Encomium Artis Medicae | Page 7

vere medicos esse, nec in his locum dari Graecorum
proverbio, +polloi boukentai pauroi de te gês arotêres+. Optarim ab omnibus eam
praestari sanctimoniam, quam Hippocrates sacramento verbis solennibus concepto a
professoribus exigit. Neque tamen huc non enitendum est nobis, si id a plerisque negligi
conspicimus.
Sed quoniam huius argumenti tanta est ubertas, viri praestantissimi, ut difficillimum sit in
eo dicendi finem invenire, ne non praestem quod initio sum pollicitus, tempestivum
arbitror, universas eius laudes summatim complecti.
[Sidenote: Epilogus.]
Etenim si permultas res sola commendat antiquitas, hanc artem primam omnium reperit
necessitas. Si scientiam autores illustrant, huius inventio semper diis attributa est. Si quid
autoritatis addit honos, non alia tam passim ac tam diu divinos honores meruit. Si magni
fiunt, quae summis viris probantur, haec summos reges, haec primates non solum
delectavit, verum etiam illustravit. Si difficilia quae sunt, ea sunt et pulchra, nihil hac
operosius, quae tot disciplinis, tantarum rerum pervestigatione usuque constat. Si
dignitate rem aestimamus, quid excellentius, quam ad dei benignitatem proxime accedere?
Si facultate, quid potentius aut efficacius quam totum hominem certo exitio periturum
sibi posse restituere? Si necessitate, quid aeque necessarium atque id sine quo nec vivere,
nec nasci licet? Si virtute, quid honestius, quam servare genus humanum? Si utilitate,
nullius usus neque maior est, neque latius patet. Si compendio, aut haec in primis
frugifera sit oportet, aut ingratissimi mortales.

Vobis igitur magnopere gratulor, eximii viri, quibus contingit in hoc pulcherrimo genere
professionis excellere.
Vos adhortor, optimi juvenes, hanc toto pectore complectimini, in hanc nervis omnibus
incumbite, quae vobis decus, gloriam, autoritatem, opes est conciliatura, per quam vos
vicissim amicis, patriae, atque adeo mortalium generi non mediocrem utilitatem estis
allaturi.
Dixi.
[Errata noted by Transcriber:
[Sidenote] Laudandi ratio text reads Laudandiratio propter arctissimam amborum inter se
cognationem text reads intet se [Sidenote] Honora medicum. text reads honara [Sidenote]
+iatros gar anêr pollôn antaxios allôn+ spelling as in original Timetheo suo spelling as in
original qui mutatis aedificiis text reads aedifiiciis ]
* * * * * * * * * * * * * *
Erasmus van Rotterdam aan Dr. Henricus Afinius van Lier,[1] den voortreffelijken
medicus.
Toen ik onlangs mijne bibliotheek nazag, zeer geleerde AFINIUS, kwam mij eene
redevoering in handen, die lang geleden door mij, toen ik mijne krachten nog aan allerlei
beproefde, vervaardigd was over "den lof der geneeskunde". Terstond besloot ik de niet
zeer goede redevoering aan den zeer goeden medicus op te dragen, opdat zij, door Uwen
naam versierd, in de gelederen der studenten haren weg moge vinden.
Aanvaard intusschen dit blijk, hoe gering ook, van mijne genegenheid jegens U, totdat U
een ander, onze vriendschap meer waardig, zal gegeven worden.
Het ga U wel.
LEUVEN, den 13den Maart, 1518.
[Voetnoot 1: Een stad in Brabant (Vertaler).]

REDEVOERING VAN ERASMUS VAN ROTTERDAM OVER DEN LOF DER
GENEESKUNDE.
Hoe vaker de lof der geneeskunde van deze plaats in doorwrochte en zorgvuldig
bewerkte redevoeringen ten aanhoore van de meesten Uwer verkondigd is, en wel door
mannen met buitengewone welsprekendheid begaafd, des te meer, hoogaanzienlijke
toehoorders, vrees ik, dat ik noch door mijne voordracht aan een zoo gewichtig
onderwerp recht zal weten te doen, noch aan Uwe verwachting van hetgeen Gij te hooren
zult krijgen zal kunnen beantwoorden. Want aan den eenen kant zal ons gebrekkig
redenaarstalent niet licht de hoogte van dit bijna goddelijke onderwerp bereiken, aan den

anderen kant zal een alledaagsche redevoering over iets, dat reeds zoo dikwijls gehoord is,
niet kunnen nalaten bij het auditorium verveling op te wekken.
Desniettegenstaande zal ook ik, om een heilzame gewoonte onzer voorouders niet te
verzaken, die van oordeel waren, dat door een jaarlijks uit te spreken lofrede de
gemoederen der jeugd tot de studie van en bewondering en liefde voor deze wetenschap
opgewekt, aangevuurd en ontvlamd moesten worden, indien Gij mijne voordracht met
Uwe aandacht en welwillendheid wilt steunen, indien Gij hem, wien Uw gezag deze
eervolle taak heeft opgedragen, met oprechte toewijding wilt volgen, zal ook ik naar
mijne zwakke krachten beproeven, de waardigheid, den invloed, het nut en de
noodwendigheid der medische wetenschap, wel niet in alle onderdeelen voor U te
ontwikkelen, wat een oneindig werk zou zijn, maar, slechts de hoofdzaken aanrakende, in
het kort te behandelen, en, evenals de dicht opeengehoopte schatten van een zeer rijke
koningin, slechts vluchtigjes, als het ware achter traliën, aan de blikken der studenten te
vertoonen.
Haar grootste lof bestaat nu in de eerste plaats daarin, dat zij in het geheel geen
lofspraken noodig heeft, daar zij zich zelve meer dan voldoende den menschen door haar
nut en onmisbaarheid aanbeveelt. Vervolgens, dat zij, hoewel reeds zoovele malen door
zoo voortreffelijke geesten geprezen, toch ook aan minder vruchtbare vernuften steeds
weer nieuwe stof tot prijzen biedt, zoodat men bij het zingen van haar lof volstrekt niet
zijn toevlucht behoeft te nemen tot het gewone hatelijke middel,