Gloriant | Page 5

R.J. Spitz
es inne,

Die gheve haer altoes goeden morghen.[141]
Ay god, wat
consten[142] dracht si verborghen
Int herte, dies benic wijs.[143]
Si
draghet van abelheiden een rijs[144] 300 Boven alle vrouwen, die ic
nie[145] sach.
Ay, god die gheve haer goeden dach,[146]
Die mi
ghesent heeft desen pant.[147]
Rogier:
O hoghe gheboren wigant,
Ic hebbe mine boetscap ane u
ghedaen. 305 Nu willic wederkeren gaen
Toter joncfrouwe Florentijn.
Die hertoghe:
Rogier, Rogier, nu soe moetti sijn
Goet ende
ghetrouwe in alder stont
Ende draghen enen hoveschen mont;[148]
310 Wat ghi hoert ende wat ghi siet,
Dat en seldi voerder[149]

vertrecken niet,
Rogier, dan men u bevelt:
Hi es te prisene[150] die
wel heelt.[151]
Lieve Rogier, nu sijt ghetrouwe 315 Ende groet mi
sere die scone joncfrouwe
Ende segt hare in ware dinc,[152]
Dat
nie wijf van mi en ontfinc
Groete meer dan si allene.[153]
Maer om
dat si es soe reine 320 Ende soe noyael van haren live,
Soe segt den
edelen sconen wive,
Dat si mi houde hare reynecheit
Tot onser
beiden salicheit.--
Ic sal hare oec ghestadich[154] sijn. 325
Rogier:
O edel here, bi Apolijn,[155]
Si bat mi uter maten sere,

Dat ic u vraghen soude, edel here,
Of si u nemmermeer[156] soude
moghen sien.
Die hertoghe:
Rogier, dat sal hare gescien: 330 Eer dat liden[157] die
seven weken,
Salic die joncfrou sien ende spreken,
Op dat[158] mi god behout mijn lijf;
Ende groet mi sere dat edel wijf,

Die god altoes bewaren moet. 335
Rogier:
Nu willic gaen lopen metter spoet.
Mamet ende Apolijn

Ende Mahoen ende Jupetijn,[159]
Die moeten u gheven goeden dach.
Tooneel III
(Wederom in Abelant)
Florentijn die maghet:
Rogier, nu doet mi ghewach:[160] 340 Hebstu
ghesien den hoghen man?
Rogier:
Jaic,[161] vrouwe, bi Tervogan,
Hets een man van hogher
weerde:
Ic weet wel, dat op die eerde
Sijns ghelike niet en leeft, 345
Noch die werelt binnen en heeft
Van scoenheden noch van hoghen
moede.[162]
Hi es een man van edelen bloede,
Rijc van haven,
groet van gheslachte
Ende edel gheboren van groter machte, 350
Ende die oec hout een rikelijc[163] hof.
Ic en hoerde nie soe groten
lof
Gheven als men gheeft Gloriant.
Hi es te male[164] een coen

wigant
Ende ontsien van allen man. 355
Florentijn die maghet:
Rogier, Rogier, nu segt mi dan:
Wat groeten
heeft hi mi ghesent?
Rogier:
O edel vrouwe wide bekent,
Hi seide mi in ware dinc,[165]

Dat nie wijf van hem en ontfinc 360 Groete meer dan ghi allene,

Ende bidt u, edel vrouwe rene,
Dat ghi hem hout u suverheit
Tot
uwer beiden salicheit:
Hi sal u oec ghestadich sijn. 365
Florentijn die maghet:
Segt mi, Rogier, bi Apolijn,
En seide hi niet,
dat hi mi gerne soude sien?
Rogier:
Jahi,[166] vrouwe, dat sal u ghescien:
Noch eer liden seven
weken
Sal hi u sien ende daer toe[167] spreken: 370 Alsoe seide mi
die wigant
Ende ghelovet mi in mine hant[168]
Ende swoert bi der
trouwen sijn.
Florentijn die maghet:
Bi minen god Apolijn,
Na[169] dien tijt soe
salic wachten. 375 Mocht noch comen na mijn achten,[170]
Dat mi
dat noch mochte ghescien,
Dat ic den hertoghe mochte anesien,
So
waric alle sorghen vri.
Rogier, staet op ende gaet met mi: 380 Ghi
hebt u boetscap wel bewaert.[171]
DERDE BEDRIJF
Tooneel I
(In Brunswijk)
Gloriant die hertoghe:
Waer sidi, edel oem Gheraert,
Van
Normandien hoghe baroen?
Uws raets hebbic nu te wel te doen,[172]

Edel oem, hoghe wigant. 385
Gheraert:
Wat segdi, neve Gloriant,
Wat sijn die dinghen die u
ghebrect?[173]

Die hertoghe Gloriant:
Edel oem, dat mi int herte stect,[174]
Dies ic
niet langher en can ghehelen.[175]
Gherechte minne doet mi soe
quelen,[176] 390 Dat mi costen sal mijn lijf.
Ic minne soe sere een
edel wijf,
Dat ic ure no nacht no dach
Gherusten gheslapen niet en
mach,
Sent dat ic ierst die minne began. 395
Gheraert:
Dats[177] dat ic niet en can
Gheloven, soe wats ghesciet,

Dat u edel herte verdriet
Lijdt om enech wijf die leeft
Of die die
werelt binnen heeft: 400 Dies en canic gheloven twint.[178]
Die hertoghe:
Och edel oem wide bekint,[179]
Ic lide[180] wel
ende gheve mi sculdich,[181]
Dat ic hier voermaels menechfuldich

Dommelike hebbe ghesproken: 405 Edel oem, dat wert nu al
ghewroken,
Dat ic sprac die domme woert.
Dies es vrouwe Venus
op mi ghestoert[182]
Ende heeft mi int herte gheraect,
Ende enen
dienere der vrouwen ghemaect, 410 Ende leert mi gaen der minnen
pas[183].
Gheraert:
Ende hoe willic gheloven das?
Ghi draghet soe
hoverdeghen[184] moet,
Ghi maket mi ende Godevaerde vroet,

Dat[185] gheen wijf op eertrike 415 Soe hoghe gheboren noch soe rike,

Die u dochte dat uws werdich ware;
U herte dat vlieght ghelijc den
are
Boven alle minnen crachte.
Het en mach niet comen in u
ghedachte, 420 Hets al sceren dat ghi segt.
U herte soe vol
hoeverde[186] stect:
Die vrouwen en moghen ane u niet winnen.[187]
Die hertoghe:
Och edel oem, wilt mi versinnen,[188]
Dat ic soe
dommelike sprac, 425 Dat quam daer bi dat mi ghebrac[189]

Wetentheit[190] in rechter trouwen.[191]
Nu comic te ghenaden[192]
allen vrouwen
Om ene, die mi quelen doet;
Want herte ende sin,
ziele, lijf ende moet 430 Staet al in eenre joncfrouwen ghewelt.[193]
Gheraert:
Wie es die joncfrou die u dus quelt,
Gloriant neve, laet mi
dat weten.

Want ic en can emmer niet[194] vergheten
Der hogher
woerden die ghi spraect, 435 Ende sidi nu ane ene minne gheraect,


Seker, neve, dat wondert mi.
Seght mi doch, wie se si
Die u herte
alsoe beswaert.
Die hertoghe:
Van Normandien
Continue reading on your phone by scaning this QR Code

 / 17
Tip: The current page has been bookmarked automatically. If you wish to continue reading later, just open the Dertz Homepage, and click on the 'continue reading' link at the bottom of the page.