Dua Libro de l Lingvo Internacia | Page 4

la erarojn, kiujn mi faris, kaj ju la kritikoj de mia lingvo estas pli severaj, des pli danke mi ilin alprenas, se ili nur havas la celon montri al mi la erarojn de mia afero, ke mi ilin bonigu, sed ne ridi sen senco ay insulti sen kayzo. Mi scias tre bone, ke la verko de unu homo ne povas esti senerara, se tiu homo e? estus la plej genia kaj multe pli instruita ol mi. Tial mi ne donis ankoray al mia lingvo la finan formon; mi ne parolas: "jen la lingvo estas kreita kaj preta, tiel mi volas, tia ?i estu kaj tia ?i restu!" ?io bonigebla estos bonigata per la konsiloj de l' mondo. Mi ne volas esti kreinto de l' lingvo, mi volas nur esti iniciatoro. Tio ?i estu ankay respondo al tiuj amikoj de l' lingvo internacia, kiuj estas neatendemaj kaj volus jam vidi librojn kaj gazetojn en la lingvo internacia, plenajn vortarojn, vortarojn nacia-internaciajn kaj cetere. Ne malfacile estus por mi kontentigi tiujn ?i amikojn; sed ili ne forgesu, ke tio ?i estus dan?era por la afero mem, kiu estas tiel grava, ke estus nepardoneble faradi lay la propra decido de unu homo. Mi ne povas diri, ke la lingvo estas preta, ?is ?i estos trairinta la ju?on de l' publiko. Unu jaro ne estas eterno, kaj tamen tiu ?i jaro estas tre grava por l' afero. Tiel ankay mi ne povas fari iajn tan?ojn en la lingvo tuj post la ricevo de la konsiloj, se tiuj ?i konsiloj e? estus la plej seneraraj kaj venus de la plej kompetentaj personoj. En la dayro de la tuta jaro 1888 la lingvo restos tute sen tan?o; sed kian la jaro estos finita, tian ?iuj necesaj tan?oj, antaye analizitaj kaj provitaj, estos publikigitaj, la lingvo ricevos la finan formon, kaj tian komencos ?ia plena funkciado. Ju?ante lay la konsiloj, kiuj estas senditaj al mi ?is hodiay, mi pensas, ke la lingvo kredeble estos tan?ita tre malmulte, ?ar la plej granda parto de tiuj konsiloj estas ne praktika kaj kayzita de ne sufi?a pripensado kaj provado de l' afero; sed diri, ke la lingvo tute ne estos tan?ita, mi tamen ne povas. Cetere, ?iuj proponoj, kiujn mi ricevas, kune kun mia ju?o pri ili, estos prezentataj al la ju?o de l' publiko ay de ia el la jam konataj instruitaj akademioj, se inter tiuj ?i estos trovita unu, kiu volos preni tiun ?i laboron. Se ia kompetenta akademio min sciigos, ke ?i volas preni tiun ?i laboron, mi tuj sendos al ?i la tutan materialon, kiu estas ?e mi, mi fordonos al ?i la tutan aferon, mi foriros kun la plej granda ?ojo je eterne de l' sceno, kaj el aytoro kaj iniciatoro mi fari?os simpla amiko de l' lingvo internacia, kiel ?iu alia amiko. Se tamen nenia el la instruitaj akademioj volos preni mian aferon, tian mi dayrigos la publikigadon de l' proponoj, sendataj al mi, kaj lay mia propra pensado kaj lay la pensoj de l' publiko, sendataj al mi pri tiuj proponoj, mi mem antay la fino de l' jaro decidos la finan formon de l' lingvo kaj mi sciigos, ke la lingvo estas preta.
II.
La nombro 10,000,000, pri kiu estas parolita en mia unua verko, tajnas al multaj absolute ne ricevebla. La plej granda parto de l' mondo efektive kredeble estos tiel senmova, ke ?i de si mem ne donos vo?on, malgray ke la afero estas tiel grava kaj la laboro de l' vo?dono tiel malgrandega. Sed se l' amikoj de l' lingvo internacia, anstatay timegi la nombron, laboros por la afero kaj kolektos tiom vo?ojn, kiom ili povos, tian la necesa nombro da vo?oj povas esti ricevita en la plej mallonga tempo.
Kian mi proponis la vo?donon, mi profunde kredis, ke pli frue ay pli malfrue 10,000,000 vo?oj estos kolektitaj. La rezultatoj, kiuj sin montris ?is hodiay, ankoray plifortigas mian kredon. Sed ni prenu, ke mi fantazias, ke mi eraras, ke mi tro multe esperas,--ke sur la tuta tero ne estos kolektita e? unu miliono da vo?oj . . . kion l' afero tian perdos? Kelkaj konsilas al mi, ke mi for?etu la vo?donon ay ke mi malgrandigu la nombron da postulataj vo?oj ?is unu miliono; "?ar", ili diras, "danke la fantazian punkton de l' vo?dono, afero per si mem tiel utila, povas fari fiaskon." Sed kie, sinjoroj, vi prenis, ke la veno al celo de l' afero dependas de l' rezultatoj de la vo?dono? Tiuj, kiuj trovas, ke mia lingvo estas inda je lerno, sendas al mi promesojn senkondi?ajn kaj lernas la lingvon sen ia atendo. Sendepende de l' iro de la vo?dono en tiu ?i lingvo estos eldonataj libroj kaj gazetoj, kaj la afero sin movos antayen. La vo?donon mi proponis sole por tio, ke al la afero povu esti altiritaj per