Gloriant | Page 6

oem Gheraert, 440 Si heet Florentijn
van Abelant,
Edel oem, coene wigant,
Ende heeft enen vader van
hoghen doen,
Dats van Abelant die rode lioen
Es haer vader, des
sijt wijs. 445
Gheraert:
Hulpt, here god vanden paradijs,
Neve, hoe mach dat
comen bi?
Dat heeft mire herten alte vri,[195]
Om dat si woent soe
verre van hier.
Die hertoghe:
Och, edel oem, der minnen vier 450 Es snelder vele
dan enech ghescot.[196]
Oem Gheraert, bi minen god,
Si heeft mi
een saluut[197] ghesent
Ende een anschijn na thare gheprent,

Ghelijc den haren ene figure:[198] 455 Si es die scoenste creature,

Die leeft onder des hemels trone;
Si ware wel weert te spannen
crone,[199]
Al waert een coninc van Vrankerijc.[200]
Sie en es
gheenre vrouwen ghelijc 460 Die die sonne nu bescijnt.
Al es mijn
herte van hare ghepijnt,[201]
Seker, oem, si eest wel weert,
Si es
van hare doghet vermeert[202]
Ende oec van haren hoghen moet. 465
Och, edel oem, ic maects u vroet,
Minen verborghen heimeliken staet:

Nu biddic u, oem, gheeft mi raet,
Dat ic mijn lief ghewinnen mach.
Gheraert:
Gloriant neve, dien dach[203] 470 En mach u nemmermeer
ghescien:
Ghi moghet wel om een ander sien.[204]
Ic sal u segghen
redene waer bi:[205]
Die rode lioen, hi es soe vri[206]
Ende een
man van groter machte, 475 Ende die oec haet al ons gheslachte

Boven al die leven op die eerde;
Want ic versloech metten sweerde

Sinen vader voer Abelant,
Ende u vader, die coene wigant, 480
Versloech sinen oem Eysenbaert,
Die vroemste[207] man, die nie
ghewaert,[208]
Ende in heydenesse gorde sweert,[209]

Maer u
vader wide vermeert
Sloech hem den hals ontwee.[210] 485 Noch
dede hi hem scade mee,[211]
Daer hi noit sint omme en loech:[212]


Twee sijnre moien kindre[213] hi versloech
Die uut Antiotsen[214]
waren gheboren.
Dies heeft die rode lioen noch toren,[215] 490 Dat
wetic wel gewaerlike.[216]
Al waerdi[217] here van al kerstenrike,

Hine gave u sijnre dochter niet.
Die hertoghe:
Bi gode die hem crucen liet,
Oem Gheraert van
Normandien, 495 Ende bider maghet sente Marien,
Ic salse hebben of
bliven doot,
Al ware hi mijn viant noch alsoe groot,
Ende daer toe
van hogher macht:
Behendicheit gaet voer cracht.[218] 500 Ic sal
ghewinnen die vrouwe rene,
Met minen properen live[219] allene

Meinicse[220] te halene, ans[221] mi god.
Gheraert:
Gloriant neve, al sonder spot,
Ende hoe wildi dat leggen
an? 505
Die hertoghe:
Dat salic u segghen, edel man
Van Normandien,
coene wigant.
Ic sal riden onbekant[222]
Ghelijc enen ridder van
avonturen.[223]
Der minnen pas moetic besuren:[224] 510 Dat doet
al Florentijn die scone joncfrouwe.
Och, edel oem, nu blijft
ghetrouwe
Den goeden lande van Bruyswijc;
Want van
vromicheiden uus ghelijc,
Edel oem, nu niet en leeft. 515 Ic bidde u,
dat ghi niet en begheeft,[225]
Ghine sijt ghetrouwe den goeden lande

Ende verwaert[226] al omme mijn scande:
Dies biddic u, edel oem
Gheraert.
Eest dat ic doot blive op die vaert, 520 Soe es u
verstorven[227] dlant.
Nu blijf met gode, coene wigant,
Dese vaert
moet ghevaren sijn.[228]
Gheraert:
O Gloriant, neve mijn,
Ic duchte, dat u dese vaert sal
rouwen. 525 Men vint soe vele scoender vrouwen
In kerstenheit,
hoghe baroen.
Hi es soe fel, die roede lioen,
Ic weet, wel kint hi u
gheslachte
Om dwonder, dat u vader wrachte[229] 530 Voer Abelant
onder die sine,
Hi sal u beraden[230] pine:
Seker, neve, dit duchtic
al.

Die hertoghe:
Nu comer af datter af comen sal,
Dese vaert moet
emmer sijn ghedaen. 535
Gheraert:
Soe moetse u te goede vergaen,
Dies biddic gode vanden
trone,[231]
Gloriant neve, dat u god lone!
Nu sijt behindich in
uwen raet,[232]
Ende uwen heimeliken staet 540 En seldi niemen
maken cont,
Ende luttel worde in uwen mont
Ende die behindich
ende vast;[233]
Ende als ghi comt daer u herte op rast,[234]
Tot
Florentijn, die vrouwe goet, 545 Soe draght heerlijc[235] uwen moet

Ende en sijt emmer te haestich niet;
Eest[236] dat ghi comt in enich
verdriet,
Doeghet[237] mi te wetene, neve mijn,
Ic sal seker u vader
sijn 550 Alsoe langhe als mi god behout mijn lijf.
Maer lietti dese
vaert een blijf,[238]
So dadi als die vroede doet.
Die hertoghe:
Nenic, oem, om al dat goet,
Dat die sonne nu mach
bescinen, 555 Soene latic niet, ic en sal[239] Florentijnen
Bescouwen,
dat edel wijf.
Waer es mijn ors[240] Vaelentijf?
Ic wil gaen varen
metter spoet.
Maer, edel oem, ghetrouwe ende goet, 560 Ic set mijn
lant in uwer gheweelt,[241]
Dat ghijt trouwen bewaren seelt,
Tote
dat ic come van Abelant.
Gheraert:
O edel neve Gloriant,
God ons here moet u bewaren 565
Ende altoes in doghden sparen,[242]
Waerwaert dat ghi u
bekeert.[243]
Tooneel II
(Voor Abelant)
Die hertoghe:
Ay god, hoe sere mi die minne leert
Hovescheit,[244]
dat vindic nu wel.[245]
Mijn herte stont tot allen vrouwen fel,[246]
570 Eer ic minnende wert die scone.
Maer nu spannen alle vrouwen
crone
In mijn herte: dat doet allene
Florentijn die vrouwe rene,

Die mi leert gaen der minnen ganc. 575 O overste god, die minne u
dwanc[247]
Dat ghi van boven nederquaemt

Ende menschelijc

nature anenaemt:
Ane ene maghet, een suver wijf
Onfingdi
menschelijc lijf, 580 Dat ghi liet hanghen ane een hout
Sonder
verdiente ende buten scout[248]
Ende u edel herte opbreken,[249]
Met eenre ghelavie[250] al doersteken:
Dat dede al der minnen cracht.
585 Ay god, wat wonder hebdi ghewracht
Ende al uut rechter minnen
vloet!
Daer omme die haers sins sijn vroet[251]
Die en doerven mi
begripen[252] niet,
Dat mi di minne doet verdriet; 590 Want die