Een Reisje door de Republiek Costa-Rica | Page 5

elke "car" van prachtige electrische verlichting had
voorzien, zat 's avonds de tram vol fraai uitgedoste negerinnen,
mulattovrouwen, en zelfs elegante dames, die voor haar genoegen een
ritje deden, en haar toiletten lieten bewonderen. Als een schitterend
verschijnsel gleed de tram voorbij, en de inwoners, die 's avonds aan
hun deur een luchtje stonden te scheppen, konden zoodoende op hun
gemak de schoonheden van de stad bewonderen; de tram voldeed in dit
opzicht haast even goed als een five o'clock tea. "Kom lieve, laten we
hier uitstappen, om een hoed voor je te kiezen," hoorde ik in zuiver
Engelsch achter mij zeggen. Ik keerde mij om en zag, dat de spreekster

een negerin was, die met een vriendin uit den tram wipte, en afstapte op
een schitterend verlicht winkelraam. De uitstallingen zijn hier werkelijk
heel aardig, en aan "Nouveauté's de Paris" is geen gebrek. Den
geheelen nacht blijft licht in de winkels branden, ook al zijn ze gesloten,
wat den nachtelijken wandelaar ten goede komt.
De straten van de stad zijn smal, maar bijzonder druk en levendig.
Terwijl in Guatemala na negen uur 's avonds elke stad uitgestorven
schijnt, ziet men hier tot laat in den nacht groepjes mannen staan praten.
Vrouwen gaan zoo laat niet uit. Wie over dag in San José gaat
wandelen, richt zijn schreden naar een plantsoen midden in de stad, dat
heel klein en om de waarheid te zeggen, heel leelijk is. Des Zondags
wordt daar muziek gemaakt door de militaire kapel. Meer afgelegen, en
veel minder druk bezocht is een ander, grooter park, dat hoog gelegen
is, buiten de stad, en waar het een genot was, te vertoeven. Lanen,
beschaduwd door zwaar geboomte, fraai aangelegde perken vol
tropische bloemen, een rustieke houten brug over een meer, dat alles
moest toch genoeg aantrekkingskracht bezitten, om wandelaars te
lokken. Maar niemand die zich zoo ver waagt, het park is een kwartier
buiten de stad gelegen, en in Midden-Amerika wil dit zooveel zeggen
als bij ons een paar uren.
Ten noorden van de hoofdstad strekt zich een groote vlakte uit, de
Sabane genoemd. Men heeft er een terrein voor wedrennen aangelegd,
waar de renbaan zulke gevaarlijke bochten maakt, dat bij elke
feestelijke bijeenkomst paarden of jockeys een ongeluk krijgen. Het zal
sportliefhebbers misschien interesseeren, dat in Costa-Rica de paarden,
die het eerst den eindpaal bereiken, zelfs zonder ruiter, als prijswinners
worden beschouwd.
Al stellen de bewoners hun mooiste wandelplaats niet zeer op prijs, zij
zijn er wel degelijk op gesteld, gelegenheden te bezitten, om zich des
avonds te vermaken. Te dien einde heeft men een prachtig theater laten
bouwen, dat in Parijs of eenige andere groote wereldstad volstrekt niet
misplaatst zou zijn. Jaren heeft het geduurd, eer dat grootsche
bouwwerk was voltooid, nadat de bouw eerst was afgebroken, om later
te worden hervat. Het heeft twee en een half millioen piasters, of zeven

millioen francs gekost, en de regeering heeft het slechts kunnen
voltooien door het heffen van een nieuwe belasting. Het doet, uit de
verte gezien, aan het Theâtre français te Parijs denken, ofschoon de
afmetingen bescheidener zijn. Als men binnentreedt, komt men in een
prachtige voorhal, met marmeren zuilen. Rechts is een buffet voor
dames, links voor heeren, alles even sierlijk ingericht. Het parterre is
zeer ruim, en de zitplaatsen zijn bijzonder gemakkelijk. De
presidentsloge, in het midden tegenover het tooneel, heeft een
beschilderde zoldering, waarop het beeld der Gerechtigheid prijkt, met
een gulden twijg in de hand. De foyer is buitengewoon rijk ingericht.
Twee breede steenen trappen leiden naar een prachtigen salon, met
hooge vensters, en een ruim balkon, waar de toeschouwers zich kunnen
vertreden. Groote spiegels weerkaatsen de vele schilderijen, en het
beschilderde plafond, waarop de muzen van den dans, de dichtkunst en
het treurspel zijn voorgesteld, ontworpen door een italiaansch schilder.
Kleine nevensalons vormen gezellige hoekjes, waar, naar men mij
verzekerde, druk wordt geflirt. Het eenige, wat op dien foyer zou zijn
aan te merken, is de ietwat overladen opschik en het vele verguldsel.
Een ding ontbreekt slechts in dit model-theater, namelijk: acteurs.
Reeds drie jaren wordt het alleen geopend bij de verwelkoming van een
nieuwen president. Het fraaie gebouw staat leeg; want geen enkel
tooneelgezelschap waagt het, zoover van Europa zijn repertoire ten
beste te geven. Men vraagt zich niet zonder medelijdende
verwondering af, of dat grootsch ontworpen theater eigenlijk wel
voorzag in een bestaande behoefte.
De stad bezit verder nog verscheiden scholen, en naar de eischen des
tijds ingerichte gevangenissen, die echter ook alweer te groot zijn voor
een land, waarvan de bevolking zeer rustig en vreedzaam is gezind.
Als men San José van alle zijden heeft bezichtigd, als men heeft
genoten in zijn heerlijk park, en de altoos groene bergen heeft
bewonderd, moet men erkennen, dat het werkelijk een verrukkelijk
plaatsje is en een liefelijken, zonnigen indruk bij ons achterlaat. Het