'y puno n~g palay at ang m~ga tian ay puno din naman n~g ... han~gin sa katatawa kay matandang Tacio, at busog ang m~ga kaloobán sa m~ga na dinig na aral n~g sistidor na matanda.
Nagbago kaya si Ambo n~g gaiong ugali?--ang maitatanong n~g bumabasa.
Tayong lahat ay makasasagot. Makaaasa tayo sapagka't sawikain nating "sa tawo'y ang mukha ang hindi lamang nagbabago", n~gunit na dudun~gisang minsan minsan kaya minsan minsa'y kailangang humarap sa salamin n~g mabubuting aral at m~ga basahing makapagaagno sa magaling, upang sa m~ga yoon ay maisaayos ang m~ga kapakanan n~g ating sarili at n~g kalahatan sa kapakinaban~gan n~g boong katauhan.

VI
....Umui na sa bayan ang m~ga nan~ganihan noong hapong yaon; n~guni't si matandang Tacio at si Juan ay umiba n~g daan.
--Narito na si Matandang Tacio!--ang putol na sabi n~g isa sa m~ga nagkakaumpok sa bunsuran n~g isang hagdanan, na ang m~ga ito'y nagsisipag karay-kurus, ó nag tatan~gá simulá pa n~g makakain n~g tanghalian.
At sa mapalapit ay pinadaan; n~guni't bagaman gabi na'y nagdasan ding kusa ang matandà.
--Anó anó ang inyong pinagpupulun~gan m~ga bata?--anang matandà.
--Wari po'y nagkakapalabasan; nagkakapustahan po yata n~g kuarta.
--At sinong pupusta sa akin?--ang ulit n~g matanda--n~guni't ayoko n~g kuartahan!
--Kami po; ang halos sabay n~g apat na binatang doroon, na ang m~ga isipa'y nasa kara y kurus din at sa pagkakataló.
--Kapag hindi ko napakain sa dulo n~g kawayang yaan ang kalabaw na yaong nakatali sa tabing bakod ay anong gagawin ninió sa akin?--ang patuloy n~g matanda.
--Kapag na pakain mo po'y di iyo na ang lahat naming kuarta, pati na sa bulsá naming apat--ang tugon n~g isa.
--Ayao ako n~g kuartahan--ang ulit n~g matanda.
--Kapag po napakain mo ay unsun~gin ka po naming pauwi sa bayan, yamang gabi na din lamang, at ikaw po namay matanda na.
--How?... Lalong mabuti at galing din sa inyong bibig!
--Sia n~ga po ang ulit n~g apat na m~ga kapustahan.
Bueno ... at sabay na kinalág n~g matanda ang kalabaw, at inilapit lapit sa kawayan; humapay n~g isa, na parang sinukat, na ang dulo'y napalapit sa un~gos n~g kalabaw, at sa ganito n~ga'y kinain n~g hayop ang talbós n~g kawayan.
--Ano pa?... ang ulit n~g matanda sa m~ga kapustahang nan~gapamangha.
Tumutol ang iba sapagka't inaasahang ipapanhik n~g matanda ang kalabaw, doon sa dulo