Gloriant | Page 7

minne es soe crechtich
Dat si den starken god almechtich
Vanden
hemel neder dede dalen,
Om die scout vore ons te betalen:[253]
Dat
dede al der minnen aert, 595 Dat hi vercoes den edelen bogaert,

Marien, dat edel vat,
Daer in verborghen was die scat,
Die ons allen
heeft gecocht[254]
Ende uter ewegher pinen brocht. 600 O minne, du
best een edel cruut,[255]
Doe best dat alder soetste fruut,
Dat god
op eerde nie[256] wassen dede.
Nu sie ic Abelant die scone stede

Daer in dat woent die vrouwe mijn. 605 Maer si dunct mi besloten[257]
sijn:
Hets recht, hets twe uren in der nacht:
Ic soude gheloven dat
mense wacht.[258]
Daer goede hoede es daer es goeden vrede.

Abelant, Abelant, wel soete stede, 610 Na dien dat ic niet inne en mach,

Soe willic beiden[259] tote merghen dagh
Ende minen
nachtraste[260] hier gaen doen,
Ende Vaelentijf sal gaen weiden int
groen,
Tote opgaet dat sonneschijn. 615
Tooneel III
(Voor Abelant; het is dag geworden)
Florentijn die maghet:
Danc hebbe Mamet ende Apolijn,
Ic sie den
valke van hogher aert
Neder dalen in minen bogaert
Daer[261] ic
soe langhe na hebbe ghewacht;
Hi heeft een teken vore[262] hem
bracht 620 Daer ane dat ickene kinne;[263]
Hi es dien ic met trouwen
minne:
Dat sie ic wel ane sine ghedaen.[264]
Nu willickene
vriendelijc gaen ontfaen,
Want hi es comen te miere hant,[265] 625
Een edel valke uut kerstenlant,
Van Bruyswijc die hoghe baroen:
Ic

sachen nederbeten[266] int groen
Van sinen paerde, die coene wigant.

Sijt willecome, Gloriant! 630 Ghi hebt beseten[267] die herte mijn.

Ic sach u onder dat maenschijn
Ende oec verhoerdic[268] uwe tale;

Al te hant[269] verkindic[270] u wale[271]
Bi den teken, dat ghi
daer dracht. 635
Die hertoghe:
O Florentijn, wel scone maght,
Sidi dit, wel edel
vrouwe rene,
Soe biddic gode van Nasarene,
Dat hi beware u reine
lijf.
O Florentijn, wel scone wijf, 640 Wat hebbic al door u besuert

Ende mi gheaventuert,[272]
Eer ic hier comen ben in dlant!
Florentijn die maghet:
O edel hertoghe Gloriant,
Ghi sijt mi groet
willecome! 645 Ghi moghes[273] wel draghen uwen roeme,
Dat ic op
eerde nie man en sach
Die mijn herte verhoghen[274] mach
Meer
dan ghi, hoghe baroen.
Maer wijst[275] mijn vader, die roede lioen,
650 Dat wi hier beide vergadert sijn,
Bi minen god Apolijn,
Onser
beider lijf dat ware verloren!
Die hertoghe:
God, die van der maghet was gheboren,
Moet onser
beider hoeder sijn, 655 O uutvercoren Florentijn,
Spieghel boven alle
wiven,
Saelt verloren moeten bliven
Dat ic hebbe doer[276] u
ghedaen?
Ic hebbe mijn lantscap laten staen 660 Om u te sprekene,
vrouwe rene,
Ende come al dus ghedoelt allene
Ghelijc enen
aermen knecht.
Florentijn die maghet:
O Gloriant, dat ware onrecht,
Bi minen god
Tervogan, 665 Hets recht, wie enen doeghden an[277]
Ende in
rechter trouwen mint,
Dat hi troest daer af[278] ghewint,
Also ic
van u hebbe ghedaen.
Nu seldi oec van mi ontfaen 670 Al dat u edel
herte begheert
In reinen aerde,[279] ridder weert,
Al sonder eneghe
doerpernie.[280]
Die hertoghe:
Bi der maghet sente Marie,

Florentijn wel suverlike,
675 Om al dat goet van eertrike
En dadic u ghene doerperheit.
Maer,

edel wijf, maeckt u bereit
Met mi te Bruyswijc te varen,
Want hier
en es gheen langher sparen.[281] 680 Vernaemt uw vader, die roede
Hoen,
Hi soude ons beiden lachter[282] doen:
Soe bleven wi
ewelijc ghescant.[283]
Florentijn die maghet:
O edel hertoghe Gloriant,
Bruyswijc soudic
gherne besien: 685 Mochte mi dat met trouwen ghescien,
So woudic
varen daer ghijs begheert.
Die hertoghe:
O Florentijn vrouwe weert,
Die ic boven alle
vrouwen minne,
Ic sal u maken hertoghinne 690 Van Bruyswijc, den
goeden lande:
Dies settic u mine trouwe te pande,
Edel wijf van
hogher aert.
Florentijn die maghet:
Soe salic met u bestaen die vaert,[284]

Boven alle man, die leven mach, 695 Of die ic met oghen nie ghesach,

Edel hertoghe, hoghe baroen.
Nu laet ons hier nedersitten int groen

Tote nedergaet dat maenschijn;
Dan selense alle gader slapen sijn,
700 Die te mijns vader hove behoren,
Dan moghen wi sonder
toren[285]
Varen sonder yemens ghemoet.[286]
Die hertoghe:
O edel wijf, het dunct mi oec goet,
Want die vaec
gaet mi soe an, 705 Dat ic niet langher ghestaen[287] en can,
Ic moet
emmer legghen mijn hoet[288]
Florentijn die maghet:
Soe legghet dan neder in minen scoet
Ende
slaept, hoghe gheboren wigant:
Dan selen wi rumen[289] Abelant.
710
VIERDE BEDRIJF
Tooneel I
(Op het kasteel te Abelant)
Floerant des roede-lioens neve:[290]
Hulpe, Mamet ende Apolijn,


Hoe es die joncfrou Florentijn
Alsoe dommelijc ghesint?
En wert
nie man van hare ghemint
Die in heydenesse mochte spannen crone,
715 Soe hoghe gheboren noch soe scoene,
Dat si haer herte daer
woude legghen an,
Ende mint nu enen kerstenen man
Ende wilt met
hem rumen dlant!
Soe blijft si ewelijc ghescant, 720 Eest dat ic
swighe hier van.
Bi minen god Tervogan,
Nenic, ic saelt segghen
haren vader,
Want ict ghesien hebbe al gader.[291]
Waer sidi, hoghe gheboren baroen 725 Van Abelant, heer roede lioen?

Staet op, hoghe gheboren man,
Doet haestelijc u cleder an,
Ghi
selt vernemen, dies ghi niet en wet.[292]
Tooneel II
Die roede lioen:
Nu benic hier al onghelet:[293] 730 Floerant neve,
wat saels ghescien?
Floerant:
O edel oem, ic hebbe ghesien
Wonder[294] ane Florentine
die scoene,
Die met rechten mochte dragen crone
Voer Babeloen
den soudaen.[295] 735 Si leghet aerm ende aerm bevaen[296]
In
ghenen boegaert, coene wigant,
Met enen man uut kerstenlant,
Van
Bruyswijc den hertoghe vri.
Ic salse u