Gloriant | Page 4

op eertrike
leeft
Of die die werelt binnen heeft;
Want ic hebbe soe vromen[68]
lijf, 155 Soudic dat legghen ane ene wijf,
Soe waric emmer buten
kere;[69]
Ende oec benic soe groten here
Vanden lande van
Bruyswijc,
En es gheen wijf op eerde mijns ghelijc. 160 Ic wil bliven
mijns selves man.[70]
Gheraert:
Bi den vader die mi ghewan,[71]
Nu en hoerdic nie soe
domme tale.
Seker, neve, en voeght u niet wale,
Dat ghi den
vrouwen sprect soe naer.[72] 165
Godevaert:
Seker, Gheraert, ghi segt waer:
Den vrouwen heeft hi
wel na ghesproken,
Maer het sal noch werden ghewroken,
Dat
weetic wel in rechter trouwen;
Een lieflijc aensien[73] van eenre
vrouwen 170 Sal hem noch duncken medesine.[74]
Die hertoghe:
Oem Gheraert, bider trouwen mine,
Dat en seldi
gheleven[75] nemmermeer.
Mijn herte es vaster dan een weer[76]

Ghestelt al op[77] mijn scone lijf. 175 Ic en weet op eertrike gheen wijf,

Die mi dunct dat mijns werdich ware;
Mijn herte dat vlieght ghelijc
den are[78]
Boven alle vrouwen minne.

Soudic dan mijn herte ende
vijf sinne 180 Legghen an eens wijfs bedwanc?[79]
Van gode moetic

hebben ondanc[80]
Of[81] dat emmermeer[82] ghesciet.
Gheraert:
Gloriant neve, soe waert om niet,
Dat hoeric wel, datter ic
om pine.[83] 185 Maer wacht, dat u noch niet en scine[84]
Dat ghi
sprect dus dommelijc.
TWEEDE BEDRIJF
Tooneel I
(Aan het hof van Abelant)
Florentijn die maghet:
Ay, en mach op eertrijc
Mijns ghelijc niet
gheboren sijn
Ende die ware vander naturen mijn 190 Ende ghelijc mi
van moede![85]
Ic en sach nie man soe rijc van goede,
Dien ic
woude hebben tot enen man,
Noch amerael[86] noch soudan[87]

Noch nie man soe hoghe gheboren, 195 Die mi van huwelijc leide te
voren,[88]
Dat ic sine minne woude draghen.[89]
Dier ghelijc
hebbic horen ghewaghen
Van enen man in kerstenrijc,[90]
Ende es
hertoghe van Bruyswijc 200 Ende van herten alsoe proeys[91]
Ende
van moede soe aerghelyoes,[92]
Dat hi oec gheen wijf en mint.
Wi
sijn beide ghelijc ghesint,
Dat segt mi mijn herte te voren, 205 Ende
onder ene planete gheboren
Ende hebben beide gader ene nature.

Nu salic hem sinden ene figure,[93]
Een beelde ghemaect na mijn
anschijn:[94]
Eest[95] dat wi twee ghelike sijn, 210 Sijn herte sal
hem verwandelen[96] dan.
Bi minen god Tervogan,[97]
Ic sal horen
wat hi sueght.[98]
Mijn herte dat staet te hem ghevuecht,[99]
Om
dat hi van herten es soe fier. 215 Waer sidi, mijn bode Rogier?
Comt
tote mi, ic hebts te doen.[100]
Rogier:
O edel vrouwe, bi Mahoen,[101]
Segt mi wat wildi hebben
ghedaen?
Florentijn die maghet:
Rogier, ghi moet haestelec gaen 220 Toten
hertoghe van Bruyswijc,
Ende es[102] gheleghen in kerstenrijc


Ende es[103] gheheten Gloriant.
Ghi selt hem gheven in sine hant

Dese figure den deghen fijn,[104] 225 Ende segthem dat icse na
danschijn[105] mijn
Hebbe doen maken wel ghelijc,
Ende dat ghi
comt uten rijc
Vander stat van Abelant,
Ende segt oec den hoghen
wigant,[106] 230 Dat ic hem bidde in rechter trouwen,[107]
Dat hi in
deere van allen vrouwen[108]
Dese figure wille anesien.
Hem sal
sere verwonderen van dien,
Wat ic daer met[109] menen mach. 235
Ende segt hem, dat ic nie man en sach,
Daer ic mede deilen woude
mijn lijf,[110]
Ende segt hem oec al sonder blijf,[111]
Dat hi es
mijn vader, die hoghe baroen
Van Abelant, die rodelioen,[112] 240
Ende hoert ende merct ende swijcht ende heelt,[113]
Ende verstaet
wel dat hi u beveelt,
Ende brinct mi die boetscap dan.
Rogier:
Bi minen god Tervogan,
Joncfrouwe, dese boetscap wert
ghedaen, 245 Ic wille met haesten daerwert gaen.
Tooneel II
(Rogier is in Brunswijk aangekomen)
Rogier:
Mamet ende Apolijn[114]
Die moeten bewaren die vrouwe
mijn,
Die mi heeft ghesent tote hier.
Edel here, ic ben een
metselgier[115] 250 Eender joncfrouwen noyael[116] ende goet;
Si
bidt u op gherechter oetmoet,[117]
Dat ghi wilt anscouwen dese
figure:
Si es na die scoenste creature
Ghemaect, die men vint in
eertrike, 255 Ende haren anscijn alsoe ghelike,
Al waert sijt selve die
vrouwe weert;[118]
Si es van hare doghet vermeert[119]
Ende oec
van haren hoghen moet.[120]
Die hertoghe:
Metselgier, nu maect mi vroet, 260 Wie es die joncfrou?
doet mi becant.
Rogier:
Dats Florentine van Abelant
Die edel joncfrou ende die rike.

Men vint in heydenesse[121] niet haers ghelike
Soe noyael noch
soe scone van live.[122] 265 Men vinter in eertrike niet vive[123]
Die

gheliken der vrouwen mijn:
Si en mochte[124] niet noyaelder sijn,

Hovescher[125] noch bat gheraect,[126]
Ende van haren live soe
volmaect 270 Ende haren moet soe eerlijc dracht;[127]
En was nie
man op eerde verdacht[128]
Soe rike noch soe hoghe gheboren,
Die
hare van minnen leide te voren[129]
Dat si worden woude sijn wijf.
275 Si heeft te male[130] een reine[131] lijf
Ende enen vader van
hoghen doen,[132]
Dats van Abelant die rode lioen
Es haer vader,
des sijt vroet.[133]
Die hertoghe:
Du best een bode ghetrouwe ende goet, 280 Dat hoeric
herde[134] wel ane di.
Nu staet op ende gaet met mi,
Ic sal di wel te
ghemake[135] doen.
Rogier:
Ic doet gherne, edel baroen.
Die hertoghe:
Nu biddic gode diet wel vermach, 285 Dat hi mi late
gheleven[136] den dach,
Dat ic dese joncfrou noch anscouwen
moet,[137]
Die mi dese grote vrienscap doet
Ende heeft mi die
figure ghesent,
Dit anschijn na thare gheprent.[138] 290 Ay god, ende
mach haer anscijn
Ghelijc deser figure sijn,
Sone[139] saghic op
eerde nie haers ghelijc:
Si ware wel weert in Bruyswijc
Te sine ene
vrouwe[140] ende ene hertoghinne. 295 God, daer alle doghet