De monumenten van den Girnar | Page 4

plaats
behoorden. Ze begroetten ons met oostersche beleefdheid en
verzochten, dat wij ons gedurende ons verblijf in Rajkot geheel als hun
gasten zouden beschouwen. Geen middel om die uitnoodiging af te
slaan! Dus moesten we bedanken voor de gastvrijheid, die de heeren
Kincaid en Seddon ons aanboden vanwege den Political-Agent,
luitenant-kolonel W. F. Kennedy.
Na in het halfduister gezocht te hebben naar onze bagage te midden van
karren en afgespannen ossen, die lui bleven liggen, stapte ik eindelijk
in een rijtuig met mijn moeder en mijn secretaris en daar reden we in
den donkeren mist naar de Travellers' Quarters. Een tusschen de
boomen schitterend licht leidde ons naar een groot gebouw, waar de
hôtelier, een Portugees uit Goa, ons een welverdiend diner voorzette,
zooals hem was opgedragen door onze Parsi-vrienden.
Den daarop volgenden dag begaf ik mij te voet naar het
Residentiegebouw, dat maar een paar minuten van het hôtel was
verwijderd, waardoor ik ook hier het "kamp" in oogenschouw kon
nemen, dat het mooiste en grootste is van Kathiawar. Breede wegen
tusschen prachtige boomen waren omzoomd door aardige villa's. Alle
openbare diensten zijn goed gehuisvest, zoowel de post als de telegraaf,

de douane en het politiecommissariaat. De inlandsche vorsten droegen
ijverig bij in de kosten.
Mijne eenzame wandeling was een genot. Het was zachter weêr
geworden, al bleef het koel en de zon scheen. Het klimaat van Rajkot
moet gezond zijn voor de Europeanen.
Na het ontbijt kwamen onze Parsi's ons voor een bezoek aan de stad
afhalen. Rajkot aan de oevers van de Aji is omringd door versterkingen
en door een weg met het engelsche gedeelte verbonden. Vergeleken bij
andere plaatsen in Kathiawar, is het zindelijk en de steenen huizen zijn
stevig genoeg, om een beleg te doorstaan. Gezien van af de
Kaiser-i-Hind, de groote brug over de Aji, ziet het er schilderachtig uit.
Toen wij er door gingen, staken de torens en muren af tegen een
helderen hemel, en de rivier stroomde kalm over haar rotsachtige
bedding; maar in den regentijd wordt het een bruisend water, dat tegen
de stadsmuren slaat. De brug heeft dan ook niet minder dan 16 bogen.
Aan de oude, slechte gebruiken van de Rajpoeten, o. a. aan den
kindermoord op kinderen van het vrouwelijk geslacht, heeft het
engelsch bestuur het eerst in Rajkot een eind gemaakt. Toen Dr. Wilson
er in 1835 kwam, was het plaatselijk hoofd juist de moordenaar van
zijn dochter geweest. Sir J. P. Willoughby deed de oude reglementen
van kolonel Walker uit 1807 herleven en had zich aan de spits gesteld
van een humanitaire beweging, waardoor hij de hoofden van de Jadeja's
had overgehaald, zich schriftelijk te verbinden, die gewoonte niet meer
te volgen, er geen vergunning voor te geven en straf op te leggen aan
diegenen, die het bevel overtraden. Die maatregel heeft de gewoonte in
het geheele schiereiland uitgeroeid.
De Parsi's zijn niet talrijk in Kathiawar, zoo ongeveer een duizendtal
zijn er; zij zijn niet de afstammelingen van de eerste groep emigranten,
die in de 7de eeuw uit Perzië uitweken en vijftien jaren lang gevestigd
waren te Diu, voordat ze aan de westkust van Goedsjerat kwamen.
Diegenen, die nu te Diu wonen, kunnen zelfs niet op die afkomst bogen.
Eerst op het eind der 18de eeuw kwamen Parsi's uit Surate zich voor
zaken vestigen in Kathiawar. Een der eerste was Koyajee Cuverjee, een
rijke koopman in parels en edelgesteenten, grootvader van den

tegenwoordigen leider der gemeente; hij stierf jong, na veel te hebben
gereisd; hij was in Engeland geweest met zijn zoon, die later
gouverneur werd van de jonge prinsen te Baroda. Het tegenwoordige
hoofd der gemeente, de heer Koyajee, een bekend advocaat, is diwan of
eerste minister geweest in den staat Dhrangadra.
De Parsi's zijn in de meeste gevallen winkeliers; maar soms hebben zij
een betrekking bij de Agency, en enkelen van hen worden ministers in
inboorlingenstaten. Te Rajkot hebben ze zich gevestigd, toen de
Engelschen er hun "kamp" hebben gesticht. Zij bezitten er een agyari of
vuurtempel, gebouwd in 1875 en die bediend wordt door drie priesters,
verder een school en een hôtel. Het was een groot genoegen voor ons,
onder die beminnelijke menschen te vertoeven. Ik was uitgenoodigd, de
plechtigheid der inwijding van een nieuwen toren des zwijgens bij te
wonen; maar tot mijn grooten spijt hadden omstandigheden mij te
Bombay doen blijven. De Toren van het Zwijgen is, naar men weet, het
ronde gebouw, waarin de Parsi's hun dooden brengen op een platform,
waar ze een prooi der gieren worden...
Daar er geen dooden waren, mochten wij naderen en zelfs werd de deur
voor ons geopend. De Parsi's maakten hier nog gebruik van het kerkhof
sedert hun vestiging aan deze plaats, maar dat was voor hen een wreede
noodzakelijkheid. Inderdaad heeft elke kolonie van Parsi's een tempel,
waar het heilige vuur wordt onderhouden en