Eens Engelschmans eerste indrukken van New-York | Page 6

gloeiend haardvuur mist, meubelen zijn hier vóór
alles practisch en bruikbaar; met ruimte wordt gewoekerd. 't Algemeen
verspreide gebruik van de ijskast levert in den zomer een
onwaardeerbaar gemak. Dat is anders dan in Londen, waar we 't ijs in
brokjes halen bij den vischwinkel om den hoek.
Een groot verschil ook, de zuivere, koude flesschen melk van
New-York bij het bestoven karretje met de bengelende bussen van den
londenschen melkventer. Wat het eigenlijk huiselijk leven, het
dagelijksch verkeer met zijn gezin betreft, hierin schiet de
doorsnee-Amerikaan ontzaglijk veel te kort. Hij vliegt van huis 's
morgens vroeg, slooft den lieven langen dag zonder zich den tijd te
gunnen behoorlijk te eten bijna, en komt 's avonds doodmoe terug. De
onuitgesproken overeenkomst bij 't sluiten van een huwelijk schijnt wel
deze: de man verdient het geld; de vrouw geeft het uit. Heel veel komt
het voor, dat de schoonmoeder bij de jonggehuwden haar intrek neemt.
Ik heb nooit gehoord van vaders, die bij hun zoons of schoonzoons
kwamen inwonen.

Men moet wel haast aannemen dat alle vaders vroeg bezwijken in hun
felle jacht naar fortuin. Maar dat geregeld samenwonen van
schoonmama's met haar kinderen bewijst althans dat de hartelijkheid
tusschen ouders en kroost zooveel niet te wenschen overlaat.
't Is waar dat amerikaansche kinderen verbazend vroegrijp zijn en blijk
geven van merkwaardig zelfvertrouwen. Ik heb hooren beweren dat de
jeugd van het moderne Amerika zelfzuchtig is en buitensporig in haar
eischen. 't Is de algemeene, haast afgezaagde klacht van ieder
ouderpaar. Als ze waarheid bevat, dan is dat het rechtstreeksch gevolg
van de omstandigheid, dat amerikaansche ouders zelden in hun
kinderen een toekomstigen steun zien, of er op rekenen, dat ze althans
zullen meeverdienen. Ik leerde zulke vaders kennen, die zich volkomen
gelukkig en tevreden achtten in hun inspannend kantoor- en zakenleven,
en het denkbeeld niet zouden kunnen verdragen, dat hun dochters zich
ook maar haar zakgeld zouden verschaffen door eigen arbeid, of dat
hun zoons iets van hun verdienste zouden afstaan ten bate van 't gezin.
Een goed of afkeurend oordeel in dezen veroorloof ik mij niet. 't Is
waar, dat amerikaansche kinderen oneindig meer vrijheid genieten dan
de jeugd in Engeland. Hun genegenheid voor hun ouders lijdt er in elk
geval niet onder; eer het tegendeel. Ze hebben dan ook waarlijk véél
aan die hardwerkende "dads" te danken. Als men wil weten hoe de
New-Yorksche beursmannen zich te weer stellen, moet men maar eens
naar Broad-street gaan, om de daar werkzame "Kerb brokers" bezig te
zien. Dat schouwspel vergeet een vreemdeling nooit. Hun manier van
zaken doen vertegenwoordigt wel het toppunt van de tot het uiterste
gespannen energie en de algeheele overgave, waarmede de
New-Yorker zich wijdt aan het geldverdienen. Dat juist zij niet tot de
rijkste en allermeest geziene effectenmakelaars behooren, doet er
zooveel niet toe; hun methode is éénig in elk geval. Hun
pantomimische doofstommen-conversatie met klerken en lastgevers op
de verschillende hooger gelegen verdiepingen is van een ongelooflijke
vlugheid en vaardigheid, die u letterlijk verstomd doet staan. Ik hoorde,
dat ze daar in die smalle straat staan van 's morgens tien tot 's middags
drie, onophoudelijk aan 't koopen en verkoopen, dikwijls zonder een
potlood op 't papier te brengen, of hun naam te teekenen ter bevestiging
van het gegeven woord.

Op drukke dagen heerscht hier een onbeschrijflijke opwinding, en 't
lawaai dat die schreeuwende menigte maakt bij 't wilde handgezwaai en
gewuif van hun seinen aan de telefoneerende klerken is letterlijk
verbijsterend. "Drie kwart van onze zaken die hier worden
afgehandeld", zeide mij een der deelnemers aan dezen wedstrijd in
money-making, "gaat bij mondelinge overeenkomst. Dat noemen we
'gentleman's contract'. Als zoo'n curb-broker (trottoir-makelaar) zegt
dat hij koopt, dan koopt hij, al gaat de koers naar beneden. Hij zou er
niet aan denken, terug te krabbelen, al heeft hij geen letter zwart op wit
gezet". Dat vond ik weer een mooi en opmerkelijk verschijnsel in
New-York. Men kan niet nalaten lieden te bewonderen met een zoo
sterk ontwikkeld eer- en rechtsgevoel. Een makelaar, dien men mij bij
name heeft genoemd, zag zich ten gevolge zulk eener mondelinge
overeenkomst aan den rand van den financieelen ondergang. Hij hield
zijn woord; vertelde aan zijn vrouw wat hun stond te wachten, verkocht
zijn automobiel den volgenden dag, nam een hypotheek op zijn huis en
ontzegde zich voorloopig alle genoegens der weelde, waaraan hij
gewend was. Daarna keerde hij naar Broad-street terug, en begon den
strijd opnieuw. In zes maanden had hij zich er weer boven opgewerkt.
En die smalle Broad-street is niet eens bij vele New-Yorkers bekend. 't
Is een soort van romantische oase in een stad, waar het romantische
over 't algemeen ver is te zoeken, in elk geval een avontuurlijke plek;
waar in den kortst mogelijken tijd zich drama's afspelen met ver
reikende gevolgen. Ik denk maar