De Verdelgingsoorlog der Yankees tegen de Apachen-indianen | Page 5

verdorren: het zou

hun dus weinig gebaat hebben, het land te bebouwen, daar toch op geen
oogst te rekenen viel. Het is bewezen, dat in eene dezer reservations,
ongeveer vijftig Apachen binnen eene maand tijds, ten gevolge van het
slechte drinkwater, stierven. In zulke omstandigheden valt de
ontevredenheid der Indianen licht te begrijpen. En wanneer men
overweegt, hoe talloos vele malen de blanken ook de plechtigste
verbintenissen en beloften tegenover hen geschonden en als niets
geacht hebben, en hoe men het stelselmatig op hunne uitroeiing
toelegt:--dan is het ook zeer gemakkelijk te begrijpen, dat zij niet veel
vertrouwen stellen in eene regeering, die zulke schandalen niet wil of
niet kan beletten.
De correspondent van de New-York Herald verzwijgt wijselijk zijn
naam en woonplaats: het zal hem maar al te wel bewust zijn, welk lot
ieder, die de waarheid durft zeggen, van de blanke bandieten te
wachten staat. Hij verhaalt verder, dat voor korten tijd ongeveer
tweehonderd Mormonen naar Arizona zijn gekomen, en zich daar in de
streek langs den 35° breedte hebben gevestigd, waar de spoorweg
wordt aangelegd, die de Southern-Pacific van Californië met de
Atlantic-and-Pacific-baan verbinden moet. Hij merkt daarbij zeer te
recht op, dat de Mormonen altijd en tot den huidigen dag steeds in de
beste verstandhouding met de Indianen hebben geleefd. Waarom dan
zijn anderen er niet evenzeer in geslaagd, op vreedzamen voet met hen
te verkeeren?
De troepen der Vereenigde-Staten zijn op dit oogenblik ook in krijg
gewikkeld met een ander opperhoofd, de Éénoogige Riley genaamd.
Deze aanvoerder der Apachen had voor eenigen tijd een mondgesprek
met den overste Dudley, waarbij hij hem mededeelde, dat hij gaarne
met zijne lieden naar de aangewezen reservation wilde gaan; zij allen
waren het verblijf in holen en wildernissen, het omzwerven door het
ruwe bergland, waar het leven voor de vrouwen en kinderen te
vermoeiend en te bezwaarlijk was, van harte moede; zelfs het
drinkwater moest men daar van uren ver gaan halen. Bovendien werden
zij overal als wilde dieren nagejaagd en vervolgd; de hazen en konijnen
hadden een dragelijker leven dan zij. "Wij lijden honger, wij moeten
stelen of van gebrek omkomen. Uwe soldaten hebben ons van onze

maïsvelden verdreven; het wild is hier zeldzaam, en wij wagen het ook
niet op de jacht te gaan, omdat wij weten dat men op ons loert.
Gijlieden hebt vier van mijne kinderen gedood--de tranen sprongen
hem hierbij uit de oogen;--maar toch wil ik een grooten dikken vrede
sluiten, en eene rots daarop rollen; en van mijne zijde zal de vrede
trouw gehouden worden, tot dat een regenbui het rotsblok
wegspoelt."--Riley vroeg toen vijf dagen tijd, om met zijne lieden, met
Del-Schay en andere hoofden te raadplegen. De overste Dudley
verklaart dat hij gedurende zijn zeventienjarige dienst in het gebied der
Indianen, nog nooit bij een Roodhuid zooveel gezond verstand had
gevonden als bij dezen éénoogigen Riley.
In Januari 1873 werd eene Apachenbende door eene afdeeling van het
vijfde regiment ruiterij aangevallen en neêrgesabeld; tegelijkertijd werd
eene andere bende in het gebergte bijna geheel uitgeroeid. Deze laatste
behoorde tot de volgelingen van Riley en Del-Schay. Laatstgenoemde
had in November 1871 eene samenkomst met Colyer, die over den
vrede kwam onderhandelen, en zeide tot hem: "Het bevalt mij niet,
langer in het gebergte om te dolen; ik wil een duurzamen vrede sluiten
en mijn woord houden, tot de steenen smelten. God schiep den blanke,
en Hij schiep ook den Apache, en de Apache heeft evenveel recht op
dit land als de blanke. Wanneer ik een verdrag sluit, dan vertrouw ik,
dat men mij tarwe-, pompoen- en meloenzaad zal geven; dat zal ik dan
nabij het oude fort Reno zaaien. Wanneer het verdrag gesloten is, en de
bevelvoerende officier zijn woord niet houdt, dan zal ik zijn woord in
een gat wegstoppen en dat met vuiligheid bedekken. Ik beloof dat, na
het sluiten van het verdrag, de blanke lieden en de soldaten hunne
paarden en muildieren onbewaakt in het veld kunnen laten; en wanneer
dan nog een enkel dier door de Apachen gestolen wordt, wil ik mij den
hals afsnijden. Wanneer echter de Amerikanen het verdrag breken, dan
zal het verder geen gevolgen hebben; zij gaan dan hun weg en ik ga den
mijnen."
Tegen alle Apachen, die hunne reservations verlaten hebben, werd nu
rusteloos krijg gevoerd; blanke vrijwilligers en ook indiaansche
bondgenooten, zooals de Pimos van de Rio-Gila en de Papayos, sloten
zich bij de amerikaansche soldaten aan. In September 1872 werden vier

indiaansche legerplaatsen overvallen, veertig Apachen gedood, een
groot aantal gewond, de vrouwen en kinderen ditmaal niet vermoord,
maar gevangen genomen. Eenige dagen later werden door eene
rondzwervende bende zeventien gewapende Apachen doodgeschoten;
in Januari van dit jaar zijn er wederom meer dan honderd om het leven
gebracht.
"Ons, Amerikanen, heeft de oorlog in Arizona, gedurende de laatst
verloopen twaalf jaren, duizende menschen en