De reis om de wereld in tachtig dagen | Page 4

zoo
stipt en nauwgezet, als zijn meester vorderde? Dit zou uit de
ondervinding blijken. Na zijne min of meer onstuimige jeugd,
verlangde hij bovenal naar rust. Daar hij de stelselmatigheid van de
Engelschen en hunne spreekwoordelijke kalmte had hooren roemen,
was hij naar Engeland overgekomen om daar zijn fortuin te beproeven.
Tot dusverre echter was het lot hem niet bijzonder gunstig geweest.
Nergens had hij zijn anker voor goed kunnen neerleggen. Hij had wel
tien meesters gehad. Overal was men grillig, onbestendig, jaagde men
de avonturen na of ging men gedurig op reis, wat Passepartout volstrekt
niet naar den zin was. Zijn laatste meester, de jonge lord Longsferry, lid
van het Parlement, kwam vaak, na den nacht in de oester-huizen van
Haymarket te hebben doorgebracht, op de schouders van
politie-agenten te huis. Daar Passepartout in de eerste plaats achting
voor zijn meester wilde gevoelen, had hij eenige eerbiedige
opmerkingen gewaagd, die slecht werden opgenomen; het gevolg was,
dat hij heenging. Toen vernam hij dat de heer Phileas Fogg esq. een
bediende zocht. Hij won inlichtingen omtrent dezen in. Een man, wiens
levenswijze zoo regelmatig was, die altijd des nachts te huis sliep, die
niet op reis ging, die nooit, zelfs geen dag, afwezig was, moest wel in
zijn geest vallen. Hij bood zich dus aan en werd aangenomen op de
wijze, als wij mededeelden.
Toen het half twaalf sloeg, was dus Passepartout alleen in het huis van
Saville Row. Hij begon thans alles eens op te nemen. Hij doorliep het
huis van den zolder tot den kelder. Overal was het netjes, ordelijk,
puriteinsch eenvoudig en goed ingericht voor den dienst. Dit beviel
hem. Het maakte op hem den indruk van een fraai slakkenhuis, maar
een slakkenhuis verlicht en verwarmd door gas, want gas voorzag in
alle eischen van verlichting en verwarming. Zonder moeite vond hij op
de tweede verdieping de kamer, die voor hem bestemd was. Deze was
volkomen naar zijn zin. Electrische klokken en spreekbuizen stelden
haar in gemeenschap met de kamers van zijn meester. Op den
schoorsteen stond eene pendule, die door een electrischen draad
correspondeerde met de pendule in de slaapkamer van Phileas Fogg en

de twee uurwerken gaven altijd dezelfde seconde aan.
"Dat bevalt me, dat bevalt me zeer goed," sprak Passepartout bij zich
zelven.
Hij merkte in die kamer ook een lijstje op dat boven de pendule hing.
Dit behelsde het programma van hetgeen hij dagelijks had te doen. Het
bevatte, van des morgens acht ure af, op welk uur Phileas Fogg opstond,
tot half twaalf, wanneer hij zich naar de Reform-club begaf om te
ontbijten, alle bijzonderheden van den dienst: thee en geroosterd brood
ten acht ure drie en twintig minuten; scheerwater ten negen ure zeven
en dertig, het haar in orde brengen ten negen ure vijftig enz. Van half
twaalf des voormiddags tot twaalf ure 's nachts, op welk uur de
stelselmatige Engelschman zich te rust begaf, was alles bepaald,
voorzien en geregeld. Passepartout had er pleizier in dit programma te
bestudeeren en de verschillende punten er van in zijn geheugen te
prenten.
Wat de garderobe van zijn meester betreft, deze was volmaakt in orde
en bewonderenswaardig gerangschikt. Elke broek, jas of vest had een
nummer, dat correspondeerde met een register, waarop de dagen waren
vermeld waarop de verschillende stukken waren ingekomen of
uitgingen, alsmede de tijd van het jaar, waarin zij op hunne beurt
moesten worden gedragen. Hetzelfde stelsel was gevolgd voor de
schoenen en laarzen.
Kortom, dit huis in Saville Row, dat in de dagen van den beroemden
maar losbandigen Sheridan de tempel der wanorde moest zijn geweest,
bevatte thans de gemakkelijkste meubels, die van eene onbekommerde
levenswijze getuigden. Er was geen bibliotheek, er waren geene boeken,
want deze zouden voor den heer Fogg volkomen nutteloos zijn geweest,
daar de Reform-club twee bibliotheken tot zijne beschikking stelde, de
een van werken van smaak, de andere van wetenschap. In de
slaapkamer stond eene brandkast van gemiddelde grootte, die zoowel
tegen de dieven als tegen de vlammen bestand was. Wapens bevatte het
huis niet, geen enkel voorwerp voor den oorlog of de jacht. Alles
bewees dat de bewoner zeer vredelievend was.
Na de geheele woning tot in de geringste bijzonderheden te hebben
opgenomen, wreef Passepartout zich in de handen, zijn breed gelaat
begon te glinsteren en vroolijk herhaalde hij bij zich zelven:
"Het bevalt me; 't is juist een kolfje naar mijne hand. Wij zijn het

volkomen eens, die mijnheer Fogg en ik. Een huiselijk en ordelijk man.
Een echte automaat. Nu, ik ben er niet rouwig om een mechaniek te
bedienen."

DERDE HOOFDSTUK.
Een gesprek dat Phileas Fogg duur te staan kan komen.
Phileas Fogg had om half twaalf zijn huis in Saville Row verlaten, en
na vijf honderd vijf en zeventig maal zijn rechtervoet vóor zijn linker
en vijf honderd zes en