De Verdelgingsoorlog der Yankees tegen de Apachen-indianen | Page 4

zich overtuigd, dat er geen vrede en veiligheid
denkbaar is, zoolang de wilden in hunne nabuurschap blijven. Maar de
officiëele bescheiden in het departement van binnenlandsche zaken te
Washington leeren onwedersprekelijk, dat de Indianen van Arizona en
Nieuw-Mexiko, sedert zestien jaren, ernstig den vrede gezocht hebben;
en dat de agenten der regeering bij herhaling op hot toestaan der
noodige middelen hebben aangedrongen, opdat de inboorlingen, in de
hun aangewezen reservations, niet van gebrek zouden omkomen. Nog
in den allerlaatsten tijd gaven zij hun verlangen te kennen, naar het
Indianen-territoir, ten westen van Arkansas, te mogen trekken, omdat
zij in de hun nu aangewezen streken geen voldoend voedsel konden

vinden. De Apachen waren, ondanks den kwaden roep van bijzondere
bloeddorstigheid, die van hen uitging, vrienden der Amerikanen, toen
zij voor het eerst met dezen in aanraking kwamen; toen men hen in
1858 over eenige reservations verdeelde, lieten zij zich dit welgevallen,
toonden zich vlijtig, verstandig en voor beschaving en ontwikkeling
vatbaar. Maar sedert de Yankees de leer der Mexikanen zijn toegedaan,
dat de oude ingeborenen des lands hoegenaamd geen recht op den
grond hebben en uitgeroeid moeten worden; sinds zij die theorie ook
ijverig in de praktijk zijn begonnen toe te passen, hebben zij zich
natuurlijk de Indianen tot onverzoenlijke vijanden gemaakt, die zich nu
op alle mogelijke wijzen op hunne verdrukkers wreken.
In het jaar 1871 was een aanzienlijk aantal Indianen bij Camp-Grant in
Arizona vereenigd. Zij hadden geen ander doel dan zich vreedzaam op
de naburige reservations te vestigen, en zich aan het gezag der
regeering te onderwerpen; geene enkele vijandelijkheid was van hunne
zijde gepleegd. Op zekeren nacht, toen zij rustig in hunne tenten lagen
te slapen, werden zij door een troep blanken overvallen, die niet minder
dan honderd-achttien indiaansche vrouwen en kinderen
vermoordden!--Eenige maanden later bracht men weder een aantal
vriendschappelijk gezinde Apachen bijeen, en aanstonds werd er
nogmaals een poging beproefd om ze allen te vermoorden. Reeds
waren een menigte burgers uit Tucson--de hoofdstad van
Arizona--vergezeld van Mexikanen en een troep met hen verbonden
Papayos-Indianen met dat doel op weg gegaan, toen kapitein Nelson
van hunne nadering bericht kreeg, en hun verbood hun tocht te
vervolgen. Zij beweerden, naar goud te willen zoeken: in ieder geval
moesten zij hun weg nemen door de reservation, hetgeen bij de wet
uitdrukkelijk is verboden. Nelson liet zijn soldaten oprukken, en
dreigde vuur te zullen geven, wanneer de troep nader kwam: ziende dat
het den braven krijgsman ernst was, trokken de laffe moordenaars
terug.
De Apachen beklagen zich, dat bij den nachtelijken overval bij Camp
Grant zeven en twintig van hunne kinderen gevankelijk zijn
weggevoerd, waarvan er slechts vier weder zijn teruggegeven. Zeer
waarschijnlijk zijn de overigen naar Mexiko gebracht en daar verkocht.

Alle moeite, die de Indianen zich gaven om hunne kinderen terug te
vinden, bleef vruchteloos; wellicht heeft Kotchise zijn laatsten tocht
naar Mexiko ook met het doel ondernomen, om hen, zoo mogelijk, te
verlossen. De Apachen zijn wantrouwend geworden, omdat men hen op
de schandelijkste wijze bedroog, hen met een witte vredevlag naderde
en aldus misleidde, om hen dan plotseling te overvallen en een
slachting onder hen aan te richten.
De strengste afkeuring verdient het, dat men den Indianen, die in de
hun aangewezen landstreken blijven, tegen het uitdrukkelijk verbod der
regeering in, brandewijn verkoopt. In beschonken toestand zijn zij tot
alles in staat, ware wilden. De mexikanen, wetende hoezeer de
Roodhuiden op sterken drank verzot zijn, en welke noodlottige
gevolgen het gebruik daarvan voor hen heeft, voorzien hen daarvan op
heimelijke wijze: een bedrijf, waarin de Yankees natuurlijk niet
achterblijven. Amerikaansche handelaars en mexikaansche landloopers
onteeren de vrouwen, bedriegen en bestelen de mannen, voeren de
kinderen weg. Om de bevelen der bondsregeering bekommert zich
niemand. Alle pogingen om deze booswichten te verdrijven, zijn
volkomen ijdel gebleken, wel wetende dat zij veel vermogende
beschermers hebben, die de winsten met hen deelen, zetten zij, alle
wetten ten spot, hun snood bedrijf ongehinderd voort.
De Tolorasa-reservation, aan de grenzen van Sonora, heeft Kotchise
verlaten, omdat zij voor de Indianen volstrekt onbruikbaar is. Men
heeft hen, zooals bekend is, tegen hun wil gedwongen derwaarts te
gaan: toch lieten zij zich dit welgevallen, tot hun de volle waarheid
bekend werd. Nu beklaagden zij zich dat de streek, waarbinnen men
hen gebannen had, ongezond en koud was, en dat er ook geen water
was te krijgen. Niemand kan ontkennen dat deze klachten, in meer dan
een opzicht, volkomen gegrond waren; maar het is onmogelijk de
Apachen naar hun vroeger verblijf terug te brengen: want daar hebben
zich blanken gevestigd, die geen Indianen in hun midden dulden. In de
reservation heerscht ontegenzeggelijk gebrek aan water; de blanke
kolonisten (Rancheros) hebben de landen hooger langs de rivieren
gelegen in bezit genomen, en gebruiken het water tot bevloeiing hunner
velden, zoodat de akkers der Indianen uitdrogen en